![]() |
![]() |
|
||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]()
Post
#1
|
|
![]() Lifetime commited ![]() Group: Elite Members Posts: 1981 Joined: 9-December 06 From: Σε δικο μου Σύμπαν Member No.: 3623 Zodiac Sign: ![]() Gender: ![]() ![]() |
![]() ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η αγορά, δηλαδή ο χώρος στον οποίο συγκεντρώνονται (αγείρονται) οι πολίτες, ήταν η καρδιά της δημόσιας ζωής της αρχαίας ελληνικής πόλης. Αποτελούσε τόπο πολιτικών συγκεντρώσεων και εμπορικών συναλλαγών, έδρα διοίκησης και δικαιοσύνης, θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο. Η αγορά αναφέρεται ήδη στα Ομηρικά Έπη, αποτελώντας, συνακόλουθα, συστατικό στοιχείο της αρχαίας ελληνικής πόλης. ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας καταλαμβάνει αρκετά μεγάλη έκταση βορειοδυτικά της Ακρόπολης, που ορίζεται νότια από τον ¶ρειο Πάγο, βόρεια από τον Ηριδανό ποταμό και δυτικά από το χαμηλό λόφο του Αγοραίου Κολωνού. Διαχρονικά, ο χώρος της Αγοράς διατρέχεται από τρεις οδούς. Η πρώτη οδός διατρέχει την πλατεία της Αγοράς από τα βορειοδυτικά και κατευθύνεται προς την Ακρόπολη. Η οδός αυτή αργότερα ταυτίζεται με τη λεγόμενη Παναθηναϊκή Οδό, την οποία ακολουθεί η εορταστική πομπή των Παναθηναίων. Στην Κλασική περίοδο αποκαλείται απλώς «δρόμος». Η δεύτερη οδός διακλαδώνεται από την πρώτη στη βόρεια είσοδο της Αγοράς και ακολουθεί πορεία προς τα νοτιοδυτικά, κατά μήκος της δυτικής οδού. Η τρίτη οδός κλείνει την πλατεία προς νότο, συνδέοντας τις δύο προηγούμενες. Εντός αυτών δημιουργείται ένας ευρύς τριγωνικός χώρος. ![]() -------------------- ![]() |
|
![]() |
![]()
Post
#2
|
|
![]() Lifetime commited ![]() Group: Elite Members Posts: 1981 Joined: 9-December 06 From: Σε δικο μου Σύμπαν Member No.: 3623 Zodiac Sign: ![]() Gender: ![]() ![]() |
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Η Αθήνα μάχεται κατά των Μακεδόνων σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου. Η ήττα όμως των συνασπισμένων νοτιοελλαδικών δυνάμεων στη Χαιρώνεια (338 π.Χ.) σηματοδοτεί το τέλος της ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής της πόλης. Μετά την καταστροφή της Θήβας (336 π.Χ.) και την κατάκτηση της Ανατολής από τον Αλέξανδρο, η Αθήνα αναγκάζεται να παραμείνει πιστή στους Μακεδόνες. Το 322 π.Χ. όμως εξεγείρεται, αλλά ηττάται και χάνει την ανεξαρτησία της. Έκτοτε, και για όλο το διάστημα του 3ου αι. π.Χ., παραμένει υποτελής στους Μακεδόνες. Την περίοδο αυτή ιδιαίτερο ρόλο στα πράγματα της πόλης διαδραματίζει ο Δημήτριος ο Πολιορκητής. Χτίζει την ελληνιστική Πύλη, ενώ προσθέτει τον ίδιο και τον πατέρα του στους αρχικούς 10 Επωνύμους Ήρωες της πόλης. Η απελευθέρωση της Αθήνας έρχεται γύρω στο 220 π.