![]() |
![]() |
|
||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]()
Post
#1
|
|
![]() Lifetime commited ![]() Group: Moderators Posts: 1490 Joined: 8-August 07 From: Παντού και πουθενά Member No.: 7947 Zodiac Sign: ![]() Gender: ![]() ![]() |
Από e-mail που έλαβα:
Αυτοκτονία είναι η πράξη στην οποία προβαίνει κάποιος με το να κτείνει (φονεύει) τον εαυτόν. Αυτόχειρ είναι ο δια της ιδίας χειρός φονευμένος, ο αυτοκτόνος. (Λεξικόν ΠΡΩΪΑΣ). Αυτοκτονίες γίνονται χιλιάδες σ'όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, για πολλούς λόγους(οικονομικοί, ερωτικοί κλπ). Η αφαίρεση της ίδιας ζωής δια της αυτοχειρίας είναι κατακριτέα και αποδοκιμαστέα από όλους μας και προ πάντων από τη θρησκεία μας, η οποία δεν συμμετέχει στην ταφή. ΄Ομως η πρόσφατη αυτοκτονία στην πλατεία Συντάγματος του συνταξιούχου φαρμακοποιού, δημιούργησε ποικίλλα σχόλια και εντυπώσεις. Αφορμή έδωσε το ιδιόχειρο σημείωμά που άφησε ο αυτόχειρ, στο οποίο εξηγούσε τους λόγους της πράξης του. Ο χώρος της πλατείας Συντάγματος, έμπροσθεν της Βουλής των Ελλήνων, και η δύσκολη κατάσταση που βιώνει η χώρα μας λόγω των οικονομικών μέτρων, που επέλεξε ο αυτόχειρ, επέτεινε την προσοχή του κοινού καθώς και η έκταση και έμφαση με την ευρεία ενημέρωση που αντιμετώπισαν το γεγονός τα ΜΜΕ. Κανείς όμως δεν κατέκρινε την πράξη της αυτοκτονίας αυτήν καθ' εαυτήν και δεν συνέστησε, ούτε συμβούλευσε τους πολίτες να μην καταφεύγουν σ' αυτήν την αποτρόπαια και οδυνηρή κατάληξη. Το φαινόμενο αυτό είναι λίαν ανησυχητικό και εγκυμονεί κινδύνους και ανασφάλειες σ' όλη την κοινωνία. Δυστυχώς και πάλι τόσο η πολιτεία, με τους πολιτικούς που έχουμε, αλλά και οι άλλοι φορείς( Υπ.Παιδείας, Εκκλησία, Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, Εφημερίδες κ.λπ.), δεν αντέδρασαν καθόλου και τα αντανακλαστικά τους ήσαν ανύπαρκτα! Αναμέναμε να ανταποκριθούν και με παιδαγωγικό ρόλο να ενημερώσουν τον κόσμο και να τον προσανατολίσουν προς τον ορθό δρόμο της αποστολής και της ύπαρξης του ανθρώπου. Δυστυχώς υπήρξαν απόντες! ΄Ετσι, γεννάται εύλογα η ανησυχία, και ευχόμαστε να διαψευσθούμε, μήπως η πράξη αυτού του αυτόχειρα βρει και άλλους μιμητές! Και φυσικά τότε τα αποτελέσματα μιας τέτοιας κατάστασης θα είναι οικτρά και οι συνέπειες απρόβλεπτες. Επειδή το μεταπολιτευτικό καθεστώς επέφερε πλείστες όσες καταστροφές στο όνομα της πλέριας προοδευτικότητας και δημοκρατικότητας, με αποτέλεσμα να υπάρχει παντού αναρχία, αταξία και διάλυση, οι δε αρχές του σεβασμού στα ιδανικά και ιδεώδη της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας να παρουσιάζονται ως γραφικά και παλαιομοδίτικα και ξεπερασμένα, οφείλουμε εμείς όσοι πιστεύουμε σ΄αυτά να αφυπνισθούμε, να αντιδράσουμε και να ενεργοποιηθούμε παντού και να συνεισφέρουμε ο καθένας μας, μη επαναπαυόμενοι και όσο μας επιτρέπεται, όπου μπορούμε, να συμβουλεύουμε τους συνανθρώπους μας και προπάντων τους νέους να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με αισιοδοξία, αλληλεγγύη, με πίστη στα ιδανικά, με σεβασμό, υψηλό φρόνημα και δύναμη. Οι πρόγονοί μας πέρασαν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις όπως: πολέμους, κατοχές, προσφυγές, στερήσεις και μύριες