Welcome Guest ( Log In | Register )


 
Reply to this topicStart new topic
> Κτήρια της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας, Αρχαϊκή περίοδος
Eua1
post 1 Jul 2011, 01:53 AM
Post #1


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!




1.Λεωκόρειον2.Βωμός των 12 Θεών3.Ναός του Δία 4.Ναός του Απόλλωνα Πατρώου 5.Μητρώον 6.Βουλευτήριο 7.Το Πρυτανικόν 8.Αιάκειον 9.Νοτιοανατολική κρήνη



--------------------
Go to the top of the page
 
Bookmark this: Post to Del.icio.usPost to DiggPost to FacebookPost to GooglePost to SlashdotPost to StumbleUponPost to TechnoratiPost to YahooMyWeb
+Quote Post
Eua1
post 1 Jul 2011, 02:35 AM
Post #2


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



Η ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΡΗΝΗ

Θέση: Η Νοτιοανατολική Κρήνη (9) στο ανατολικό άκρο της Νότιας Στοάς Ι (8).


1.Βασίλειος Στοά 2.Στοά Ελευθερέου Διός 3.Ναός Ηφαίστου 4.Νέο Βουλευτήριο 5. Θόλος 6.Παλαιό Βουλευτήριο 7.Αιάκειον 8.Νότια Στοά Ι 9. Αρχαϊκή κρήνη 10.Νομισματοκοπείο, 11 Περίβολος 12. Ποικίλη Στοά

Χρονολόγηση κατασκευής: 530-520 π.Χ.
Περίοδοι χρήσης: Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή

EIΣΑΓΩΓΗ

Η νοτιοανατολική κρήνη είναι το καλύτερα διατηρημένο κτήριο της νότιας πλευράς της πλατείας της Αρχαίας Αγοράς. Χρησίμευσε για μεγάλο χρονικό διάστημα ως μία από τις βασικές πηγές ύδρευσης του χώρου της Αγοράς.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Η νοτιοανατολική κρήνη, το καλύτερα διατηρημένο κτήριο της νότιας πλευράς της Αγοράς, είναι ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο διαστάσεων 6,8 x 18,2 μ., με το μεγαλύτερο άξονα στα Α-Δ. Στενό πέρασμα χωρίζει την κρήνη από τη Νότια Στοά Ι. Το κτήριο είχε αρχικά τρία τμήματα: ένα κεντρικό δωμάτιο και δύο πλευρικά (διαστάσεων 3,2 x 5 μ.), εκ των οποίων σώζονται μόνο μερικοί σκληροί γκρίζοι πωρόλιθοι· συγκεκριμένα η κατώτερη στρώση λίθων ενωμένων με βάση το πολυγωνικό σύστημα, ενώ αλλού ακόμα και η θεμελίωση έχει χαθεί. Με βάση την κεραμική και την τοιχοποιία χρονολογείται μεταξύ του 530 και του 520 π.Χ. Η θεμελίωση των πλευρικών δωματίων έγινε από σκληρό γκρίζο πωρόλιθο με πολυγωνική διάταξη. Τα δάπεδα είναι από λεπτές μαρμάρινες πλάκες που πατούν σε ακανόνιστα κομμάτια ασβεστόλιθου. Οι μαρμάρινες πλάκες έχουν ακανόνιστο μέγεθος, αλλά ενώνονται προσεκτικά, ενώ μεταξύ του δαπέδου και των τοίχων έχει προβλεφθεί στεγανοποίηση με μία στρώση πηλού. Το δάπεδο του κεντρικού δωματίου ήταν σε υψηλότερο σημείο από αυτό των πλευρικών. Από το κεντρικό δωμάτιο δε σώζεται τίποτα, εκτός από τα ίχνη των θεμελιώσεων που είχαν σκαφτεί στο βράχο.

Η ταύτιση με κρήνη οφείλεται στην ύπαρξη αγωγού από πηλό που έφερνε στο κτήριο νερό από τα ανατολικά, καθώς και δύο αποστραγγιστικών αγωγών που σχεδιάστηκαν ώστε να απομακρύνουν το πλεονάζον νερό από τα δύο πλευρικά δωμάτια. Στα ακριανά δωμάτια το νερό θα έτρεχε από κρουνούς τοποθετημένους στον τοίχο. Και τα δύο πλευρικά δωμάτια είχαν μορφή δεξαμενής. Υπήρχε μάλλον κάποιου είδους στηθαίο, από το οποίο όμως ελάχιστα ίχνη σώζονται, και αυτά μόνο στο ανατολικό δωμάτιο. Στην κρήνη θα εισχωρούσε κανείς από το κεντρικό δωμάτιο και θα γέμιζε το δοχείο του απευθείας από τα λεοντόκρουνα, που μάλλον ήταν τοποθετημένα αρκετά χαμηλά στον τοίχο είτε, πιθανότερα, βυθίζοντάς το στη δεξαμενή. Το δάπεδο του κεντρικού δωματίου βρίσκεται 0,15 μ. υψηλότερα από το δάπεδο του ανατολικού δωματίου, πιστεύεται όμως ότι η διαφορά θα πρέπει αρχικά να ήταν περίπου 0,50 μ.

Το σχήμα της εν λόγω κρήνης αντιστοιχεί με κρήνη του 4ου αι. π.Χ. από την Τήνο [Αρχαιολογική Εφημερίς (1937), σελ. 608-620] και με παραστάσεις κρηνών σε αγγεία του ύστερου 6ου αι. π.Χ. Ιδιαίτερα, μπορούμε να αναφέρουμε μια υδρία στο Βρετανικό Μουσείο που παριστάνει μια κρήνη αρκετά όμοια, με τέσσερις κίονες μπροστά από το κεντρικό δωμάτιο και δύο πλευρικά δωμάτια, που όμως δε λειτουργούν ως δεξαμενές [Τιβέριος, Μ., Ελληνικά Αγγεία, σελ. 93, εικ. 56 (Αθήνα 1996)].

Οι υπεύθυνοι της Αγοράς έχουν ανασυστήσει ένα κτήριο με τρεις δωρικούς κίονες στην πρόσοψη, παρόλο που δε σώζεται κανένα ίχνος τους πέραν της θεμελίωσης. Μια εναλλακτική πρόταση οφείλουμε στη L.C. Meritt, που απέδωσε στην κρήνη δύο αρχαϊκά ιωνικά κιονόκρανα (το ένα από την Ακρόπολη) και τρεις βάσεις ιωνικών κιόνων από νησιωτικό μάρμαρο, που σίγουρα ανήκουν στο ίδιο κτήριο. Η πρόταση αυτή δε φαίνεται να έγινε αποδεκτή.
Η Νοτιοανατολίκή Κρήνηαπο το εσωτερικό της

Ταύτιση του κτηρίου

Ο Παυσανίας θεώρησε ότι το κτήριο αυτό ήταν η Εννεάκρουνος, η περίφημη κρήνη που έχτισε ο Πεισίστρατος. Όμως, η άποψη αυτή αντίκειται στην πληροφορία που διασώζει ο Θουκυδίδης και που τοποθετεί την Εννεάκρουνο σε άλλο σημείο της πόλης. Η ανασύνθεση του σχεδίου ώστε να περιέχει εννέα κρουνούς είναι σχεδόν αδύνατη.

ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Το α΄ μισό του 4ου αι. π.Χ. επήλθε εκτεταμένη αναδιάρθρωση του χώρου της κρήνης. Απομακρύνθηκε το μαρμάρινο δάπεδο της δυτικής δεξαμενής και αντικαταστάθηκε από μεγάλα κομμάτια από μαλακό κρεμώδη πωρόλιθο. Πιθανόν το ίδιο να συνέβη τόσο στο κεντρικό όσο και στο ανατολικό δωμάτιο, αλλά δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις. Πάντως, οι ανασκαφείς θεωρούν ότι στο κεντρικό δωμάτιο το δάπεδο χαμήλωσε κατά 0,30-0,35 μ. περίπου. Αυτές οι αλλαγές οδήγησαν στην αχρήστευση των αγωγών της Αρχαϊκής περιόδου. Η βόρεια πλευρά κλείστηκε με τοίχο και το νερό έφθανε τώρα μέσω ενός ανοικτού αγωγού που ξεκινούσε στη νοτιοανατολική γωνία. Το τμήμα μεταξύ της κρήνης και της Νότιας Στοάς Ι τσιμεντώθηκε.

ΡΩΜΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Τον 3ο αι. μ.Χ. ανοίχτηκε ένα πηγάδι στο νότιο τμήμα του κτηρίου, γεγονός που συνδέεται με την επιδρομή των Ερούλων, το 267 μ.Χ., και πιθανόν με την εγκατάλειψη της κρήνης. Ενδέχεται όμως η κρήνη να είχε πάψει να λειτουργεί πολύ νωρίτερα, όταν διαμορφώθηκαν οι άλλες κρήνες της Αγοράς.



