Welcome Guest ( Log In | Register )


 
Reply to this topicStart new topic
> Μουσική για παιδικές ψυχές
NickTheGreek
post 23 Mar 2011, 10:02 AM
Post #1


Administrator
Group Icon

Group: Admin
Posts: 110735
Joined: 3-June 05
From: Athens, Greece
Member No.: 1
Zodiac Sign: I'm a leo!
Gender: I'm a m!



Μουσική για παιδικές ψυχές




Ο όρος “παιδική μουσική” θα μπορούσε να συμπεριλάβει (κατά την ταπεινή άποψη ενός ερασιτέχνη συλλέκτη) 4 διαφορετικά είδη μουσικής.

1) Κλασικές συνθέσεις μουσουργών (π.χ. Κουρουπός, Κουμεντάκης) εμπνευσμένες από παιδικά παραμύθια, συνήθως “δύσκολες” στην ακρόαση από το ευρύ κοινό.

2) Μουσικά κομμάτια κατάλληλα για άσκηση μαθητευόμενων οργανοπαικτών τρυφερής ηλικίας, γραμμένα από εμπνευσμένους δασκάλους (π.χ. Π. Θεοδοσίου).

3) Μουσική γραμμένη για εμπνευσμένα παιδικά θεατρικά έργα (“Ντενεκεδούπολη” του Γ. Μαρκόπουλου, “Μορμόλης” του Γ. Σπανού, “Ο μάγος με τα χρώματα” του Γ. Κατσαρού, “Οδυσσεβάχ” του Δ. Σαββόπουλου, “Οι περιπέτεις του Τζιτζιρή” του Λ. Κόκοτου, “Περπατώ εις το δάσος” του Κ. Βόμβολου κ.ά.)

4) Εμπνευσμένη μουσική γραμμένη για “παιδικές ψυχές”.

Αυτή η τελευταία κατηγορία δεν αφορά διάφορα στρουμφάκια, ζουζούνια & αρκούδια χαμηλού επιπέδου. Περιλαμβάνει αντίθετα μια σημαντική παραγωγή ελληνικής καλής μουσικής, δυστυχώς όχι ιδιαίτερα διαδεδομένης, λόγω της κατακλυσμιαίας προώθησης σκουπιδομουσικής από τα “μέσα”.

Όλα ξεκίνησαν απΆ τη ραδιοφωνική “Λιλιπούπολη” του τρίτου. Για πρώτη φορά τα παιδιά χόρευαν με χοντρά μπιζέλια, πέταγαν στα ουράνια με “μπέμπαντες” και δεν έβγαιναν απΆ το Μουσείο, ούτε με το ζόρι! Κοντά στα παιδιά ανακάλυψαν και οι “μεγάλοι” τη χαρά του σουρεαλισμού μέσα από τον “παιδικής στόχευσης” στίχο. Ευτυχώς η Λιλιπούπολη πριν πεθάνει έδωσε “επιγόνους” πολύ καλού επιπέδου. ΚατΆ αρχάς οι δυο από τους τρεις Λιλιπου-πολίτες, ο Νίκος Κυπουργός (Τα μυστικά του κήπου) και η Λένα Πλάτωνος (Η ηχώ και τα λάθη της), δεν έπαψαν να καλλιεργούν το είδος. Σύντομα άρχισε να γεννά διαμάντια ο Σταύρος Παπασταύρου (κορυφαίο το “Μίλα μου για μήλα”) και ακολούθησαν ο Νότης Μαυρουδής “Χάρτινο καράβι” κ.ά.), ο Μάνος Λοίζος (Κάτω από ένα κουνουπίδι), ο Ορφέας Περίδης (Στο πρώτο πέταγμα), ο Μίκης Θεοδωράκης (Δες τι λαμπρό φεγγάρι κ.ά.).