Χ., όταν ο Μακεδόνας φρούραρχος Διογένης πείθεται να δωροδοκηθεί και να εγκαταλείψει τη θέση του. Στα τέλη του 3ου αι. π.Χ. η Αθήνα συμμαχεί με τη Ρώμη κατά των Μακεδόνων. Ανεξάρτητη έκτοτε, γνωρίζει πραγματική πολιτισμική και αρχιτεκτονική αναγέννηση στα μέσα του 2ου αι. π.Χ., χάρη στη συνδρομή των ελληνιστικών βασιλείων της Αιγύπτου, της Συρίας, της Περγάμου, της Καππαδοκίας και του Πόντου. Είναι η εποχή που η Αγορά πήρε την τελική ορθογώνια μορφή της με τη διαμόρφωση εκτεταμένων κιονοστοιχιών στην περίμετρό της. Κιονοστοιχία συνεχής διατρέχει την πρόσοψη των μνημείων της δυτικής πλευράς, ενώ η νότια πλευρά κοσμείται με μια σειρά μεγαλόπρεπα κτήρια, τη Μέση Στοά (180 π.Χ.), τη Νότια Στοά ΙΙ (150 π.Χ.) και το Ανατολικό Κτήριο (150 π.Χ.). Στη δυτική πλευρά κατεδαφίζονται τα κτήρια που υπήρχαν και ανοικοδομείται η Στοά του Αττάλου. Στην ίδια περίοδο ξαναχτίζεται το Μητρώο, αντικαθιστώντας το ταπεινό πλέον Παλαιό Βουλευτήριο. Περιστύλια, περίβολοι και πλήθος αναθηματικών αγαλμάτων και μνημείων ολοκληρώνουν τη διακόσμηση της πλατείας. Η Αγορά της Αθήνας ακολουθεί τα πολεοδομικά πρότυπα των μεγάλων μητροπόλεων της Ασίας (Πέργαμος), αλλά και των μικρότερων, αλλά εξαιρετικά επιτυχημένων νέων βασιλικών κτήσεων (Πριήνη, ¶σσος). ![]() Σημαντικό πλήγμα για την ελληνιστική Αθήνα υπήρξε η καταστροφή της από την επιδρομή του Ρωμαίου στρατηγού Σύλλα, ο οποίος πολιόρκησε και κατέλαβε την πόλη το 86 π.Χ. Το μεγαλύτερο τμήμα της νότιας πλευράς της Αγοράς καταστράφηκε ολοσχερώς. Η περιοχή χρησιμοποιήθηκε στο εξής κυρίως για βιοτεχνικές δραστηριότητες (κεραμική, μεταλλοτεχνία, μαρμαρογλυπτική κ.ά.). Ωστόσο, και άλλα κτήρια υπέστησαν σοβαρότατες ζημιές, αλλά επισκευάστηκαν. ![]() Ο χώρος της Αγοράς της Αθήνας είναι εξαιρετικά πλούσιος σε έργα ελληνιστικής πλαστικής. Με τη μετατροπή της Αγοράς, και της Αθήνας γενικότερα, σε πολιτισμικό κέντρο μεγίστης σημασίας για την ανατολική Μεσόγειο, φυσικό ήταν να πολλαπλασιαστούν τα αναθήματα και τα έργα τέχνης που εξετίθεντο στους ναούς της Αγοράς και στους υπαίθριους χώρους, μεταξύ των διάφορων οικοδομημάτων. Δυστυχώς τα καλύτερα έργα αυτής της παραγωγής, τα οποία ήταν μαρμάρινα ή χάλκινα και τα περιγράφει περιληπτικά ο Παυσανίας, δε σώθηκαν. Αντίθετα, λιγοστά είναι τα έργα εκείνα που θεωρούνται εξαιρετικής ποιότητας, σε αντιδιαστολή με τα αριστουργήματα του 5ου αι. π.Χ. Ένα από τα πλέον ξεχωριστά έργα της περιόδου είναι το ανάγλυφο με σκηνή από την παιδική ηλικία του Διονύσου, το οποίο είχε αφιερώσει ο Νεοπτόλεμος από τη Μελίτη, γύρω στο 330-320 π.