Η Νοτιοανατολική κρήνη


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 1 Jul 2011, 01:12 PM
Post #3


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΒΩΜΟΣ ΤΩΝ 12 ΘΕΩΝ

Θέση: Ο Βωμός των Δώδεκα θεών βρίσκεται (2) μπροστά στο βωμό και τη Στοά του Διός Ελευθερίου, στον κεντρικό ελεύθερο χώρο της Αγοράς, δίπλα στην Παναθηναϊκή οδό, η οποία περνά βόρεια και ανατολικά από το μνημείο.



Χρονολόγηση κατασκευής: αρχαϊκή περίοδος.
Περίοδοι χρήσης: Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο Βωμός των Δώδεκα Θεών αποτελεί ένα σημαντικό μνημείο της Αγοράς. Με βάση το σημείο εκείνο υπολογίζονταν όλες οι αποστάσεις της Αττικής. Ατυχώς, λόγω του ότι βρίσκεται εν μέρει κάτω από την τάφρο του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, σήμερα είναι ελάχιστα ορατός, ενώ και οι γνώσεις μας για τη μορφή του είναι ελλιπείς.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Το μνημείο ανασκάφηκε το 1891, κατά τη διάρκεια των εργασιών του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, και αρχικά ταυτίστηκε από τον Dörpfeld με το Λεωκόρειο. Η ανασκαφή συνεχίστηκε το 1934 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, οπότε και έγινε η ορθή ταύτιση του μνημείου. Καθαρισμός και στρωματογραφική έρευνα πραγματοποιήθηκαν επίσης το 1946 στο νότιο άκρο του βωμού. Καλύπτεται δε κατά τα 9/10 από τα έργα του σιδηροδρόμου, ενώ μόνο η νοτιοδυτική γωνία είναι σήμερα ορατή. Το τμήμα αυτό καθαρίστηκε και πάλι το 1989.

Το μνημείο ταυτίστηκε χάρη στην επιγραφή που βρέθηκε σε ένα βάθρο αγάλματος στο χώρο του βωμού και αναγράφεται: «Λέαγρος, ανέθηκεν Γλαύκωνος δόδεκα θεοίσιν». Πρόκειται για ιστορικό πρόσωπο που υπήρξε στρατηγός στην Αθήνα μετά το 480 π.Χ. και σκοτώθηκε το 461 π.Χ. στην αποτυχημένη θρακική εκστρατεία της Αθήνας.

Ο βωμός, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Θουκυδίδη, αφιερώθηκε από τον Πεισίστρατο το νεότερο, γιο του Ιππία, το 522/521 π.Χ., όταν ο τελευταίος ήταν επώνυμος άρχων. Το 519 π.Χ. οι Πλαταιείς κατέφυγαν εκεί ικέτες, όπως έγινε πολύ αργότερα με τους συνεργάτες του Φειδία όταν κατηγορήθηκαν για καταχρήσεις. Γενικά, ήταν γνωστό σημείο ασύλου. Από εκεί επίσης μετρούσαν τις αποστάσεις από την Αθήνα, ήταν δηλαδή το κέντρο της Αγοράς, το κέντρο της πόλης.

Πρόκειται για έναν τετράπλευρο περίβολο, σχεδόν τετράγωνο στην κάτοψη. Ο περίβολος έχει δύο αναγνωρίσιμες αρχαιολογικά φάσεις, αλλά η χρονολόγησή τους είναι προβληματική. Στην πρώτη φάση η κρηπίδα του, η λεγόμενη κατώτερη κρηπίδα, με διαστάσεις 9,35 μ. (Α-Δ) x 9,85 μ. (Β-Ν) σώζεται σε εξαιρετική, τηρουμένων των αναλογιών κατάσταση στα σημεία που ανασκάφηκαν, καθώς λείπουν μόνο δύο λίθοι. Αποτελείται από μεγάλους λίθους από μαλακό κίτρινο πωρόλιθο, που συναρμόζονται χωρίς συνδέσμους. Το μέγεθός τους ποικίλλει από 0,33-0,40 μ. ύψος, 1,30-1,80 μ. μήκος και 0,45-0,465 μ. πλάτος. Πατά εν μέρει στον βράχο, εν μέρει στο χώμα. Ίχνη εργασίας διακρίνονται μόνο στο ανώτερο τμήμα των λίθων, το οποίο θα ήταν προφανώς ορατό σε ύψος 0,10 μ. Σε απόλυτο ύψος, η κατώτερη κρηπίδα βρίσκεται στα 52,525 μ. στην κορυφή και 52,19 ως 52,14 μ. στη βάση της. Στην ανώτερη επιφάνεια της κρηπίδας διασώζονται εμβαθύνσεις στις οποίες τοποθετούνταν οι βάσεις των πεσσών της κάθε πλευράς, ενώ ενδιαμέσως υπάρχουν οπές στις οποίες προσαρμόζονταν οι ορθοστάτες. Αναμφίβολα, πεσσοί και ορθοστάτες θα είχαν την ίδια επίστεψη, η οποία, στα σχέδια των ανασκαφέων, αποκαθίσταται με βάση την επίστεψη του Μνημείου των Επωνύμων Ηρώων. Από το στηθαίο δε σώζεται απολύτως τίποτε. Θα ήταν αναμφισβήτητα από πωρόλιθο. Σε κάθε πλευρά έχει υπολογιστεί ότι υπήρχαν 8 πεσσοί, σε απόσταση 0,97 μ., με εξαίρεση το διάστημα μεταξύ των μεσαίων πεσσών στο μέσο της δυτικής πλευράς, που άφηνε άνοιγμα 1,37 μ., προφανώς για την είσοδο του μνημείου. Ένα βύθισμα στο κέντρο του διαστήματος αυτού δείχνει ότι είχε προβλεφθεί κάποιου είδους ξύλινη μπάρα που έφραζε την είσοδο.

Από το βωμό σώζονται, σε αυτή τη φάση, μόνο κάποια πώρινα θραύσματα: τα τρία από αυτά (Α 1198, Α 1199α και β), που βρέθηκαν στην επίχωση του ύστερου στηθαίου, ένα τμήμα της επίστεψης με μια στενή ταινία και ένα κυμάτιο, καθώς και δύο θραύσματα από την έλικα που σχημάτιζε η απόληξη του βωμού. Έχει προταθεί να ανασυσταθεί σύμφωνα με μια βάση που σώζεται στη βόρεια κλιτύ της Ακρόπολης, στο εσωτερικό της πύλης Beulé. Αν και μικρών διαστάσεων (1,025 μ. μήκος x 0,645 μ. πλάτος x 0.405 μ. ύψος), είναι από το ίδιο υλικό, έχει την ίδια απόληξη σε έλικες και χρονολογείται σε γενικές γραμμές στον 5ο αι. π.Χ. Η επιφάνεια της βάσης είναι καλυμμένη με επίχρισμα και με κόκκινο χρώμα. ¶λλα πώρινα θραύσματα που έχουν βρεθεί διάσπαρτα γύρω από το βωμό ανήκουν πιθανόν σε ορθοστάτες.

Στη δυτική πλευρά του περίβολου, σχεδόν εφαπτόμενη με την εξωτερική πλευρά της ευθυντηρίας του στηθαίου, σώζεται η τετράπλευρη βάση αγάλματος που προαναφέρθηκε. Στήριζε κάποιο χάλκινο άγαλμα, όπως αποδεικνύεται από τους τόρμους που σώζονται στο άνω τμήμα της, το οποίο μάλλον είχε το δεξί πόδι ελαφρά προωθημένο. Το άγαλμα φαίνεται πως αφαιρέθηκε προσεκτικά. Η βάση καλύφθηκε κατά το 70% όταν χτίστηκε το δεύτερο στηθαίο.

Για την τοποθέτηση της βάσης στο αρχικό της σημείο έγινε μερική μετατροπή της κατώτερης κρηπίδας, κάτι που αποδεικνύει, σύμφωνα με τους ανασκαφείς, ότι ο περίβολος υπήρχε εκεί πριν από την τοποθέτησή της. Απομακρύνθηκε και τοποθετήθηκε στην τελική της θέση όταν χτίστηκε το δεύτερο στηθαίο, του οποίου το ανώτερο τμήμα δε δείχνει ίχνη φθοράς.

Μια ερυθρόμορφη κύλικα στο Μουσείο της Βαλτιμόρης δείχνει έναν ώριμο άνδρα να παρατηρεί το άγαλμα ενός νεαρού αθλητή. Η επιγραφή Λέαγρος ενδεχομένως αναφέρεται στο άγαλμα ή, σύμφωνα με μια άλλη άποψη, τόσο στο άγαλμα όσο και στον ώριμο άνδρα, που είναι ο ίδιος ο Λέαγρος σε προχωρημένη ηλικία. Το αγγείο όμως χρονολογείται στο 500 π.Χ., όπως και οι περισσότερες επιγραφές σε αγγεία που αναφέρουν το Λέαγρο ως «καλό», δηλαδή ως όμορφο έφηβο.

