Welcome Guest ( Log In | Register )


 
Reply to this topicStart new topic
> Αρχαία Αγορά της Αθήνας
Eua1
post 28 Jun 2011, 06:58 PM
Post #1


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!






ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η αγορά, δηλαδή ο χώρος στον οποίο συγκεντρώνονται (αγείρονται) οι πολίτες, ήταν η καρδιά της δημόσιας ζωής της αρχαίας ελληνικής πόλης. Αποτελούσε τόπο πολιτικών συγκεντρώσεων και εμπορικών συναλλαγών, έδρα διοίκησης και δικαιοσύνης, θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο. Η αγορά αναφέρεται ήδη στα Ομηρικά Έπη, αποτελώντας, συνακόλουθα, συστατικό στοιχείο της αρχαίας ελληνικής πόλης.


ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ

Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας καταλαμβάνει αρκετά μεγάλη έκταση βορειοδυτικά της Ακρόπολης, που ορίζεται νότια από τον ¶ρειο Πάγο, βόρεια από τον Ηριδανό ποταμό και δυτικά από το χαμηλό λόφο του Αγοραίου Κολωνού.

Διαχρονικά, ο χώρος της Αγοράς διατρέχεται από τρεις οδούς. Η πρώτη οδός διατρέχει την πλατεία της Αγοράς από τα βορειοδυτικά και κατευθύνεται προς την Ακρόπολη. Η οδός αυτή αργότερα ταυτίζεται με τη λεγόμενη Παναθηναϊκή Οδό, την οποία ακολουθεί η εορταστική πομπή των Παναθηναίων. Στην Κλασική περίοδο αποκαλείται απλώς «δρόμος». Η δεύτερη οδός διακλαδώνεται από την πρώτη στη βόρεια είσοδο της Αγοράς και ακολουθεί πορεία προς τα νοτιοδυτικά, κατά μήκος της δυτικής οδού. Η τρίτη οδός κλείνει την πλατεία προς νότο, συνδέοντας τις δύο προηγούμενες. Εντός αυτών δημιουργείται ένας ευρύς τριγωνικός χώρος.

Αρχαία Αγορά (χάρτης GOOGLE)



--------------------
Go to the top of the page
 
Bookmark this: Post to Del.icio.usPost to DiggPost to FacebookPost to GooglePost to SlashdotPost to StumbleUponPost to TechnoratiPost to YahooMyWeb
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 02:52 PM
Post #2


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Οι πρώτοι άνθρωποι στην πόλη μας φθάνουν κατά το τέλος της Νεολιθικής εποχής, κάπου μεταξύ 3500 και 3200 π.Χ. Τα λίγα σκόρπια ίχνη τους που διασώθηκαν μέχρι σήμερα μαρτυρούν ότι πρώτοι αυτοί διάλεξαν για μόνιμη εγκατάσταση την περιοχή του βράχου της Ακροπόλεως. Στην αρχή πιθανόν να μην θέλησαν να μείνουν ακριβώς επάνω στην κορυφή, αλλά από ανασκαφές γνωρίζουμε ότι είχαν ασφαλώς διασκορπιστεί στη νότια και βόρεια κλιτύ του βράχου, και ίσως κατά καιρούς χρησιμοποιούσαν τα δύο μικρά σπήλαια επάνω από το θέατρο του Διονύσου. Το νερό, πρώτο και βασικότερο στοιχείο για την ίδρυση οικισμού, το αντλούσαν από ρηχά πηγάδια βάθους 3-4 μ., 21 για την ακρίβεια, που είχαν ανοίξει στα ΒΔ του βράχου, εκεί όπου αργότερα, στους ιστορικούς χρόνους, υπήρχε η ονομαστή πηγή Κλεψύδρα Στον κατεξοχήν χώρο της Αγοράς έχει βρεθεί ένα μόνο νεολιθικό πηγάδι και μία ταφή ανδρός ηλικίας περίπου 30 ετών και ύψους 1,65 μ. Δεν υπάρχουν υλικά κατάλοιπα του οικισμού τον οποίο εξυπηρετούσαν τα πηγάδια· ίσως η κατοίκηση να γινόταν στα παρακείμενα σπήλαια, στους πρόποδες της Ακρόπολης.
Σε όλα τα πηγάδια των νότιων υψωμάτων της Αγοράς έχει βρεθεί ερυθρή στιλβωμένη κεραμική της τελικής νεολιθικής φάσης. Πρόκειται για χειροποίητα αγγεία (πίθοι με αμφικωνικό ή ωοειδές σώμα και δύο μικρές λαβές κάτω ακριβώς από το σαφώς αρθρωμένο ώμο, ύψους περίπου 20 εκ., καθώς και βαθιά ημισφαιρικά κύπελλα), με εγχάρακτη, γραπτή και πλαστική διακόσμηση. Τα καλύτερα αγγεία του είδους είναι εξαιρετικής ποιότητας, υπάρχουν όμως και άλλα που είναι πολύ πρόχειρα στην κατασκευή. Αξιοσημείωτο είναι και ένα αποσπασματικό μαρμάρινο ειδώλιο γυναικείας στεατοπυγικής μορφής, το πρωιμότερο έργο πλαστικής από την Αθήνα.