Χ. Πολύ αργότερα, κατά τον 4ο αι. μ.Χ., το ανάγλυφο πέρασε στη συλλογή του ιδιοκτήτη της φιλοσοφικής σχολής, η οποία είναι γνωστή ως οικία Ω. Τον 6ο αι. π.Χ., όταν απαγορεύτηκε η λειτουργία τέτοιων σχολών, το ανάγλυφο καταστράφηκε από χριστιανούς ζηλωτές, οι οποίοι απολάξευσαν όλα τα πρόσωπα των μορφών. Παρουσιάζεται μέσα σε σπήλαιο –κατΆ αναλογία με τα ανάγλυφα της λατρείας του Πάνα– μια ομάδα ολύμπιων θεών με επικεφαλής το Δία, που παρακολουθούν τον Ερμή να παραδίδει το βρέφος Διόνυσο στις Νύμφες του όρους Νύσα για να το αναθρέψουν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συλλογή αναγλύφων με τη μορφή της Μητέρας των Θεών καθήμενης, πλαισιωμένης από πιστούς και από λέοντες, καμιά φορά μέσα σε ναΐσκο. Πρόκειται για ελεύθερα αντίγραφα του περίφημου λατρευτικού αγάλματος, έργου του Αγορακρίτου ή του Φειδία, το οποίο στεγαζόταν στο Μητρώο. Αξίζει να αναφερθεί κανείς στις περίφημες Ταναγραίες, πήλινα ειδώλια των αρχών της Ελληνιστικής περιόδου, τα οποία αρχικά φτιάχνονταν στην Τανάγρα της Βοιωτίας αλλά σύντομα η κατασκευή τους επεκτάθηκε στον ελληνικό κόσμο, και ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια και την Αθήνα. Ένα εξαιρετικό δείγμα του είδους αποτελεί το ακέφαλο ειδώλιο της θεάς Αφροδίτης που κρατά στα χέρια ένα κάτοπτρο. Η κεραμική της Ελληνιστικής περιόδου χαρακτηρίζεται από ραγδαία πτώση της ποιότητάς της. Μετά την κατάκτηση της Ανατολής από το Μέγα Αλέξανδρο, οι εικονιστικοί ρυθμοί σχεδόν εξαφανίζονται. Από τα λίγα γραπτά αγγεία που απομένουν είναι του λεγόμενου ρυθμού της Δυτικής κλιτύος της Ακρόπολης. Πρόκειται για αγγεία καλυμμένα εξ ολοκλήρου με μαύρο βερνίκι, ενώ η όποια διακόσμηση, φυτική, γεωμετρική και σπανιότερα εικονιστική, γίνεται με επίθετα χρώματα, κυρίως το λευκό. Από το χώρο της Αγοράς προέρχεται το σπουδαιότερο ίσως αγγείο του ρυθμού αυτού, ένας τεράστιος κάνθαρος με αφιέρωση στην ¶ρτεμη και το Διόνυσο. Το θέμα που παρουσιάζει είναι η ¶ρτεμη κυνηγός. ΚΤΗΡΙΑ 1. ΣΤΟΑ ΑΤΤΑΛΟΥ 2. ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΒΑΘΡΟ 3. ΒΗΜΑ 4. ΜΕΣΗ ΣΤΟΑ 5. ΝΟΤΙΑ ΣΤΟΑ IΙ 6. ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ 7. ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΥΛΗ 8. ΟΠΛΟΘΗΚΗ 9. ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ 10. ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗ ΚΡΗΝΗ -------------------- ![]() |
|
![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() |
Lo-Fi Version | Time is now: 23rd June 2025 - 07:08 PM |
Skin and Graphics by Dan Ellis and Anubis. Hosting by Forums & More © 2005-2011. |