Έτσι φτάσαμε στην τελευταία 10ετία, που ευτυχώς αποδεικνύεται και ιδιαίτερα γόνιμη: Ο Μιχάλης Ανδρονίκου με το “Από τη στεριά το νερό και τον αέρα”, ο Γιώργος Χατζηπιερής με τον “Τεμπέλη δράκο”, η Μέλπω Χαλκουτσάκη με “Τα τραγουδάκια γάλακτος”, η Λέττα Βασιλείου με “Το ασημοπράσινο δάσος”, ο Τάσος Ιωαννίδης με “Τα λάχανα & χάχανα”, ο ¶γγελος Αγγέλλου με “Τον κόσμο ανάποδα” γράφουν κεφάτα ή συγκινητικά τραγούδια με πρωτότυπα λόγια.

Τα παιδιά μαθαίνουν σε χρόνο ρεκόρ τα λόγια & τα τραγουδούν μαζί. Μερικοί μάλιστα δημιουργοί, όπως η πολυτάλαντη Εύα Ιεροπούλου (“Τα πως και τα γιατί”, “Ο Ίκαρος ποντίκαρος” κ.ά.) τους δίνει την δυνατότητα να τα τραγουδήσουν και “καραόκε” στο τέλος του δίσκου!

Ένα άλλο αξιοπρόσεκτο στοιχείο είναι η υψηλή ποιότητα των ερμηνευτών που εμπλέκονται. Εκτός από τον αμίμητο βαρύτονο Σπύρο Σακκά (“Λιλιπούπολη”, “Μελοδώνια” κ.ά.), και τη θεϊκή Σαββίνα Γιαννάτου (“Το όνειρο του Ρο”, “Το αηδόνι του αυτοκράτορα” κ.ά.), πλειάδα άλλων μονωδών (π.χ. Δημήτρης Ηλίας στο “Καρναβάλι των θαυμάτων” του Γιάννη Γεωργαντέλη), αλλά και τραγουδιστών από τον χώρο της έντεχνης μουσικής προσφέρουν με μπρίο τις φωνές τους. Δεν λείπουν φυσικά και οι χορωδίες, ειδικά αυτή του Δημήτρη Τυπάλδου, παρούσα σε πλείστες ηχογραφήσεις.

Στον χορό όμως μπαίνουν και τα τραγούδια με βιβλίο (είναι προτιμότερος αυτός ο όρος παρά ο συνηθισμένος “βιβλίο με CD”, γιατί η μουσική δεν είναι ο μαϊντανός της διήγησης) : “Ο γάιδαρος ο Μένιος” του Κώστα Βόμβολου, “Ο εγωιστής γίγαντας” του Νίκου Ξανθούλη και φυσικά οι καταπληκτικές παραγωγές του Δημήτρη Μπασλάμ “Ο Αγησίλαγος” και της Τατιάνας Ζωγράφου: “Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω”. Η μουσική ανάμεικτη με διήγηση, θα ενθουσιάσουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους με παιδική ψυχή. Ο κινηματογράφος είναι πολύ χρήσιμος στα παιδιά γιατί εμπλουτίζει τις εικόνες τους, αλλά μουσικό παραμύθι χωρίς εικόνα είναι ακόμα καλύτερο γιατί εξάπτει τη φαντασία. Είναι υπέροχο να παρατηρείς ένα παιδί με το βλέμμα απλανές να ακούει…

Η κατηγορία των έργων παιδικής μουσικής χαρακτηρίζεται από:

- Μουσικές συνθέσεις ανώτερης ποιότητα (π.χ. “Οι δραπέτες της σκακιέρας” του Γιώργου Κουρουπού, “Από το ημερολόγιο ενός παιδιού” του Παναγιώτη Θεοδοσίου).

- Ενορχηστρώσεις πρωτότυπες (π.χ. “Πετώντας πας στη πόλη” του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, “Το μικρό σπίτι της Νίνας” του Κώστα Μπραβάκη).