Τα σπίτια, λίγα και σκορπισμένα στις πλαγιές, είχαν γερή κτιστή βάση, ενώ οι τοίχοι και η στέγη ήταν πλεκτά από κλαδιά αλειμμένα με λάσπη. Μέσα στο μοναδικό δωμάτιο υπήρχε κτιστή εστία που έψηνε το φαγητό και ζέσταινε τον χώρο. Τα τρόφιμα και τις άλλες προμήθειες που είχαν αποκτήσει από την καλλιέργεια και διάφορες συναλλαγές τα αποθήκευαν μέσα σε απλούς ρηχούς λάκκους σκαμμένους στη γη. Ζωτική σημασία είχε το κυνήγι ζώων της περιοχής, όχι μόνο για το κρέας αλλά και για το δέρμα.

Εκτός από τις απαραίτητες βιοτικές τους ανάγκες, φρόντιζαν ακόμα να στολίζουν το σώμα τους με λίθινα και οστέινα κοσμήματα και πιθανόν να έβαφαν το πρόσωπό τους με ώχρα. Τέσσερα παχύσαρκα γυναικεία ειδώλια μαρτυρούν την άσκηση της λατρείας γυναικείας θεότητας της ευφορίας, αυτής που κυριαρχεί στον Ανατολικό χώρο καθ' όλη την Προϊστορική εποχή.

¶λλη μία ομάδα ανθρώπων πιθανόν να είχε εγκατασταθεί στον γειτονικό λόφο του Ολυμπιείου, που αργότερα ισοπεδώθηκε για να κτισθεί επάνω ο ναός του Ολυμπίου Διός. Από το σημείο αυτό δεν σώθηκε τίποτα (ούτε θα ήταν δυνατόν αφού κόπηκε και απομακρύνθηκε όλη η πιθανή επίχωση), αλλά η μορφή και η θέση του λόφου παρουσιάζουν την ιδεώδη τοποθεσία για ίδρυση Νεολιθικού οικισμού: χαμηλό έξαρμα γης κοντά σε ποταμό και πεδινή έκταση γύρω με εύφορο χώμα για καλλιέργεια.

Από τα λίγα αυτά ευρήματα, και ειδικότερα τους τύπους της κεραμεικής, συνάγεται ότι οι άνθρωποι που έμεναν στις κλιτείς της Ακροπόλεως κατά τη Νεολιθική εποχή ήταν στραμμένοι προς τη θάλασσα και διατηρούσαν στενή επικοινωνία με τις ακτές του Σαρωνικού, την Αίγινα και την Κέα. Αραιότερες ήταν οι σχέσεις τους με τη ΒΑ Πελοπόννησο, τη Θεσσαλία και τη Μικρά Ασία.


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 04:05 PM
Post #3


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ

Από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού ή Πρώιμη Ελλαδική περίοδο (3200-2000) ελάχιστα είναι τα ευρήματα από την Αρχαία Αγορά, κυρίως όστρακα αγγείων. Αντίθετα, ο χώρος αναπτύσσεται ιδιαίτερα κατά τη δεύτερη χιλιετία, στη Μέση (2000-1600) και την Ύστερη (1600-1100) Ελλαδική περίοδο.

Κατά τη Μέση Ελλαδική περίοδο, η ανθρώπινη παρουσία εντοπίζεται σε πέντε πηγάδια της περιόδου, που τοποθετούνται στη ΒΔ άκρη της Ακρόπολης, διάσπαρτα μεταξύ των πολυάριθμων νεολιθικών. Στο χώρο της Αγοράς έχουν βρεθεί διάσπαρτα αρκετά όστρακα αγγείων του λεγόμενου γκρίζου μινυακού ρυθμού (τεφρά αγγεία με σαπωνοειδή επιφάνεια κατασκευασμένα στον κεραμικό τροχό), αλλά και του αμαυρόχρωμου ρυθμού, διακοσμημένα με απλά γεωμετρικά σχέδια. Απουσιάζουν πάντως ίχνη οικοδομημάτων ή ταφές.