Η δεύτερη φάση του μνημείου εισάγει αρκετές αλλαγές. ΚατΆ αρχάς ανεβαίνει το επίπεδο του εδάφους στο ύψος της κατώτερης κρηπίδας στα δυτικά και σε ύψος περίπου 0,20 μ. στα νότια: Αυτή η κρηπίδα από κίτρινο πωρόλιθο αποτελεί τώρα τη θεμελίωση πάνω στην οποία πατά η νέα κρηπίδα, η λεγόμενη ανώτερη κρηπίδα, φτιαγμένη από σκληρούς γκρίζους πωρόλιθους, που ενώνονται μεταξύ τους χωρίς συνδέσμους. Οι διαστάσεις τους είναι 1,16-1,50 μ. μήκος, 0,38 μ. πλάτος και 0,295 μ. ύψος. Το ύψος της ανώτερης κρηπίδας σε απόλυτους αριθμούς είναι 52,85 μ. στην κορυφή και 52,525 μ. στη βάση της. Σώζεται το σύνολο της νότιας πλευράς και το νότιο τμήμα της ανατολικής πλευράς, που είναι και σήμερα ορατά. Οι διαστάσεις του περίβολου αλλάζουν πλέον: 9,05 μ. (Α-Δ) x 9,86 μ. (Β-Ν). Τίποτε δε σώζεται από την ανωδομή, κάτι που ενδεχομένως υποδηλοί ότι μετά την καταστροφή της Αθήνας από τους Ερούλους αφαιρέθηκε προσεκτικά το σωζόμενο υλικό και χρησιμοποιήθηκε αλλού.

Εμβαθύνσεις και οπές στην ανώτερη επιφάνεια της ανώτερης κρηπίδας μαρτυρούν ότι υπήρχε ένα στηθαίο αρκετά παρόμοιο με αυτό της προηγούμενης φάσης, μολονότι η στήριξη και η σύνδεση των τμημάτων γίνονται τώρα διαφορετικά. Υπήρχαν 8 πεσσοί σε κάθε πλευρά, με δύο εισόδους τώρα, μία στην ανατολική και μία στη δυτική πλευρά, σύμφωνα με την πιο αξιόπιστη αναπαράσταση. Αλλά οι γωνιακοί πεσσοί, καθώς και οι πεσσοί που πλαισίωναν την είσοδο, στηρίζονται πλέον με πιο σταθερό τρόπο, χάρη στη χρήση μολύβδινων αρμών, και οι ορθοστάτες στηρίζονται στους πεσσούς και όχι μόνο στην κρηπίδα. Το μικρό πάχος που αντιστοιχεί στους ορθοστάτες αποδεικνύει ότι αυτοί ήταν από μάρμαρο και όχι από πώρο. Πάντως τόσο οι πεσσοί όσο και η συνεχής επίστεψη θα πρέπει να είχαν κατασκευαστεί από πωρόλιθο. Το συνολικό ύψος θα πρέπει να ήταν τουλάχιστον 1 μ. και η επίστεψη παρόμοια με αυτή του Μνημείου των Επωνύμων Ηρώων. Οι πεσσοί είχαν στη βάση τους διαστάσεις 0,285 x 0,215 μ.

Από τα ίχνη τους στην κρηπίδα φαίνεται πως οι ορθοστάτες που πλαισίωναν τις εισόδους στην ανατολική και τη δυτική πλευρά ήταν παχύτεροι στη βάση (0,14 μ.) απΆ ό,τι στην κορυφή τους (0,08 μ.). Η εξήγηση που έχει προταθεί είναι ότι έφεραν ανάγλυφη διακόσμηση. Ο δεύτερος ορθοστάτης από τα νότια στην ανατολική πλευρά ήταν ελαφρώς στενότερος, αν κρίνει κανείς από τις εμβαθύνσεις στην κρηπίδα. Προφανώς οι δύο ορθοστάτες που πλαισίωναν την είσοδο είχαν μεγαλύτερο πλάτος σε σχέση με τους υπόλοιπους, προκειμένου να χωρέσει η γλυπτική σύνθεση. Στη νότια πλευρά το πλάτος των ορθοστατών ήταν 0,945 μ., στη δυτική 0,97 μ., ενώ το κεντρικό τμήμα-είσοδος είχε άνοιγμα 1,59 μ., από το οποίο πρέπει να αφαιρεθούν 0,08 μ. συνολικά για την επένδυση της εισόδου. Στο νότιο τμήμα της ανατολικής πλευράς, οι ορθοστάτες είχαν πλάτος 0,96 και 0,88 μ. αντίστοιχα. Το ίδιο θα ίσχυε και στο βόρειο τμήμα της πλευράς αυτής. Το μεταξόνιο διάστημα των πεσσών ήταν στα ανατολικά και στα δυτικά 1,255 μ. στα νότια και μάλλον 1,230 μ. στα βόρεια. Ίσως έχει σωθεί ένα τμήμα από την επίστεψη, που βρέθηκε ενσωματωμένο κοντά στη Βασίλειο Στοά, σε υστερορωμαϊκό κτήριο (Α 3880).

Ο Thompson πρότεινε μια ελκυστική, αλλά αναπόδεικτη θεωρία για την ταύτιση του γλυπτού διακόσμου του νεότερου στηθαίου. Συγκεκριμένα, θεώρησε ότι στις θέσεις που προαναφέρθηκαν εφαρμόζουν σχεδόν απόλυτα τα γνωστά αττικά ανάγλυφα με τρεις μορφές, που σώζονται σε διάφορα αντίγραφα και χρονολογούνται στον ύστερο 5ο αι. μ.Χ. Τα θέματά τους είναι:

1. Ο Ερμής, η Ευρυδίκη και ο Ορφέας που γυρνά πίσω και χάνει την αγαπημένη του (αντίγραφα σε Λούβρο, Νάπολη, Ρώμη, Thermae και Villa Albani).
2. Δύο κόρες του Πελία, τη στιγμή που δίνουν τη συγκατάθεσή τους στη Μήδεια να κομματιάσει τον πατέρα τους και να τον κάνει νέο ρίχνοντας τα κομμάτια του σε ένα φίλτρο (Βερολίνο και Ρώμη, Laterano).
3. Ο Πειρίθους (καθιστός), ο Θησέας και ο Ηρακλής που έρχεται να τους σώσει από την αιχμαλωσία στον Κάτω Κόσμο (Λούβρο και Ρώμη, Torlonia).
4. Ο Ηρακλής καθισμένος σε ένα βράχο μαζί με δύο Εσπερίδες στον ομώνυμο κήπο (Ρώμη, Villa Albani και θραύσματα στη Νέα Υόρκη και στο Ερμιτάζ).

Νεώτερες απόψεις αποδίδουν τα ανάγλυφα σε άλλο μνημείο της Αθήνας, είτε τον ναό του Ηρακλή (Harrison), είτε κάποιον ταφικό περίβολο.



Στη φάση αυτή το έδαφος γύρω από το βωμό, που ήταν από πατημένο χώμα, στρώνεται με πλάκες από κίτρινο πωρόλιθο, ακανόνιστων μεγεθών, με πάχος που κυμαίνεται από 0,18-0,32 μ. Το ύψος τους καλύπτει το ύψος της κατώτερης κρηπίδας.

Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι ο δήμος μεγάλωσε το μήκος του βωμού και έσβησε την επιγραφή που ανέφερε το όνομα του Πεισιστράτου του νεότερου. Ενδέχεται οι άκρες του παλαιότερου βωμού να αποκόπηκαν, να επεκτάθηκε ο βωμός και να επενδύθηκε με μάρμαρο στην πρόσοψη. Ένα μαρμάρινο θραύσμα από βωμό έχει βρεθεί κοντά στο μνημείο και θεωρείται ότι προέρχεται από το δεύτερο βωμό.



Σύμφωνα με την αρχική εκδοχή της ιστορίας του βωμού, η βάση του αγάλματος του Λεάγρου προστέθηκε μετά την κατασκευή του κτηρίου. Μάλιστα, στο ανώτερο τμήμα της παρουσιάζει ίχνη φθοράς, λόγω της έκθεσής της στο ύπαιθρο. Το 480 π.Χ. το μνημείο καταστράφηκε από τους Πέρσες, το ίδιο και το άγαλμα. Πέρασε περίπου μισός αιώνας ώσπου να ανακαινιστεί το μνημείο και να χτιστεί το δεύτερο στηθαίο. Η διάρκεια της φάσης αυτής παραμένει άγνωστη, το μνημείο πάντως καταστρέφεται τον 3ο αι. μ.Χ. Στο νότιο τμήμα του στηθαίου ανοίγεται τον αιώνα αυτό ένας παιδικός τάφος. Αν έστεκε στην ίδια θέση συνεχώς είναι άγνωστο, εκτός αν αποδεχθεί κανείς τη θεωρία του Thompson ότι κάποια στιγμή προστέθηκε ή επικάλυψε τους δώδεκα θεούς η λατρεία του Ελέους, την οποία τεκμηριώνει η διήγηση του Παυσανία. Ο Στάτιος (90 μ.Χ.) αναφέρει το βωμό (τον οποίο βέβαια λέει ότι έκτισαν οι γιοι του Ηρακλή), γύρω από τον οποίο υπήρχαν ελαιόδενδρα. Οι ανασκαφείς ανακάλυψαν νότια και δυτικά οπές στο έδαφος, διαμέτρου 1 μ., που ήταν γεμισμένες με μαλακό χώμα, πιθανόν για τη φύτευση δένδρων. Στα δυτικά του περίβολου υπάρχει η βάση ενός λουτηρίου, που τοποθετείται στον 4ο αι. π.Χ. Ωστόσο, η θεωρία αυτή δεν τεκμηριώνεται από τα αποτελέσματα της στρωματογραφικής έρευνας.