- Στίχους γνωστών Ελλήνων ποιητών (π.χ. “Μουσικό ανθολόγιο” του Νότη Μαυρουδή, “Παραμυθοτράγουδα” του Γιάννη Ζουγανέλη) ή εξαιρετικών στιχουργών (Μαριαννίνα Κριεζή στην “Λιλιπούπολη”, Παυλίνα Παμπούδη στα εξαίσια, όσο και δυσεύρετα πλέον “Μελοδώνια” του Πέτρου Πετράκη, Ευγένιος Τριβιζάς στο “Όνειρο του σκιάχτρου” του Σάκη Τσιλίκη κ. α.).

- Πλούσια χρήση κλασσικών οργάνων, από την κιθάρα («Είναι καιρός» του Παναγιώτη Μάργαρη), και το πιάνο (“Μελοδώνια” του Π. Πετράκη), μέχρι τα χάλκινα πνευστά (οι δημιουργίες του Δημήτρη Μαραγκόπουλου στη “Λιλιπούπολη” κ.ά.)

Τα περισσότερα από τα προαναφερθέντα έργα δεν θα τα βρείτε στα καταστήματα δίσκων, ούτε στα βιβλιοπωλεία εύκολα. Μερικά μάλιστα έχουν εξαντληθεί, ή για την ακρίβεια, τα έχουν αποσύρει οι σημαντικοί αυτοί άνθρωποι των δισκογραφικών εταιριών που αποφασίζουν ποιά είναι τα ευπώλητα, ή μάλλον ποιά πρέπει να γίνουν ευπώλητα (!). Μήπως αυτό συμβαίνει γιατί πολλές από τις δημιουργίες αυτές έχουν μήνυμα; “Ο γαργαλιστής” του Δημήτρη Μπασλάμ είναι ένας καλός ληστής που αναδιανέμει την χαρά & την αγάπη, “Τα οικολογήματα” του Κώστα Θωμαΐδη καταγγέλουν την καταστροφή του πλανήτη, “Ένας γάτος μια φορά” της Τατιάνας Ζωγράφου εισάγει την έννοια της διαφορετικότητας, τον σεβασμό του “άλλου”. Μήπως μερικοί δεν θέλουν τέτοια διεγερτικά μηνύματα, που κινδυνεύουν να ξυπνήσουν τα αποχαυνωμένα μικρά μας;

Τα μουσικά ακούσματα της παιδικής ηλικίας δημιουργούν τον εθισμό του αυτιού σε αυτό που επιβάλλεται να επακολουθήσει, δηλαδή τους ήχους των κυνοτροφείων. “Κατά μάνα κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα”. Γονείς που δεν ανήκετε σΆ αυτή την κατηγορία ανασκουμπωθείτε, γιατί χρειάζεται προσπάθεια για να ξεχώσετε τα διαμάντια από το πυκνό στρώμα άνθρακα. Και μια συμβουλή: Ακούστε τα και εσείς.

Φωτό: Ο πίνακας του Λύτρα για τα κάλαντα (1873)

Source : postnews.gr




--------------------

c:\ When the going gets tough, the tough get going ...
Go to the top of the page
 
Bookmark this: Post to Del.icio.usPost to DiggPost to FacebookPost to GooglePost to SlashdotPost to StumbleUponPost to TechnoratiPost to YahooMyWeb
+Quote Post

Reply to this topicStart new topic
1 User(s) are reading this topic (1 Guests and 0 Anonymous Users)
0 Members:

 



RSS Lo-Fi Version Time is now: 19th March 2024 - 12:19 PM
Skin and Graphics by Dan Ellis and Anubis. Hosting by Forums & More © 2005-2011.
InvisionGames - Your #1 Arcade Games Repository | AllSigs - Signatures for all | Rock Band + Guitar Hero = RockHero ! | The Remoters - Remote Assistance | FileMiners - You ask, We find