Ιδιαίτερα ακμάζει η Αγορά κατά την Ύστερη Ελλαδική περίοδο (1600-1100). Πρόκειται για το διάστημα κατά το οποίο ανθεί στην Αθήνα ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Εκείνη την περίοδο η Αγορά της Αθήνας λειτουργεί και ως νεκροταφείο, αλλά και ως οικιστικός χώρος. Το διοικητικό κέντρο της πόλης βρίσκεται στην Ακρόπολη, ενώ ο οικισμός εκτείνεται κατά κύριο λόγο σε αυτήν και σε μια ζώνη νοτίως του βράχου, μια περιοχή όπου φυσικές πηγές παρείχαν στους κατοίκους τις απαραίτητες προμήθειες σε νερό.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, το τέλος της περιόδου (1200-1100 π.Χ.) σημαδεύεται από το συνοικισμό των κωμών της Αττικής από το Θησέα, ο οποίος έπεται ενός πρωιμότερου (1500 π.Χ.) και πιο περιορισμένου συνοικισμού δεκαπέντε οικισμών, από τον Κέκροπα. Ο συνοικισμός του Θησέα αποτελεί κατΆ ουσίαν ένα συνασπισμό των διασκορπισμένων οικισμών, υπό την αιγίδα και την εξουσία ενός άνακτα, που έδρευε στο ανάκτορο της Ακρόπολης.
Πανοραμική άποψη της Αγοράς από τα ανατολικά.¶ποψη από βόρεια.

Η πρώτη φάση του μυκηναϊκού πολιτισμού, η Υστεροελλαδική Ι, είναι ελάχιστα γνωστή στην Αθήνα, κυρίως από όστρακα αγγείων από την Ακρόπολη. Η επόμενη φάση (Υστεροελλαδική ΙΙ), που χρονικά αντιστοιχεί στο 15ο αι. π.Χ. (1500-1400) έχει αφήσει αρκετά ίχνη στην Ακρόπολη. Η μεγάλη ακμή της μυκηναϊκής Αθήνας ταυτίζεται με την τρίτη φάση της Υστεροελλαδικής περιόδου, ιδιαίτερα τα πρώιμα χρόνια της (περ. 1410-1380). Ο πληθυσμός εξαπλώνεται σε όλο το νότιο τμήμα της πόλης. Είναι όμως πιθανό να είχε σχηματιστεί και ένας νέος οικισμός στα βόρεια της Ακρόπολης, του οποίου το νεκροταφείο ήταν στην Αγορά της Αθήνας. ¶λλα δύο σημαντικά νεκροταφεία τοποθετούνται στον ¶ρειο Πάγο, με εξαιρετικά πλούσιες ταφές, και στη ρίζα του Λόφου των Νυμφών.

Στο χώρο της Αγοράς της Αθήνας υπάρχει ένας εκτεταμένος αριθμός ταφών της ΥΕ ΙΙ και ΙΙΙΑ περιόδου (16ος-14ος αι.), ενώ ελάχιστες είναι αυτές που τοποθετούνται στην ΥΕ ΙΙΙΒ και ΙΙΙΓ (13ος-12ος αι.). Συνολικά έχουν ανασκαφεί 41 τάφοι στο μυκηναϊκό νεκροταφείο του χώρου αυτού, εκ των οποίων οι 21 ήταν θαλαμωτοί και εξυπηρετούνταν από ξεχωριστό δρόμο. Οι λακκοειδείς τάφοι είναι επίσης σχετικά δημοφιλείς, αφού εντοπίζουμε 12. Πιο πολυτελείς από τους θαλαμωτούς είναι οι τάφοι που ανασκάφηκαν στη βόρεια κλιτύ του Αρείου Πάγου, έξω από το κυρίως νεκροταφείο. Οι θαλαμωτοί τάφοι της Αγοράς ήταν μικροί σε μέγεθος, κυρίως εξαιτίας του σκληρού βράχου στον οποίο έπρεπε να σκαφτούν. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχαν πολλαπλές ταφές: αξιοσημείωτος είναι ο τάφος VII, ο οποίος περιείχε 25 ταφές και πολλά πλούσια κτερίσματα, σε χώρο μόλις 5,5 τ.μ. Οι περισσότερες ταφές ήταν του ίδιου τύπου: ο νεκρός τοποθετείται κοντά στην είσοδο του θαλάμου, είτε σε εκτεταμένη είτε σε συνεσταλμένη στάση. Στους λακκοειδείς τάφους απαντούν και άλλοι τύποι ταφών (μέσα σε μικρά ξύλινα φέρετρα, κενοτάφια, τάφοι παιδιών κ.λπ.). Οι ενήλικοι που θάβονταν σε λάκκους ανήκαν προφανώς στα κατώτερα στρώματα της κοινωνικής τάξης, καθώς τους συνόδευαν ελάχιστα κτερίσματα.