Σύμφωνα με την εναλλακτική πρόταση της Gadbery, η βάση του αγάλματος του Λεάγρου έχει φθορά που δικαιολογεί μακροχρόνια χρήση της. Τοποθετήθηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα στο γ΄ τέταρτο του 5ου αι. π.Χ., όταν ο Βωμός των Δώδεκα Θεών αναστηλώθηκε ακριβώς στις διαστάσεις που θα είχε όταν χτίστηκε, δηλαδή προτού καταστραφεί από τους Πέρσες το 480 π.Χ. Το άγαλμα σώθηκε από την καταστροφή, διότι τοποθετήθηκε μετά το 480 π.Χ., πιθανότερα μεταξύ 470-465/464 π.Χ. Με βάση αυτή τη θεωρία η προσθήκη του ύστερου στηθαίου χρονολογείται στο γ΄ τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. Σημαντικό επιχείρημα υπέρ της άποψης αυτής είναι τόσο η χρονολόγηση της κεραμικής που βρέθηκε στο χώρο του βωμού όσο κυρίως το γεγονός ότι το ακριβέστερο παράλληλο για κατασκευή παρόμοια με το ύστερο στηθαίο είναι το Μνημείο των Επωνύμων Ηρώων, που πλέον χρονολογείται στο γ΄ τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. Μειονέκτημα της θεωρίας αυτής είναι πως υπονοεί ότι δε σώζεται κανένα ίχνος από το αρχικό μνημείο, το οποίο ξαναχτίστηκε περίπου με το ίδιο υλικό.

Εσχάρα

Σε μικρή απόσταση από το βωμό βρέθηκε μια τετράπλευρη εστία 1,76 x 3,877 μ., η λεγόμενη εσχάρα, που περιβάλλεται στις τέσσερις πλευρές από κίτρινους πωρόλιθους, ενώ στο εσωτερικό έχει γέμισμα από ογκόλιθους. Έχει ίδια κατεύθυνση με το βωμό, ίδιο υλικό και μέθοδο δόμησης, και προφανώς χρονολογείται στην ίδια περίοδο. Μεταξύ των δύο υπάρχει ένα στενό πέρασμα 0,80 μ. Η εσχάρα βρίσκεται προς τα δυτικά. Το έδαφος της εσχάρας στην αρχική φάση βρίσκεται σε ύψος 52,45/52,46 μ., σχεδόν παρόμοιο με αυτό του βωμού στην πρώτη του φάση. Σε δεύτερη φάση, η εσχάρα στρώθηκε με πέτρες, απέκτησε λίθινο στηθαίο και υψώθηκε κατά 0,10 μ.


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 1 Jul 2011, 02:28 PM
Post #4


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΒΩΜΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ


Θέση: Ο Βωμός της Αφροδίτης Ουρανίας (10) βρίσκεται στα δυτικά της Ποικίλης Στοάς, έξω από τον κύριο αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς.
Χρονολογία: 500 π.Χ.
Περίοδοι: Αρχαϊκή, Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο βωμός της Αφροδίτης είναι το καλύτερα διατηρημένο μνημείο της βόρειας πλευράς της Αγοράς. Κτίστηκε τον 5ο αιώνα, αλλά παρέμεινε στην θέση του, εξυπηρετώντας το παρακείμενο ιερό της θεάς, που άκμασε κυρίως κατά την ρωμαϊκή περίοδο. Ακόμη και σήμερα διατηρείται σε μεγάλο βαθμό το μεγαλύτερο τμήμα του βωμού.

1.ΝΑ Ναός, 2.Νυμφαίον, 3.Βιβλιοθήκη Πανταίνου, 4.Στοά Αττάλου, 5.Ωδείο Αγρίππα, 6.Ναός ¶ρη, 7.Μονόπτερος, 8.Βασιλική, 9.Ποικίλη Στοά, 10. Ναός και βωμός Ουρανίας Αφροδίτης, 11. ΝΔ Ναός και κρατικά γραφεία, 12.Μεσαία Στοά, 13. Ναός Ηφαίστου.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Περιγραφή του Μνημείου

Ο βωμός της Αφροδίτης Ουρανίας, του καλύτερα διατηρημένου μνημείου της βόρειας πλευράς της Αγοράς, ανασκάφηκε από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών το 1981 και το 1982.
Στην αρχική της θέση βρέθηκε η βάση του μνημείου καθώς το νότιο μισό τμήμα του βωμού. Η βάση ήταν προσανατολισμένη σύμφωνα με τα σημεία του ορίζοντα, προκειμένου ο ιερέας να κοιτά κατευθείαν στα ανατολικά. Είχε διαστάσεις 5.08 Χ 2.40 μ. και ήταν κατασκευασμένη από σκληρό κοκκινωπό ασβεστόλιθο. Μια σειρά από σκληρές πλάκες από ασβεστόλιθο δημιουργούν κρηπίδα ύψους 0.27 μ., όπου πατά η βάση. Ο πυρήνας του βωμού αποτελείται από μαλακές λιθόπλινθους από κιτρινωπό ασβεστόλιθο, τοποθετημένες σε απόσταση μερίπου 0, 22 μ. μεταξύ τους. Ο πυρήνας ήταν επενδεδυμένες από ορθοστάτες από λευκό κυκλαδικό μάρμαρο, εκ των οποίων σώζονται στη θέση τους τρείς. Στη βάση τους, οι ορθοστάτες φέρουν κυμάτιο. Το συνολικό μήκος του βωμού ήταν 4.42 μ., ενώ το πλάτος ήταν 1.585 μ. στο νότιο άκρο που σώζεται (συμπεριλαμβανόμενου και του αναγλύφου κυματίου). Στην παρακείμενη περιοχή (κάτω από σύγχρονο κτήριο, σε απόσταση 26 μ. από το βωμό) βρέθηκαν δύο κρατευτές (τμήματα της αετωματικής επίστεψης του βωμού) διακοσμημένοι με ακρωτήρια αποτελούμενα από ανθέμια, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα ανήκουν στο βωμό. Στο ένα από τα ανθέμια σώζονταν, την περίοδο της ανακάλυψής του, ίχνη χρώματος στα πέταλα και στους μίσχους των ελίκων (Α 3774α: το ύψος του είναι 0.717 μ., το πλάτος 0.80 μ., και η διάμετρος 0.;8 μ. Το ύψος του ακρωτηρίου είναι 0.362 μ. Α 3774β: ύψος 0.723 μ., πλάτος 0.42 μ., διάμετρος 0.20 μ. και ύψος του ακρωτηρίου 0.361μ.). Επειδή στον ένα από τους δύο κρατευτές σώζονται στο άκρο ίχνη αναθύρωσης, εικάζεται ότι το ακρωτήριο απαρτίζονταν συνολικά από τρεις πλάκες. Η βάση του, με βάση την υποτιθέμενη ανασύνθεση, θα αντιστοιχούσε ακριβώς με το πλάτος της μιας στενής πλευράς του βωμού. Επίσης, αξιοσημείωτη είναι η ομοιότητα μεταξύ ορθοστατών και κρατευτών, τόσο στην ποιότητα της εργασίας, που είναι πολύ υψηλή, όσο και στη χρήση κυκλαδικού μαρμάρου.
Η χρονολόγηση του μνημείου συνάγεται από την κεραμική που βρέθηκε στο εσωτερικό του βωμού, και τοποθετείται γύρω στο 500 π.Χ., αλλά και στη χρήση νησιωτικού μάρμαρου, η οποία προηγείται της ευρείας χρήσης του πεντελικού που δεν άρχισε πριν το 490 π.Χ. Επομένως, μια χρονολόγηση της δημιουργίας του βωμού στο διάστημα μεταξύ 500-490 είναι η πλέον πιθανή.
Η μελέτη του οστεολογικού υλικού που περισυνελλέγη κατά την ανασκαφή έδειξε ότι εκεί γίνονταν θυσίες κατά κύριο λόγο την άνοιξη, με θύματα χαρακτηριστικά για την λατρεία της θεάς, όπως χοίροι, ένα περιστέρι και κατσίκες.
Η ταύτιση του χώρου με βωμό, ενώ είναι σίγουρη, τόσο από τα ευρήματα, όσο και από την αρχιτεκτονική του μορφή, δεν είναι ασφαλής ως προς την τιμώμενη θεότητα. Θεωρήθηκε ότι είναι βωμός της Αφροδίτης, καθΆυπαγόρευσιν μιας αναφοράς του Παυσανία σε ιερό της Αφροδίτης Ουρανίας, υπαρκτού στις μέρες του, που στέγαζε μαρμάρινο άγαλμα της θεάς, έργο του Φειδία. Η ταύτιση ενισχύεται και από την παρουσία δύο αναγλύφων στην περιοχή, που αποδίδουν σίγουρα τη μορφή της θεάς, αλλά και από τα οστά που προαναφέρθησαν. Πάντως, ο παρακείμενος ναός δεν έχει βρεθεί, αντίθετα ο βωμός συνδέεται τοπογραφικά με κτήριο της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου, που βρίσκεται στα βόρειά του. Ενδέχεται ο κλασικός ναός να βρίσκεται σε μη ανασκαμμένο σημείο.
Γύρω στο 480 π.Χ., ο περιβάλλων χώρος ανυψώθηκε αρκετά, καλύπτοντας την αρχική κρηπίδα. Μετά το 480 το μνημείο θα πρέπει να υπέστη εκτεταμένες καταστροφές, οι οποίες οδήγησαν στην ανοικοδόμησή του, τουλάχιστον σε ότι αφορά το άνω τμήμα του βωμού. Η ανοικοδόμησή του, με βάση το παλαιότερο σχέδιο, και το συνακόλουθο «μπάζωμα» του περιβάλλοντος χώρου, ιδιαίτερα στο δυτικό τμήμα του βωμού, έλαβε χώρα το 430-420 π.Χ. Στην εκεί περιοχή, το έδαφος ανέβηκε ως και 0.35 μ. σε σχέση με την κρηπίδα.