άλλες δυσκολίες και όμως επέζησαν. Ας διδαχθούμε απΆ αυτούς και ας εμφυσήσουμε το θάρρος και την αισιοδοξία στις επόμενες γενιές. Τέλος επί τη ευκαιρία ας θυμηθούμε από την ιστορία μας, ποιες πράξεις « αυτοκτονίας»των προγόνων μας υπήρξαν ηρωικές: 1) Στις 12 Δεκ.1803, ο καλόγερος Σαμουήλ με άλλους πέντε Σουλιώτες, στο Κιούγκι, προτίμησε να μην παραδοθεί στους Τούρκους του Αλή, έβαλε φωτιά στην μπαρουταποθήκη και ανατινάχτηκαν στον αέρα μαζί με τους άντρες του Αλή πασά. 2) Στις 18 Δεκ. 1803, - 57- Σουλιώτισσες κατέφυγαν σ΄έναν βράχο της οροσειράς του Ζαλόγγου που ονομάζεται Στεφάνι και για να μην πέσουν στα χέρια των Τουρκαλβανών, έστησαν χορό και τραγουδώντας γκρεμίστηκαν στο βάραθρο του ποταμού Αχέροντα μαζί με τα παιδιά τους, προτιμώντας το θάνατο από την ατίμωση και τη σκλαβιά. 3) Στις 13 Απρ. 1822, - 13 – νεανίδες της Νάουσας, για να αποφύγουν την ατίμωση από τους Τούρκους, πέφτουν σαν άλλες Σουλιώτισσες στον καταρράκτη της Αραπίτσας, προτιμώντας το θάνατο από την σκλαβιά και την ατίμωση. 4) Στις 10 Απρ. 1826, τη νύχτα της Κυριακής των Βαΐων, η φρουρά του Μεσολογγίου επιχειρεί έξοδο από την αποκλεισμένη πόλη η οποία αποτυγχάνει και ο πληθυσμός αποδεκατίζεται, ενώ ο Χρήστος Καψάλης ανατινάσσει την πυριτιδαποθήκη ανεμόμυλου της πόλης, όπου είχαν καταφύγει -600- ασθενείς, ανάπηροι και γυναικόπαιδα. 5) Κορυζής Αλέξανδρος. πρωθυπουργός Ελλάδος ( Από 29 Ιαν. έως 18 Απρ. 1941). Στις 6 Απρ. 1941 απόρριψε ως πρωθυπουργός, το γερμανικό τελεσίγραφο και στις 18 του ίδιου μήνα αυτοκτόνησε στο σπίτι του, γιατί αρνήθηκε να υπογράψει τη συνθήκη παράδοσης της χώρας του στους Γερμανούς. -------------------- www.braters.gr
![]() |
|
![]() |
![]()
Post
#2
|
|
![]() Lifetime commited ![]() Group: Moderators Posts: 1490 Joined: 8-August 07 From: Παντού και πουθενά Member No.: 7947 Zodiac Sign: ![]() Gender: ![]() ![]() |
Η οικονομική κρίση και ο ψυχίατρος
Πώς επηρεάζει η κρίση τα θύματά της Η οικονομική κρίση έφερε μια δυσάρεστη και απότομη αλλαγή στη ζωή όλων μας. Οι περισσότεροι όπως ήταν αναμενόμενο εμφάνισαν στεναχώρια, άγχος και κατάθλιψη. Σαν ψυχίατρος διέκρινα αυτές τις ψυχολογικές αντιδράσεις, όχι μόνο σε αυτούς που έρχονται να με συμβουλευτούν, αλλά και σε όλον τον κόσμο που ζει και κινείται γύρω μας. Οι επιπτώσεις άρχισαν από τους άντρες, 40-60 περίπου ετών, που ήταν οι περισσότερο εκτεθειμένοι σε επιχειρήσεις και δάνεια. Ο βίαιος επαναπροσδιορισμός της οικονομίας, τους άφησε γυμνούς, αφΆ ενός προς το εργασιακό τους περιβάλλον, αφΆ ετέρου προς την οικογένειά τους. Και αυτό γιατί στην κοινωνία μας, πιο εύκολα δικαιολογείται μια γυναίκα χωρίς δουλειά, παρά ένας άντρας, στους ώμους του οποίου, καλώς ή κακώς ακόμα πέφτει το βάρος της οικογενειακής οικονομικής αποκατάστασης. Στην αρχή της κρίσης είδα στελέχη επιχειρήσεων, να παθαίνουν κατάθλιψη, όταν έχαναν την δουλειά τους και συνειδητοποιούσαν, ότι δεν υπάρχουν πια διαθέσιμες θέσεις γιΆ αυτούς, σε άλλες παρεμφερείς επιχειρήσεις. Γνώρισα σοβαρούς ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούσαν να αποκρύψουν το γεγονός της απόλυσής τους από την οικογένειά τους. Βλέποντας το αδιέξοδο μπροστά τους παρέλυσαν. Αισθανόταν τέτοια ντροπή, αλλά