Εκτός των ταφών, στο χώρο της Αγοράς υπάρχουν πολυάριθμα πηγάδια με μυκηναϊκή κεραμική, ενώ βρέθηκαν και ίχνη δρόμων στη ΒΔ γωνία της Αγοράς, στην περιοχή της Θόλου, στα δυτικά και στην περιοχή της Νότιας Πλατείας. Οι δρόμοι αυτοί χρονολογούνται σε γενικές γραμμές στη Νεολιθική ή την Πρώιμη Ελλαδική περίοδο, αλλά υπάρχουν ενδείξεις χρήσης τους και κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο.

Η λαμπρή ιστορία της ύστερης μυκηναϊκής πόλης θα ανακοπεί βίαια στις αρχές του 12ου αι. π.Χ. Αν και η έκταση της πόλης δεν αλλάζει, η πυκνότητα της κατοίκησης είναι πολύ αραιότερη τώρα, με οικίες διασκορπισμένες. Η συγκεντρωτική οικονομία των μυκηναϊκών παλατιών καταρρέει, με αποτέλεσμα την απομόνωση, την παύση των εμπορικών συναλλαγών και τη γενικότερη πτώση του υλικού πολιτισμού. Η μεγάλη διασπορά των νεκροταφείων, με συστάδες ολιγάριθμων τάφων, μαρτυρά την επιστροφή σε μια αγροτική μορφή οργάνωσης του εδάφους, όπου κυριαρχούν οι αγροικίες.

Οι πολυάριθμες ταφές από το νεκροταφείο της Αγοράς έχουν δώσει τεράστιο πλούτο ευρημάτων. Κανένας τάφος δεν ήταν ακτέριστος, ενώ οι πλουσιότεροι τάφοι ήταν εφοδιασμένοι, εκτός από τα απαραίτητα αγγεία πόσεως, με πολυτελή αντικείμενα από ελεφαντοστό, κοσμήματα, χάλκινα αγγεία και όπλα. Ο αριθμός των αγγείων ποικίλλει, από ένα έως 25-30 (σε τάφους με πολλαπλές ταφές). Πάνω από τα μισά από τα περίπου 280 αγγεία που βρέθηκαν στις ταφές ήταν ακόσμητα. Στα διακοσμημένα αγγεία περιλαμβάνονται υδρίες, ψευδόστομοι αμφορείς, κρατήρες, κύπελλα «σαμπάνιας», κάνθαροι, πυξίδες, αλάβαστρα, ασκοί, ρυτά, πρόχοι, λεκάνες και αβαθή δοχεία. Συνηθισμένα διακοσμητικά θέματα είναι οι ναυτίλοι, τα χταπόδια, άνθη και φυτά (κρίνος, φοίνικας, κισσός, πάπυρος), καθώς και γεωμετρικά σχήματα. Σπανιότερα είναι τα ειδώλια: απαντούν στους συνήθεις τύπους των μυκηναϊκών ειδωλίων (Φι, Ψι, Ταυ) και προέρχονται από τρεις ταφές πιθανότατα παιδιών. Χρονολογούνται μεταξύ 15ου και 14ου αι. π.Χ.

Μεταξύ των ελεφαντοστέινων αντικειμένων δεσπόζει η εξαιρετικής τέχνης πυξίδα που είναι διακοσμημένη με μινωικής έμπνευσης θέματα: στο σώμα παρουσιάζονται σε χαμηλό ανάγλυφο δύο γρύπες οι οποίοι κυνηγούν δύο μεγάλα και δύο μικρότερα ελάφια σΆ ένα βραχώδες τοπίο. Χρονολογείται περίπου στα μέσα του 15ου αι. π.Χ., όπως και μια δεύτερη πυξίδα, μικρότερη σε μέγεθος, από τον ίδιο τάφο, με διακόσμηση από τριπλή σειρά ναυτίλων.