Ταύτιση του Μνημείου

Σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τον βωμό, και από εκεί που παλαιότερα πιστεύονταν ότι βρίσκονταν το ιερό της Αφροδίτης Ουρανίας, το οποίο περιγράφει ο Παυσανίας, αφού ολοκληρώσει τη συζήτηση του Ηφαιστείου, ανασκάφηκε θησαυρός που επιγραφικά αποδόθηκε στη λατρεία της θεάς. Έτσι, η προτεινόμενη από τους ανασκαφείς της Αγοράς ταύτιση καθίσταται προβληματική.


Source : el.wikipedia.org
Google Earth (http://3d.athens-agora.gr/)
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2485
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?sel=2
http://www.agathe.gr/guide/#guideText
http://www3.ascsa.edu.gr/media/agora/agora.html
Mc CAMP II, J., The Archaeology of Athens (New Haven ? London 2001)
ΤΡΑΥΛΟΣ, Ι., Πολεοδομική Εξέλιξις των Αθηνών (Αθήνα 1960).
TRAVLOS, J., Pictorial Dictionary of Ancient Athens (Princeton 1971).
WYCHERLEY, R., The Stones of Athens (Princeton 1978).
Αρχαία Αγορά της Αθήνας ? ¶ρειος Πάγος. Σύντομο Ιστορικό και Περιήγηση, Έκδοση της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως (Αθήνα 2004)
Μc CAMP II, J., The Athenian Agora, A Short Guide to the Excavations, Excavations of the Athenian Agora, Picture Book no 16, American School of Classical Studies (Princeton 2003).
Mc CAMP II, J., Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Οι Ανασκαφές στην καρδιά της κλασικής πόλης2 (Αθήνα 2004)
PAPADOPOULOS, J.K., Ceramicus Redivivus: The Early Iron Age PottersΆ Field in the Area of the Classical Athenian Agora (Hesperia Supplement 31, Princeton 2003)
BURDEN, J.Ch., Athens Remade in the Age of Augustus: A Study of the Architects and Craftsmen at Work (Diss. University of California, Berkeley 1998)
Mc CAMP II, J., Horses and Horsemanship in the Athenian Agora (Agora Picture Books 24, Princeton 1998).
KENT THOMPSON, D., An Ancient Shopping Center: The Athenian Agora (Agora Picture Books 12, Princeton 1993)
LANG, M., The Athenian Citizen (Agora Picture Books 4, Princeton 2004)
http://www.cityeye.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=336&Itemid=144
http://www.athensinfoguide.com/gr/wtsagora.htm



--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 1 Jul 2011, 06:31 PM
Post #5


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΑΙΑΚΕΙΟΝ


Θέση: το Αιάκειο (8) βρίσκεται στη Νοτιοδυτική γωνία της Αγοράς, δίπλα στη Νότια Στοά Ι.

Περίοδοι χρήσης: Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή
1.Βασίλειος Στοά 2.Στοά Ελευθερέου Διός 3.Ναός Ηφαίστου 4.Νέο Βουλευτήριο 5. Θόλος 6.Παλαιό Βουλευτήριο 7.Αιάκειον 8.Νότια Στοά Ι 9. Αρχαϊκή κρήνη 10.Νομισματοκοπείο, 11 Περίβολος 12. Ποικίλη Στοά

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο τετράπλευρος περίβολος στη νότια πλατεία της Αγοράς, ο οποίος ανασκάφηκε το 1953, αρχικά ταυτίστηκε με το δικαστήριο της Ηλιαίας, το σημαντικότερο δικαστικό όργανο της δημοκρατικής Αθήνας. Νεότερες όμως έρευνες απέδειξαν ότι ο περίβολος δεν περιέκλειε κάποιο κτήριο, αλλά πιθανόν το υπαίθριο ιερό του Αιγινήτη ήρωα Αιακού, στο οποίο τον 4ο αι. π.Χ. αποθήκευε η πόλη της Αθήνας σιτηρά.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Ο τετράπλευρος περίβολος στο νότιο τμήμα της Αγοράς ανασκάφηκε το 1953 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών της Αθήνας. Αρχικά ταυτίστηκε με το δικαστήριο της Ηλιαίας ως αποτέλεσμα συνδυασμού τριών παραγόντων: της θέσης του στην Αγορά, της πρώιμης χρονολόγησής του και της μορφολογίας του κτηρίου, που ταιριάζει με δικαστήριο. Η ταύτιση αυτή δεν έγινε γενικά αποδεκτή. Ο Τραυλός τοποθετούσε εκεί το Θησείο, ενώ και οι Hansen και Boegehold απέρριψαν την ταύτιση με την Ηλιαία. Ο δεύτερος θεωρούσε πάντως ότι ήταν δικαστήριο και συγκεκριμένα το Μετιόχειον ή Μείζον. Γεγονός είναι ότι δε βρέθηκαν εκεί αντικείμενα που να μαρτυρούν δικαστική δραστηριότητα.

Ο Stroud το ταύτισε με το ιερό του Αιακού για λόγους τοπογραφικούς αλλά και μορφολογικούς. Η άποψη αυτή φαίνεται πως γίνεται αποδεκτή από τους ανασκαφείς της Αγοράς σήμερα. Κλειδί της ταύτισης είναι μια επιγραφή του 374/373 π.Χ., που αναφέρει ότι η πόλη της Αθήνας φυλάσσει μεγάλες ποσότητες σιτηρών στο Αιακείον, το οποίο για το σκοπό αυτό θα πρέπει να στεγαστεί, αλλά και να δημιουργηθούν στο εσωτερικό του χώροι στεγανοί. Σε συνδυασμό με μια επιγραφή που αναφέρει ότι μια οικία του δήμου του Κολωνού συνόρευε ταυτόχρονα με την Αγορά και το Αιακείον, η ταύτιση του περίβολου με το συγκεκριμένο ιερό φαντάζει η πιθανότερη εκδοχή.

Περιγραφή

Πρόκειται για έναν τετράπλευρο, σχεδόν τετράγωνο περίβολο διαστάσεων 26,5 μ. (Β-Ν) x 31 μ. (Α-Δ) στο εσωτερικό, με συνολικό εμβαδόν περίπου 821 τ.μ.

Στην αρχική του φάση, ο περίβολος δεν περιλάμβανε κτίσματα στο εσωτερικό του ούτε ήταν στεγασμένος. Με βάση τα κεραμικά ευρήματα, η κατασκευή του θα πρέπει να τοποθετηθεί μετά το 550 π.Χ. Αν η ταύτιση με το Αιακείον γίνει αποδεκτή, τότε η πιθανότερη ημερομηνία κατασκευής του είναι τα τέλη του 6ου αι. π.Χ. (507/506 π.Χ.), όταν οι Αθηναίοι έλαβαν χρησμό που τους προέτρεπε να προσεταιριστούν τον ήρωα Αιακό, προκειμένου να επικρατήσουν σε πόλεμο με τους γείτονές τους Ευβοείς, Βοιωτούς και Πελοποννήσιους, σύμφωνα με τη διήγηση του Ηροδότου.