και υπευθυνότητα προς την οικογένεια, που αρνιόταν πεισματικά την επίσημη παραδοχή της ανεργίας τους. Σε αυτή την ηλικιακή ομάδα ανήκουν και οι περισσότεροι αυτόχειρες. ¶ντρες, οι οποίοι όχι μόνο αισθανόταν άχρηστοι, αλλά κυρίως υπεύθυνοι. Η προσπάθεια ελαχιστοποίησης της προσωπικής τους υπευθυνότητας και η μετατόπιση της ευθύνης σε μια ομαδική, εθνική, ή ακόμα καλύτερα οικουμενική κρίση, απαλλάσσει το άτομο από το βάρος των ενοχών του. Δίνει στην κρίση μια διάσταση γενικευμένου πολέμου, μέσα στον οποίο όχι μόνο χάνεται η ατομικότητα, αλλά και διακινούνται ατομικά προστατευτικά αντανακλαστικά. Ο άνθρωπος σταματά την αυτομομφή που τον οδηγεί σε κατάθλιψη και προσπαθεί να προφυλάξει τον εαυτό του και αυτούς που προστατεύει, την οικογένειά του δηλαδή, από επερχόμενα μεγαλύτερα δεινά. Είναι γνωστό άλλωστε ότι στον πόλεμο δεν υπάρχει κατάθλιψη. Τα επόμενα θύματα της οικονομικής κρίσης, εμφανίστηκαν μέσα από την ηλικιακή ομάδα των 30-40. Μάλιστα σε αυτή την ομάδα πλέον, η πρωτοκαθεδρία των ανδρών άρχισε να μειώνεται. Το πρόβλημα αυτής της ομάδας ήταν ότι, μόλις είχε αρχίσει να συμμετέχει στο πάρτι της ανάπτυξης και της ατομικής ευφορίας, συνειδητοποιούσε ότι η γιορτή έφτανε στο τέλος της. Καριέρες που μόλις απογειωνόταν, έβλεπαν να χάνουν το σημείο στήριξης, καθότι συρρικνωνόταν δραστικά ο επιχειρηματικός τους κλάδος. Ατομικοί ή οικογενειακοί προϋπολογισμοί και σχεδιασμοί ζωής, τιναζόταν στον αέρα. Και το χειρότερο ήταν ότι δεν φαινόταν στον ορίζοντα, εύκολη και προσιτή εναλλακτική λύση. Το νεαρό της ηλικίας οδήγησε κάποιους σε δραματικές αλλαγές στον προσανατολισμό της ζωής τους. ¶λλοι μετανάστευσαν, ενώ άλλοι μετοίκησαν στην επαρχία. Κινήσεις βέβαια, που ενώ ακούγονται σαν τυχοδιωκτικές στις μέρες μας, όμως ήταν απόλυτα φυσικές στις προηγούμενες γενιές. Αυτή ακριβώς ήταν και η προτροπή μου, σε όσους με συμβουλεύτηκαν: «Όλοι οι μεγάλοι ευεργέτες του έθνους μας, με τα σημερινά δεδομένα, υπήρξαν τυχοδιώκτες. Οι βιογραφίες των περισσοτέρων επιτυχημένων οικονομικά ατόμων παγκοσμίως, διέπονται από το πνεύμα των ρηξικέλευθων επιχειρηματικών κινήσεων και των τυχοδιωκτικών μεταναστεύσεων.» Επομένως την σημερινή οικονομική κρίση, οι άνθρωποι αυτοί μπορούν αντί για καταστροφική, να την θεωρήσουν σαν ευκαιρία. Γιατί τους εξαναγκάζει σε κινήσεις, που μπορεί να αποδειχτούν μακροχρόνια, εξαιρετικά επιτυχημένες. Κινήσεις, τις οποίες η μαλθακότητα της εύκολης ευημερίας, θα τους είχε αποτρέψει ακόμα και να τις είχαν φανταστεί για τον εαυτό τους. ¶λλωστε στο ηλικιακό αυτό φάσμα, όπως βέβαια και στις μικρότερες ηλικίες, υπάρχει κρυμμένο δυναμικό θάρρους, θράσους και αγάπης για την περιπέτεια. Η κρίση λοιπόν, μας δίνει μια πραγματική ευκαιρία να σχεδιάσουμε και να πραγματοποιήσουμε, αληθινά περιπετειώδεις διαδρομές ζωής. Αργότερα χρονικά, η κρίση επηρέασε και τις δυο ακραίες ηλικιακές ομάδες. Οι μεν ηλικιωμένοι, έχοντας την φυσική ευαισθησία στην ανάπτυξη κατάθλιψης, παρουσιάζουν όλο και συχνότερα συμπτώματα κατάθλιψης. Η έλλειψη εναλλακτικών απασχολήσεων, τους οδηγεί στα δίχτυα της τρομολάγνας πληροφόρησης από τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Ο βομβαρδισμός τους από αρνητικές