Τα κοσμήματα είναι εξαιρετικά σπάνια στις, κατά τΆ άλλα, πλούσιες ταφές της Αγοράς. Ξεχωρίζει ένας εντυπωσιακό χρυσό δακτυλίδι με παράσταση ενός ταυροκέφαλου ανδρός που τρέχει μπροστά από δύο όρθιες γυναικείες μορφές, με πιθανό τελετουργικό ή μυθολογικό περιεχόμενο. Η σύνδεση με το Θησέα και το Μινώταυρο αμφισβητείται, αφού το δακτυλίδι με το μασκοφόρο χρονολογείται στις αρχές του 14ου αι. π.Χ.

Τα μεταλλικά αντικείμενα δεν είναι πολυάριθμα: έχουν βρεθεί μόνο τρία χάλκινα αγγεία. Οπλισμός είχε εναποτεθεί σε μία ταφή πολεμιστή: το σύνολο, που αποτελείται από μία μακριά σπάθα και ένα κοντό ξίφος, είχε εναποτεθεί σε ξύλινο τραπέζι στον τάφο III. Διάσπαρτα και μεμονωμένα βρέθηκαν σε τάφους ή αποθέτες και άλλα χάλκινα όπλα και εργαλεία, όπως ξίφη, μαχαίρια, κάτοπτρα, αιχμές βελών και δοράτων και λάμες ξυραφιών.



--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 05:00 PM
Post #4


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Μετά το 1100 π.Χ., ο χώρος της Αγοράς συνεχίζει να κατοικείται. Έχουν ανασκαφεί μερικοί τάφοι της Υπομυκηναϊκής περιόδου, με λιγοστά όμως ευρήματα. Η φάση αυτή χαρακτηρίζεται γενικά από πτώση του βιοτικού επιπέδου και από τη δραματική μείωση του πληθυσμού. Οι ταφές πάντως είναι αρκετά προσεγμένες: πρόκειται για λάκκους οι οποίοι επενδύονται εσωτερικά με πλάκες και σκεπάζονται με ακανόνιστους λίθους. Τα κτερίσματα είναι ένα ή δύο αγγεία, τοποθετημένα κοντά στα πόδια του νεκρού. Την ίδια περίοδο ξεκινά η λειτουργία του νεκροταφείου του Κεραμεικού, το οποίο εν πολλοίς θα αντικαταστήσει την Αγορά στη χρήση της ως νεκροταφείου, αν και οι μεμονωμένες ταφές δε θα εκλείψουν πριν από το 700 π.Χ. περίπου. Χαρακτηριστικό της ειρηνικής ζωής των Αθηναίων της περιόδου είναι η απουσία, σε γενικές γραμμές, όπλων από τις ταφές, ήδη από τις αρχές του 8ου αι. και καθΆ όλη τη διάρκειά του.

Κατά τη διάρκεια της Πρωτογεωμετρικής και της Γεωμετρικής περιόδου (1100-700), ο χώρος της Αγοράς πρώτη φορά κατοικείται συστηματικά. Οι ταφές των δύο περιόδων δεν είναι πολυάριθμες (80 συνολικά). Ακολουθούνται νέα έθιμα: ο ενταφιασμός των νεκρών εγκαταλείπεται περίπου από το 1100 έως το 800 π.Χ. και τον αντικαθιστά η καύση των νεκρών. Από περίπου το 800 έως το 700, επανακάμπτει και το έθιμο του ενταφιασμού και πλέον συνυπάρχει με την καύση των νεκρών.

Το τελευταίο διάστημα της Γεωμετρικής περιόδου (760-700) αποτελεί μια περίοδο μεγάλης ακμής: παρατηρείται αύξηση του πληθυσμού, μεγαλύτερη εξάπλωση της κατοίκησης στην Αττική, ενώ η χρήση της γραφής είναι αρκετά διαδεδομένη.