Γενικά το κτήριο παρουσιάζεται πολύ κατεστραμμένο σήμερα, όπως και όλα τα οικοδομήματα της νότιας πλευράς. Ο βόρειος τοίχος του περίβολου πατούσε σε βαθμιδωτή θεμελίωση, ενώ στο υπόλοιπο τμήμα του, τα θεμέλια ήταν από ασβεστόλιθους. Η κύρια είσοδος βρισκόταν στο μέσο της βόρειας πλευράς και γινόταν μέσω κλίμακας πέντε βαθμίδων, εκ των οποίων σώζονται οι τρεις σήμερα (μέγεθος σκαλοπατιών: βάθος 80 εκ., εκ των οποίων 30 εκ. το γέμισμα από ασβεστόλιθο και 50 εκ. οι λίθοι, ύψος 36 εκ.). Οι βαθμίδες ήταν από σκληρούς ανοιχτόχρωμους ασβεστόλιθους, σε πολυγωνική διάταξη, ενωμένους με συνδέσμους.

Την ανωδομή των τοίχων αποτελούσαν τετράγωνοι λίθοι από τραχύ γκρίζο αιγινήτικο ασβεστόλιθο, εκ των οποίων σώζεται σήμερα μόνο ένας λίθος στην αρχική του θέση (διαστάσεις 1,20 μ. μήκος x 0,59 μ. πλάτος x 0,49 μ. ύψος). Η ανακάλυψη αυτή επέτρεψε την ανασύσταση της μορφής του τοίχου του περίβολου. Η κατώτερη στρώση λίθων είχε πλάτος 0,58-0,60 μ. και ύψος 0,50 μ. περίπου. Πάνω σε αυτή τη στρώση βρισκόταν μία άλλη με λίθους πλάτους 0,51 μ. και ύψους 0,725 μ., ενώ οι υπόλοιπες είχαν πλάτος και ύψος 0,48 μ. Το συνολικό ύψος παραμένει άγνωστο, εικάζεται όμως ότι θα πρέπει να ξεπερνούσε αυτό ενός μέσου ανθρώπου. Στη νότια μάλιστα πλευρά, όπου ο δρόμος βρισκόταν σε ύψος 1,50 μ. πάνω από το δάπεδο στο εσωτερικό του περιβόλου, θα πρέπει ο περίβολος να ήταν υψηλότερος. Στην κορυφή του τοίχου υπήρχε ένα γείσο με λίθους, που προεξείχαν περίπου 0,15 μ. σε κάθε πλευρά, και τριγωνική επίστεψη. Στην εξωτερική πλευρά, το σημείο ένωσης του γείσου με τον τοίχο ήταν διακοσμημένο με ανάγλυφο που έφερε γραπτό δωρικό ανθέμιο βαμμένο κόκκινο και πράσινο ή μπλε. Πολλά τμήματα του γείσου βρέθηκαν ενσωματωμένα σε άλλο κτήριο (το κτήριο C κάτω από τη Στοά του Αττάλου). Η εξωτερική πλευρά του βόρειου τοίχου, με βάση την υπόθεση του Stroud, καλυπτόταν από λευκό επίχρισμα όπου αναγράφονταν πληροφορίες για δίκες που λάμβαναν χώρα στην πόλη. Τμήματα του ενεπίγραφου επιχρίσματος βρέθηκαν σε ελληνιστικό πηγάδι.

Αν η ταύτιση με το ιερό του Αιακού είναι σωστή, τότε στο εσωτερικό θα πρέπει να φανταστούμε ένα βωμό και πιθανόν ένα στεγασμένο χώρο (ίσως απλό πρόπυλο), όπου είχε τοποθετηθεί το λατρευτικό άγαλμα που έφεραν οι Αθηναίοι από την Αίγινα περίπου το 480 π.Χ.

Θεωρείται ότι το νοτιοανατολικό τμήμα του κτηρίου επισκευάστηκε μετά την καταστροφή του το 480 π.Χ., αν και δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη χρονολογική ένδειξη. Εκείνη την περίοδο, ο νότιος τοίχος γίνεται απόλυτα παράλληλος με το βόρειο.

Με βάση τη επιγραφή που προαναφέρθηκε, το 374/373 π.Χ., ένα μέρος του ιερού θα πρέπει να τειχίστηκε και να στεγάστηκε. Οι ανασκαφείς αναγνωρίζουν μια εκτεταμένη αναδιοργάνωση του ιερού κατά το γ΄ τέταρτο του 4ου αι. π.Χ., όταν χτίστηκε η ΝΔ Κρήνη, η οποία μάλλον μοιραζόταν τον ίδιο πλευρικό τοίχο με το Αιακείον. Μία σειρά από δωμάτια προστέθηκαν στη δυτική πλευρά του κτηρίου την ίδια εποχή. Χτίστηκε ένας τοίχος με κατεύθυνση Β-Δ, σε απόσταση 5-6 μ. από το δυτικό τοίχο. Η κατασκευή ήταν αρκετά πρόχειρη και ο τοίχος είχε πλάτος 0,65-0,70 μ.

Στο νότιο τμήμα αυτής της πλευράς χτίστηκαν δύο τοίχοι με διεύθυνση Α-Δ, που σχηματίζουν μία σειρά από δωμάτια. Το νοτιότερο δωμάτιο έχει διαστάσεις 4,2 μ. από Β-Ν και το βορειότερο 3,25 μ. από Β-Ν. Οι τοίχοι τους πατούν πάνω στην αρχική πορεία του δυτικού τοίχου. Περίπου σε απόσταση 1,8 μ. από τα δωμάτια υπάρχουν οι βάσεις 4 κιόνων διαστάσεων 0,70-0,80 μ. Η διάμετρος των κιόνων θα ήταν περίπου 0,50 μ. Οι αποστάσεις μεταξύ των κιόνων ποικίλλουν από 2,5 έως 3,5 μ.

Την ίδια ίσως περίοδο προστέθηκε μία νέα κλίμακα στη βόρεια πλευρά του κτηρίου. Οι θεμελιώσεις της κλίμακας έχουν διαστάσεις 12,1 μ. (Α-Δ) x 1,4 μ. (Β-Ν). Οι βαθμίδες έχουν διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να ενώνονται με εκείνες της προηγούμενης κλίμακας. Είναι άγνωστο αν τη μνημειακή αυτή κλίμακα συνόδευε και η κατασκευή πρόπυλου, όπως υποθετικά αναφέρεται από τον Camp. Τέλος, την ίδια περίοδο προστέθηκε στο βόρειο τοίχο το μεγάλο ρολόι νερού, που έμεινε σε χρήση έως το 2ο αι. π.Χ.


ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Η μεγαλύτερη αναδιοργάνωση του ορθογώνιου περίβολου πραγματοποιήθηκε στα μέσα του 2ου αι. π.Χ., όταν ενσωματώθηκε στο σύμπλεγμα της νότιας πλευράς της Αγοράς, μεταξύ της Νότιας Στοάς ΙΙ και της Μέσης Στοάς. Τότε θα πρέπει να προστέθηκε στο εσωτερικό του κτηρίου ένα περιστύλιο. Οι τέσσερις γωνίες αποτελούνται από τμήματα τοίχου που ενώνονται σε σχήμα L. Σε κάθε πλευρά υπάρχουν ακόμη 4 κίονες ή πεσσοί. Οι γωνιακοί τοίχοι έχουν διαστάσεις 2,1-2,4 μ., ενώ οι κίονες ή πεσσοί διαστάσεις 1,4-1,5 μ. Το μετακιόνιο διάστημα είναι περίπου 2,5 μ. Σχηματίζεται έτσι μια τετράγωνη πλατεία πλευράς 13 μ., η οποία περιβάλλεται από τέσσερις στεγασμένες πτέρυγες βάθους από 4,6 έως 5,4 μ.
στο εσωτερικο του Αιάκειουαπο το εσωτερικό του Αιάκειου

Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο που στεγαζόταν ο χώρος: κατά την άποψη των ανασκαφέων, η πλατεία που σχηματίστηκε μετά την κατασκευή του περιστύλιου ήταν αστέγαστη, καθώς βρέθηκαν ίχνη από σκάψιμο στο βράχο που πιθανόν υποδηλώνει την ύπαρξη αγωγού. Κατά την άποψη του Thompson όμως (η οποία αποτυπώνεται και στα σχέδια του Ι. Τραυλού και στη μακέτα της Αγοράς), ο χώρος ήταν στεγασμένος με ένα είδος υπερώου με δίρριχτη στέγη. Φυσικά κανένα ίχνος του δεν έχει βρεθεί. Τα σχέδια του αρχιτέκτονα W.B. Dinsmoor Jr., που δημοσιεύονται στις πρόσφατες εκδόσεις των οδηγών της Αγοράς, παρουσιάζουν την απλή εκδοχή με αστέγαστο το εσωτερικό και αυτή πρέπει να ακολουθηθεί στην αναπαράσταση, αν συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός ότι το κτήριο, αρχικά τουλάχιστον, ήταν ένα υπαίθριο ιερό.



ΡΩΜΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Μετά το 86 π.Χ. ο ορθογώνιος περίβολος καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από το Σύλλα. Τα δυτικά δωμάτια καθαρίστηκαν και όλος ο χώρος χρησιμοποιήθηκε από εργαστήρια χαλκέων και κεραμέων, έως τα μέσα του 2ου αι. μ.Χ. Ο χώρος καθαρίστηκε και ισοπεδώθηκε, ενώ άγνωστη παραμένει η μορφή και η χρήση του την εποχή αυτή




Source : el.wikipedia.org
Google Earth (http://3d.athens-agora.gr/)
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2485
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?sel=2
http://www.agathe.gr/guide/#guideText
http://www3.ascsa.edu.gr/media/agora/agora.html
Mc CAMP II, J., The Archaeology of Athens (New Haven ? London 2001)
ΤΡΑΥΛΟΣ, Ι., Πολεοδομική Εξέλιξις των Αθηνών (Αθήνα 1960).
TRAVLOS, J., Pictorial Dictionary of Ancient Athens (Princeton 1971).
WYCHERLEY, R., The Stones of Athens (Princeton 1978).
Αρχαία Αγορά της Αθήνας ? ¶ρειος Πάγος. Σύντομο Ιστορικό και Περιήγηση, Έκδοση της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως (Αθήνα 2004)
Μc CAMP II, J., The Athenian Agora, A Short Guide to the Excavations, Excavations of the Athenian Agora, Picture Book no 16, American School of Classical Studies (Princeton 2003).
Mc CAMP II, J., Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Οι Ανασκαφές στην καρδιά της κλασικής πόλης2 (Αθήνα 2004)
PAPADOPOULOS, J.K., Ceramicus Redivivus: The Early Iron Age PottersΆ Field in the Area of the Classical Athenian Agora (Hesperia Supplement 31, Princeton 2003)
BURDEN, J.Ch., Athens Remade in the Age of Augustus: A Study of the Architects and Craftsmen at Work (Diss. University of California, Berkeley 1998)
Mc CAMP II, J., Horses and Horsemanship in the Athenian Agora (Agora Picture Books 24, Princeton 1998).
KENT THOMPSON, D., An Ancient Shopping Center: The Athenian Agora (Agora Picture Books 12, Princeton 1993)
LANG, M., The Athenian Citizen (Agora Picture Books 4, Princeton 2004)
http://www.cityeye.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=336&Itemid=144
http://www.athensinfoguide.com/gr/wtsagora.htm



--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 2 Jul 2011, 12:25 PM
Post #6


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΠΑΛΑΙΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟ

Θέση: Το Παλαιό Βουλευτήριο (6) βρίσκεται στη Δυτική Οδός, δίπλα στη Θόλο.


Χρονολόγηση κατασκευής: Τέλη 6ου αι. π.Χ. / αρχές 5ου αι. π.Χ.
Περίοδοι χρήσης: Κλασική (με άλλη χρήση μετά το 410 π.Χ.: Μητρώον)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Παλαιό Βουλευτήριο ταυτίζεται χάρη σε επιγραφή που βρέθηκε στην αρχική της θέση. Αποτελεί ένα ταπεινό αρχιτεκτονικά κτήριο, που όμως φαίνεται ότι στέγασε το πρώτο δημοκρατικά εκλεγμένο βουλευτήριο της αρχαίας Αθήνας. Αργότερα, αντικαταστάθηκε από το λεγόμενο Νέο Βουλευτήριο. Μετά το 410 π.Χ. περίπου, εκεί στεγάζονται πλέον τα αρχεία και η λατρεία της Μητέρας των Θεών. Γκρεμίστηκε οριστικά το 150 π.Χ. και τη θέση του έλαβε το ελληνιστικό Μητρώον.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Ιστορικό των ερευνών

Ερευνήθηκε από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο το 1895-1896 και από την Αρχαιολογική Εταιρεία το 1907-1908, χωρίς να ταυτιστεί σωστά. Ανασκάφηκε από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών το 1934-1935.

Δε σώζεται τίποτε σχεδόν από την ανωδομή του κτηρίου. Έχουν σωθεί σε κάποιο βαθμό οι θεμελιώσεις τόσο των τοίχων όσο και του δαπέδου, γεγονός που επιτρέπει την αναπαράσταση του σχεδίου.

Περιγραφή του σχεδίου

Οι θεμελιώσεις στο εξωτερικό του κτηρίου δείχνουν ότι αποτελούσε ένα σχεδόν τετράγωνο κτίσμα, διαστάσεων 23,30 μ. (Α-Δ) ? 23,80 μ. (Β-Ν). Οι διαστάσεις στον τοιχοβάτη είναι 22,74 ? 23,30 μ. Η θεμελίωση που διατρέχει εσωτερικά το κτήριο στο βορειοανατολικό άξονα δείχνει πως υπήρχε ένα ευρύ δωμάτιο στο οποίο είχαν διαταχθεί περιμετρικά τα ξύλινα έδρανα, σε σχήμα Π, και ένας προθάλαμος ορθογώνιου σχήματος. Υπήρχαν 5 κίονες στο εσωτερικό, διατεταγμένοι σε σχήμα Π, με λίθινες βάσεις.

Οι υπεύθυνοι των ανασκαφών της Αγοράς δημιούργησαν πρόσφατα ένα τρισδιάστατο μοντέλο του κτηρίου, με κιονοστοιχία 5 δωρικών κιόνων στην πρόσοψη και μετακιόνια διαστήματα καλυμμένα από ξύλινα παραπέτα. Πρόκειται ασφαλώς για υποθετική αναπαράσταση.



Στο εσωτερικό του κτηρίου έχουν βρεθεί τα ίχνη πατημένου χώματος στο οποίο πατούσε το πλακόστρωτο δάπεδο που δεν έχει σωθεί. Στο εσωτερικό το δάπεδο βρισκόταν πιο ψηλά σε σχέση με τον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο, καλύπτοντας σε ύψος την πρώτη στρώση των κιτρινωπών μαλακών πωρόλιθων που χρησιμοποιήθηκαν για την ανωδομή.

Οι ανασκαφείς υποθέτουν ότι υπήρχαν δύο είσοδοι στη νότια πλευρά του κτηρίου. Κατά μήκος της πλευράς αυτής υπήρχε μικρή κλίμακα με δύο σκαλοπάτια.

Χρήσεις του κτηρίου

Η εύρεση πολύ κοντά στο κτήριο ενός μαρμάρινου αρχαϊκού λουτηρίου με την επιγραφή ΒΟΛΕΥΤΗΡΙΟ ταυτίζει το χώρο με το πρώτο βουλευτήριο της πόλης, που μάλλον δημιουργήθηκε ειδικά για να στεγάσει τη Βουλή των 500, που ιδρύθηκε μετά τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη το 508/507 π.Χ. Σε αυτή τη χρήση παρέμεινε ως τα τέλη του 5ου αι. π.Χ., όταν χτίστηκε το Νέο Βουλευτήριο (ενδεχομένως μετά τα γεγονότα του 413/412 π.Χ.). Έκτοτε αποτέλεσε το αρχείο της πόλης και την έδρα της λατρείας της Μητέρας των Θεών, ως το 150 π.Χ. περίπου, όταν αντικαταστάθηκε από το ελληνιστικό Μητρώο.





Source : el.wikipedia.org
Google Earth (http://3d.athens-agora.gr/)
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2485
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?sel=2
http://www.agathe.gr/guide/#guideText
http://www3.ascsa.edu.gr/media/agora/agora.html
Mc CAMP II, J., The Archaeology of Athens (New Haven ? London 2001)
ΤΡΑΥΛΟΣ, Ι., Πολεοδομική Εξέλιξις των Αθηνών (Αθήνα 1960).
TRAVLOS, J., Pictorial Dictionary of Ancient Athens (Princeton 1971).
WYCHERLEY, R., The Stones of Athens (Princeton 1978).
Αρχαία Αγορά της Αθήνας ? ¶ρειος Πάγος. Σύντομο Ιστορικό και Περιήγηση, Έκδοση της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως (Αθήνα 2004)
Μc CAMP II, J., The Athenian Agora, A Short Guide to the Excavations, Excavations of the Athenian Agora, Picture Book no 16, American School of Classical Studies (Princeton 2003).
Mc CAMP II, J., Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Οι Ανασκαφές στην καρδιά της κλασικής πόλης2 (Αθήνα 2004)
PAPADOPOULOS, J.K., Ceramicus Redivivus: The Early Iron Age PottersΆ Field in the Area of the Classical Athenian Agora (Hesperia Supplement 31, Princeton 2003)
BURDEN, J.Ch., Athens Remade in the Age of Augustus: A Study of the Architects and Craftsmen at Work (Diss. University of California, Berkeley 1998)
Mc CAMP II, J., Horses and Horsemanship in the Athenian Agora (Agora Picture Books 24, Princeton 1998).
KENT THOMPSON, D., An Ancient Shopping Center: The Athenian Agora (Agora Picture Books 12, Princeton 1993)
LANG, M., The Athenian Citizen (Agora Picture Books 4, Princeton 2004)
http://www.cityeye.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=336&Itemid=144
http://www.athensinfoguide.com/gr/wtsagora.htm



--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 2 Jul 2011, 01:36 PM
Post #7


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ C, D και F


Θέση: Το κτιριακό συγκρότημα C, D και F (6, 7) βρίσκεται κάτω από το Παλαιό Βουλευτήριο και τη Θόλο