και καταστροφολογικές ειδήσεις εξαντλεί τον ανάλογο μηχανισμό του εγκεφάλου τους, με αποτέλεσμα και οι ίδιοι να βλέπουν την πραγματικότητα ακόμα πιο απαισιόδοξη και αδιέξοδη. Οι ηλικιωμένοι δεν αναζητούν δυστυχώς ψυχιατρική φροντίδα και βουλιάζουν στην κατάθλιψη. Λύση γιΆ αυτούς, εκτός από την λήψη αντικαταθλιπτικών, η οποία είναι επιβεβλημένη σε αυτές τις περιπτώσεις, αποτελεί η ενεργοποίησή τους σε οργανώσεις και δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης. Συνταξιούχοι μπορεί να βρουν νέο ρόλο και σκοπό ζωής, διασπώντας την απομόνωση που φέρνει η ηλικία, μέσα από κοινωνικές δράσεις κατευθυνόμενες από την τοπική αυτοδιοίκηση, την εκκλησία, ή άλλους φορείς. Εξάλλου η στενότερη επαφή των συνταξιούχων με την κοινωνική και την πραγματική ζωή, βάζει σε ορθότερες διαστάσεις το μέγεθος της κρίσης, το οποίο προβάλλεται μεγαλύτερο μέσα από τα ΜΜΕ. Είναι γνωστό άλλωστε ότι είδηση αποτελεί η επερχόμενη απειλή και όχι η επερχόμενη γαλήνη. Όσο λοιπόν τα ΜΜΕ διαγκωνίζονται στην ακροαματικότητα, είναι αναμενόμενο να προσπαθούν να αποκαλύψουν στοιχεία απειλής στον ορίζοντα και να παραβλέπουν τις φωτεινές ακτίνες, που έρχονται από την άκρη του τούνελ. Οι νέοι κάτω των 30, μπήκαν στην κρίση αργότερα από όλους. Η χρονική επέκταση της οικογενειακής φροντίδας, τους προστάτεψε αρχικά. Όπως επίσης και η «αυτιστική» ενασχόληση τους αποκλειστικά με συνομηλίκους τους, τους κράτησε σε απόσταση από τα πραγματικά οικονομικά προβλήματα. Το κράτος κατέρρεε και αυτοί ανέβαζαν φωτογραφίες τους στο face book, έκαναν καταλήψεις στις Σχολές τους, ή τσακωνόταν μέσα και έξω από τα γήπεδα, εκτονώνοντας με αυτόν τον τρόπο την νεανική τους ορμή. Πίστευαν ότι με τον «τσαμπουκά» τους θα ανάγκαζαν τους «μεγάλους» και «ισχυρούς», να τους δώσουν πίσω τα εφηβικά τους όνειρα, που η κρίση τα απομακρύνει, αν δεν τα ακυρώνει. Τελικά η κρίση για αυτή την ηλικιακή ομάδα μπορεί να αποδειχθεί ευλογία. Γιατί δυστυχώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος επαναπροσδιορισμού τους, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, που εξελίσσεται ραγδαία. Οι γονείς τους είναι ευνουχισμένοι από την ανώδυνη ανάπτυξη των προηγουμένων δεκαετιών και είναι ανίκανοι να δείξουν με το παράδειγμά τους τον δρόμο προς τον ανταγωνισμό. Ενώ η πνευματική και πολιτική ηγεσία δεν γεννά ιδανικά, αφού είναι απαξιωμένη στα μάτια της νεολαίας, από την αποκλειστική σχεδόν ενασχόλησή της με την διατήρηση της εξουσίας, μέσα από την διαπλοκή και την διαφθορά. Όσοι νέοι αντιληφθούν νωρίς, ότι είναι μάταιο να περιμένουν διορισμό ή επιδότηση και καταστρώσουν εναλλακτικά σχέδια για την ζωή τους, θα ανακαλύψουν ευκαιρίες επιτυχίας. Η δημιουργία είναι αποτέλεσμα της αναζήτησης και η αναζήτηση δυστυχώς είχε ατονήσει από την εύκολη ανάπτυξη. Η οικονομική κρίση δίνει ακριβώς αυτό το κίνητρο που χρειαζόταν οι νέοι μας. * Ο Παύλος Σακκάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών ![]() -------------------- www.braters.gr
![]() |
|
![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() |
Lo-Fi Version | Time is now: 23rd June 2025 - 08:40 AM |
Skin and Graphics by Dan Ellis and Anubis. Hosting by Forums & More © 2005-2011. |