Δύο συστάδες τάφων ορίζονται με περίβολο και έχουν ερμηνευτεί ως οικογενειακά νεκροταφεία. Το πρώτο βρίσκεται στη βάση του λόφου του Αγοραίου Κολωνού. Περιλαμβάνει συνολικά είκοσι δύο ταφές, εκ των οποίων οι είκοσι ανήκουν στο διάστημα μεταξύ των μέσων του 8ου και των αρχών του 7ου αι. Στις τρεις πλευρές υπάρχει περίβολος από ισχυρούς λίθους, ενώ η τέταρτη πλευρά κλείνει από το φυσικό βράχο. Έτσι δημιουργείται ένας ακανόνιστος χώρος περίπου 6 x 17,5 μ. Ο δεύτερος περίβολος βρίσκεται στη δυτική κλιτύ του Αρείου Πάγου και περιλάμβανε είκοσι δύο ενταφιασμούς, είκοσι δύο καύσεις και δύο ταφές παιδιών, ενώ υπάρχουν και τρεις τάφοι όπου το έθιμο ταφής δεν έχει διευκρινιστεί από την ανασκαφή. Οι ταφές αυτές είναι ελαφρώς υστερότερες από εκείνες του προηγούμενου περιβόλου, ξεκινώντας από τον ύστερο 8ο αι. έως τα τέλη του 6ου. Ο περίβολος περιέκλειε σε ένα ακανόνιστο παραλληλόγραμμο μια έκταση 16 x 36 μ.
λόφος Αρείου Πάγουλόφος Αγοραίου Κολωνού
Παράλληλα, στο χώρο της Αγοράς αναπτύσσονται πολυάριθμα εργαστήρια κεραμικής και χαλκοτεχνίας. Τα πρώτα δίνουν το όνομά τους στην ευρύτερη περιοχή στην οποία ανήκει (Κεραμεικός). Τέλος μαρτυρείται και η ύπαρξη οικιών, όπως πιστοποιείται από τα άφθονα πηγάδια που ανασκάφηκαν και περιείχαν γεωμετρικά αγγεία (συνολικά 35 πηγάδια περιέχουν υλικό από την Πρωτογεωμετρική και τη Γεωμετρική περίοδο). Ο αριθμός των πηγαδιών δείχνει ότι η κατοίκηση θα πρέπει να ήταν σχετικά πυκνή, αλλά τα απομεινάρια των οικιών κάτω από τα μνημεία των μεταγενέστερων εποχών είναι τόσο ισχνά, που δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε το γενικό σχέδιό τους.

Το γενικό βιοτικό επίπεδο και τα ταφικά έθιμα δε συνηγορούν στην εναπόθεση στους τάφους της περιόδου πολυτελών αντικειμένων. Αντίθετα, η κεραμική που συνοδεύει τους νεκρούς στην τελευταία κατοικία τους είναι συνήθως εξαιρετικής ποιότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι η Αθήνα κατά την Πρωτογεωμετρική και τη Γεωμετρική περίοδο αποτελεί το σημαντικότερο κέντρο κεραμικής παραγωγής, που αντιγράφεται ευρύτατα και ακολουθείται από το σύνολο των υπόλοιπων σχολών.

Τα σχήματα των αγγείων είναι ως επί το πλείστον καινούργια: αμφορέας με λαβές στο λαιμό, αμφορέας με λαβές στην κοιλιά, οινοχόη, πυξίδα και ωοειδής πυξίδα, κάνθαρος, σκύφος, κρατήρας· η διακόσμηση γίνεται με γεωμετρικά σχήματα, και κυρίως με επάλληλα ημικύκλια και κύκλους που σχεδιάζονται με διαβήτη. Τα αγγεία είναι ανοιχτόχρωμα, στο χρώμα του πηλού, και η διακόσμηση γίνεται με ένα στιλπνό μελανό βερνίκι.
αμφορεαςεπιπεδη πυξιδασκυφος
Στη μετάβαση προς το γεωμετρικό ρυθμό ανήκει η καύση ενός πολεμιστή από την περιοχή 100 μ. νοτίως του όρου της Αγοράς (στήλη που ορίζει το χωρικό της όριο) που στέκει ακόμη και σήμερα στη γωνία της Μέσης Στοάς. Ο λάκκος της πυράς περιείχε ένα μεγάλο τεφροδόχο αμφορέα με λαβές στο λαιμό, σκεπασμένο με μια μεγάλη πέτρα, ενώ γύρω από τη βάση των λαβών είχε τυλιχθεί το σιδερένιο ξίφος του νεκρού. Ο λάκκος περιείχε επίσης ένα σκύφο, μία οινοχόη καθώς και μια σειρά από σιδερένια όπλα (αιχμές δοράτων και βελών, πέλεκυς) καθώς και δύο χαλινάρια αλόγων, που μαρτυρούν ότι ο νεκρός ανήκε στην ανώτερη κοινωνική τάξη των ιππέων.