Χρονολόγηση κατασκευής:
6ος αι. π.Χ.
Περίοδοι χρήσης: Αρχαϊκή

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το σύνολο των Κτηρίων C, D και F, που βρίσκονται κάτω από τα ερείπια του Παλαιού Βουλευτηρίου, είναι ένα αρχαϊκό συγκρότημα ακανόνιστου σχήματος, το οποίο παλιότερα πιστευόταν εσφαλμένα ότι αποτελούσε πρωταρχικό χώρο συγκέντρωσης της βουλής του Σόλωνα. Σήμερα θεωρείται ότι εξυπηρετούσε ιδιωτικές χρήσεις.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Κάτω από τα ερείπια του Παλαιού Βουλευτηρίου έχει ανασκαφεί από το 1936 ένα σύνθετο συγκρότημα αρχαϊκών κτηρίων. Οι θεμελιώσεις και η κατώτερη στρώση των τοίχων ήταν από ακατέργαστους ή αδρά δουλεμένους ασβεστολίθους της Ακρόπολης, ενώ η ανωδομή από πλίνθους. Το δάπεδο ήταν από πατημένη γη. Το πρωιμότερο από τα κτήρια του συγκροτήματος είναι το λεγόμενο Κτήριο C, στη θέση του Παλαιού Βουλευτηρίου. Το γενικό σχέδιο είναι αυτό ενός ορθογωνίου με πλευρές 6,7 μ. (από Β προς Ν) ? 15 μ. (από Α προς Δ). Εσωτερικά χωριζόταν σε δύο δωμάτια που έβλεπαν προς νότο. Ο ανατολικός τοίχος είχε προεκταθεί προς νότο, προκειμένου να αποτελέσει ανάλημμα για μια ευρεία πλατεία. Αντίστοιχη κατασκευή παρουσιάζεται και στην προέκταση του δυτικού τοίχου. Οι τοίχοι αυτοί είναι από ασβεστόλιθο της Ακρόπολης, σε πολυγωνικό σύστημα τοιχοποιίας. Με βάση την κεραμική που ανακαλύφθηκε στις θεμελιώσεις, το κτήριο χρονολογείται στο α΄ τέταρτο του 6ου αι. π.Χ.

Λίγο αργότερα οικοδομήθηκε στο άκρο της απόληξης της επέκτασης του δυτικού αναλημματικού τοίχου ένα ορθογώνιο κτίσμα, το Κτήριο D. Το οικοδόμημα αυτό χωρίζεται εσωτερικά σε ένα ευρύχωρο κεντρικό δωμάτιο που πλαισιώνεται από δύο μικρότερα, εκ των οποίων το δυτικό μοιάζει μεταγενέστερο από την αρχική κατασκευή. Το κτήριο αυτό, του οποίου τα υλικά και οι τεχνικές δόμησης είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα του Κτηρίου C, αν και δίνει τη γενική εντύπωση μιας πιο προσεγμένης κατασκευής, ανήκει στο γ΄ τέταρτο του 6ου αι. π.Χ. Βρίσκεται απέναντι στο Κτήριο C και πίσω από την ευρύχωρη αυλή για την οποία κάναμε ήδη λόγο.

Η χρήση του αρχικού συγκροτήματος δε θα μπορούσε να είναι αυτή ενός πρώιμου Βουλευτηρίου των 400, καθώς η χωρητικότητα κάθε κτηρίου χωριστά είναι πολύ μικρή για να στεγάσει το σύνολο των βουλευτών. Λίγα χρόνια μετά την κατασκευή του το Κτήριο D καταστράφηκε. Στη θέση του δεν ανεγέρθηκε άλλο κτήριο, απλώς διευρύνθηκε περαιτέρω ο περίβολος, στο νότιο άκρο του οποίου προστέθηκε ένα σύνθετο κτίσμα, γνωστό ως Κτήριο F.

Το Κτήριο F δεν ανασκάφηκε πλήρως, καθώς βρίσκεται εν μέρει κάτω ακριβώς από τα ερείπια της Θόλου. Έχει το σχήμα ενός ιδιαίτερα μεγάλου και άνετου αθηναϊκού σπιτιού της Ύστερης Αρχαϊκής περιόδου· στην πραγματικότητα καταλαμβάνει το χώρο που δημιουργείται πίσω από τη διασταύρωση δύο σημαντικών δρόμων της Αγοράς, της Δυτικής και της Νότιας Οδού. Το γενικό σχήμα είναι εξαιρετικά ακανόνιστο, κάτι που ισχύει όμως και για το καθένα από τα δωμάτια χωριστά. Οι διαστάσεις του υπολογίζονται στα 27 μ. (Α προς Δ) ? 18,5 μ. (Β προς Ν). Υπάρχουν δύο εσωτερικές αυλές γύρω από τις οποίες διατάσσονται τα δωμάτια, μια κύρια αυλή στα ανατολικά και μια μικρότερη στα δυτικά.

Οι τοίχοι του κτηρίου έχουν κατασκευαστεί από ακατέργαστους ασβεστολίθους της Ακρόπολης και τα κενά μεταξύ τους είναι γεμισμένα με μικρότερες πέτρες και κονίαμα. Η ανωδομή θα ήταν σίγουρα από άψητες πλίνθους, ενώ φαίνεται πως υπήρχε δεύτερος όροφος, ο οποίος στηριζόταν εν μέρει σε ξύλινους κίονες, που όμως δεν άφησαν το παραμικρό ίχνος, πλην των βάσεών τους, οι οποίες είναι ακόμη ορατές στη μεγάλη αυλή στα ανατολικά. Το πάχος των τοίχων φτάνει περίπου το μισό μέτρο. Υπήρχαν επτά κολόνες στα βόρεια και άλλες τόσες στα νότια της αυλής. Εικάζεται ότι το συγκρότημα των δωματίων γύρω από τη μικρότερη αυλή αποτελούσε ένα μαγειρείο, ενώ τα δωμάτια γύρω από την ανατολική αυλή ήταν οι κύριες αίθουσες όπου διαβίωναν οι ιδιοκτήτες.
Μια σειρά από μικρότερα οικήματα χτίστηκαν σε άμεση σχέση με το αρχικό συγκρότημα. Φαίνεται πως τα εν λόγω κτήρια καταστράφηκαν κατά την κατάληψη της Αθήνας από τον Ξέρξη το 480 π.Χ. Αν και υπάρχουν ίχνη επιδιορθώσεων δεν είναι βέβαιο αν βρίσκονταν ακόμη σε ισχύ όταν χτίστηκε η Θόλος, γύρω στο 465-460 π.Χ.


Source : el.wikipedia.org
Google Earth (http://3d.athens-agora.gr/)
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2485
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?sel=2
http://www.agathe.gr/guide/#guideText
http://www3.ascsa.edu.gr/media/agora/agora.html
Mc CAMP II, J., The Archaeology of Athens (New Haven ? London 2001)
ΤΡΑΥΛΟΣ, Ι., Πολεοδομική Εξέλιξις των Αθηνών (Αθήνα 1960).
TRAVLOS, J., Pictorial Dictionary of Ancient Athens (Princeton 1971).
WYCHERLEY, R., The Stones of Athens (Princeton 1978).
Αρχαία Αγορά της Αθήνας ? ¶ρειος Πάγος. Σύντομο Ιστορικό και Περιήγηση, Έκδοση της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως (Αθήνα 2004)
Μc CAMP II, J., The Athenian Agora, A Short Guide to the Excavations, Excavations of the Athenian Agora, Picture Book no 16, American School of Classical Studies (Princeton 2003).
Mc CAMP II, J., Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Οι Ανασκαφές στην καρδιά της κλασικής πόλης2 (Αθήνα 2004)
PAPADOPOULOS, J.K., Ceramicus Redivivus: The Early Iron Age PottersΆ Field in the Area of the Classical Athenian Agora (Hesperia Supplement 31, Princeton 2003)
BURDEN, J.Ch., Athens Remade in the Age of Augustus: A Study of the Architects and Craftsmen at Work (Diss. University of California, Berkeley 1998)
Mc CAMP II, J., Horses and Horsemanship in the Athenian Agora (Agora Picture Books 24, Princeton 1998).
KENT THOMPSON, D., An Ancient Shopping Center: The Athenian Agora (Agora Picture Books 12, Princeton 1993)
LANG, M., The Athenian Citizen (Agora Picture Books 4, Princeton 2004)
http://www.cityeye.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=336&Itemid=144
http://www.athensinfoguide.com/gr/wtsagora.htm



--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post

Reply to this topicStart new topic
2 User(s) are reading this topic (2 Guests and 0 Anonymous Users)
0 Members:

 



RSS Lo-Fi Version Time is now: 28th March 2024 - 11:39 PM
Skin and Graphics by Dan Ellis and Anubis. Hosting by Forums & More © 2005-2011.
InvisionGames - Your #1 Arcade Games Repository | AllSigs - Signatures for all | Rock Band + Guitar Hero = RockHero ! | The Remoters - Remote Assistance | FileMiners - You ask, We find