Ο γεωμετρικός ρυθμός αποτελεί εξέλιξη του πρωτογεωμετρικού. Εμφανίζεται στα κύρια νεκροταφεία της Αθήνας, τον Κεραμεικό και την Αγορά, περίπου το 900 π.Χ. Διακρίνονται τρεις περίοδοι: η Πρώιμη, η Μέση και η Ύστερη Γεωμετρική. Η Πρώιμη περίοδος διακρίνεται σε δύο επιμέρους φάσεις, την Πρώιμη Γεωμετρική Ι (900-880) και ΙΙ (880-850) αντίστοιχα. Κατά την Πρώιμη Γεωμετρική περίοδο διατηρούνται τα σχήματα της Πρωτογεωμετρικής, αλλά στη διακόσμηση εγκαταλείπεται το κυκλικό ή ημικυκλικό κόσμημα στην κοιλιά του αγγείου. Τώρα τοποθετείται ένα μόνο κεντρικό κόσμημα στη ζώνη των λαβών και ένα μικρότερο στην περιοχή του λαιμού, με χαρακτηριστικότερα διακοσμητικά μοτίβα το μαίανδρο και τις επάλξεις, ενώ η υπόλοιπη επιφάνεια καλύπτεται με μαύρο βερνίκι. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα αγγεία της περιόδου είναι ο αμφορέας με λαβές στην κοιλία από γυναικεία καύση περίπου του 900 π.Χ. Ο τάφος περιείχε επίσης μια σειρά από μικρά αγγεία (πυξίδα, ληκύθους, οινοχόες, σκύφους), καθώς και δύο ζευγάρια πήλινων ομοιωμάτων παπουτσιών, που πιθανότατα συμβόλιζαν το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο.

Στην Πρώιμη Γεωμετρική ΙΙ περίοδο υπάρχει η τάση για λιγότερη αυστηρότητα στη διάταξη της διακόσμησης. Εκτός των αμφορέων, χαρακτηριστικότερα σχήματα είναι ο κάνθαρος, ο σκύφος, το μόνωτο κύπελλο και η οινοχόη. Μια χαρακτηριστική ανδρική ταφή της περιόδου περιείχε έναν αμφορέα με λαβές στο λαιμό, τρία ληκύθια και μία σφαιρική πυξίδα.

Κατά τη Μέση Γεωμετρική Περίοδο (850-760) παρατηρείται μια ξαφνική αλλαγή στον υλικό πολιτισμό της Αθήνας. Δεν έχει να κάνει τόσο με τη διαφοροποίηση των τεχνών, που συνεχίζουν να εξελίσσονται ομαλά, περνώντας στη μέση γεωμετρική κεραμική, αλλά κυρίως με το θεαματικό εμπλουτισμό του υλικού πολιτισμού, πιθανότατα χάρη και στην επανέναρξη των επαφών με τον κόσμο της Ανατολής, αλλά και με την Κύπρο και την Κρήτη.

Η τάση αυτή είναι εμφανής στον περίφημο τάφο της πλούσιας Αθηναίας που ανασκάφηκε το 1967 στους πρόποδες του Αρείου Πάγου. Ο λάκκος περιείχε μια τεφροδόχο με τα καμένα οστά μιας εγκύου γυναίκας, η οποία συνοδευόταν από εξαιρετικά πλούσιες προσφορές, φανερώνοντας ίσως τον υψηλό κοινωνικό της ρόλο: το τεφροδόχο αγγείο είναι ένας μεγάλος αμφορέας με λαβές στην κοιλία και διακόσμηση στη ζώνη των λαβών, αποτελούμενη από γεωμετρικά γραμμικά κοσμήματα και επάλληλους κύκλους που εγγράφουν σταυρό, και μια δευτερεύουσα ζώνη διακόσμησης στο λαιμό, με επάλληλες τεθλασμένες γραμμές. Περιέχονται επίσης μία πυξίδα με απόληξη από πέντε ομοιώματα σιταποθηκών, αγγεία μικρότερων διαστάσεων, ένα αργυρό αγγείο, κοσμήματα από φαγεντιανή και από χρυσό.

Η κεραμική της περιόδου αποτελεί την επιτομή του γεωμετρικού ρυθμού. Κατά τη Μέση Γεωμετρική Ι (850-800), οι διακοσμητικές ζώνες καλύπτουν ολόκληρη την περιφέρεια του αγγείου, ακόμη και κάτω από τις λαβές. Παρατηρείται μια τάση για μείωση των μελανόχρωμων επιφανειών, που, ενώ κατέχουν μεγάλο τμήμα του αγγείου, δεν είναι κυρίαρχες. Η κύρια διακόσμηση τοποθετείται στο λαιμό του αγγείου, στη θέση των λαβών. Τα κοσμήματα δε διαφοροποιούνται σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, παρατηρείται όμως μια τάση για μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στη διακόσμηση, ενώ επιστρέφουν και τα καμπυλόγραμμα κοσμήματα, ιδιαίτερα στους μεγάλους αμφορείς που χρησιμοποιούνται ως τεφροδόχοι.

Στη δεύτερη φάση της μέσης γεωμετρικής κεραμικής (800-760) συντελείται αύξηση της παραγωγής, κάτι που μαρτυρείται και από την Αγορά της Αθήνας και αναμφίβολα σχετίζεται με δημογραφικές εξελίξεις. Ένα χαρακτηριστικό σχήμα της περιόδου, το οποίο απαντά και στην Αγορά της Αθήνας, είναι η σφαιρική πυξίδα με πώμα που επιστέφεται από ειδώλια αλόγων, από ένα έως τέσσερα, ένα χαρακτηριστικό σχήμα που απαντά σε ανδρικές ταφές.

Η Ύστερη Γεωμετρική περίοδος (760-700) χαρακτηρίζεται από την έλευση των εικονιστικών παραστάσεων, που σηματοδοτεί τη γέννηση της ελληνικής τέχνης, με την έμφαση στην ανθρώπινη μορφή και τις δραστηριότητές της. Συμβαδίζει με μια σειρά ανακαλύψεων και νεωτερισμών, όπως η γέννηση των Επών, η υιοθέτηση του αλφαβήτου και της γραφής, ο αποικισμός της Δύσης, η ίδρυση των πανελληνίων ιερών και η πύκνωση των εμπορικών επαφών με την Ανατολή.

Οι αγγειογράφοι της περιόδου συλλαμβάνουν το ανθρώπινο σώμα ως μια γεωμετρική οντότητα, κεφάλι, κορμός και κάτω άκρα υπακούουν στον τύπο 1: 2: 4 (δηλαδή το κεφάλι είναι το 1/7 του σώματος, ο κορμός τα 2/7 και τα πόδια τα 4/7). Οι μορφές αποδίδονται με τη μέθοδο της σκιαγραφίας, τα πόδια σε προφίλ, ο κορμός μετωπικά, ως ανεστραμμένο τρίγωνο. Κάθε μορφή δείχνει και τα δύο χέρια και πόδια. Γενικά οι μορφές είναι υπερβολικά λιγνές και ψηλές, χωρίς καμία διαφοροποίηση φύλου, πλην των ρούχων για τις νεκρές. Γεννητικά όργανα ή στήθη δεν απεικονίζονται. Στα άρματα, τα δύο άλογα παρουσιάζονται σχεδιαστικά ενοποιημένα με ένα σώμα, δύο κεφάλια και τέσσερα πόδια, ενώ οι τροχοί είναι ο ένας πίσω από τον άλλο. Οι μορφές των αλόγων είναι χαρακτηριστικές (πολύ ψηλοί λαιμοί, καθαρά σχεδιασμένη χαίτη).

Το ρεπερτόριο των αγγειογράφων εκτείνεται από τα αμιγώς ταφικά θέματα (πρόθεση και εκφορά του νεκρού) σε σκηνές τελετουργιών (χοροί, μουσική) και σε σκηνές από τις καθημερινές ενασχολήσεις των Αθηναίων της περιόδου. Μια μοναδική σκηνή που φαίνεται ότι εμπνέεται από το μύθο απαντά σε οινοχόη από τάφο κοντά στη Θόλο. Εκεί εικονίζονται μια σειρά πολεμιστών οι οποίοι μάχονται δύο «σιαμαίους» που επιβιβάζονται σε άρμα. Οι μορφές αυτές θεωρείται ότι αναπαριστούν τους Μολίονες, μυθικούς αντιπάλους του Ηρακλή και του Νέστορα της Πύλου. Το αγγείο έφερε τέσσερις κυκλικές οπές από τις οποίες περνούσαν δύο πήλινοι σωλήνες. Δεν έχει δοθεί πειστική εξήγηση για το παράξενο αυτό τελετουργικό.

Παράλληλα με την αγγειογραφία, που αποτελεί την κυριότερη τέχνη της περιόδου, στις ταφές της Αγοράς του 8ου αι. εμφανίζονται εκ νέου και πλαστικές μορφές, κυρίως ειδώλια θρηνωδών, προσφορές που οι συγγενείς και οι φίλοι έριχναν στις πυρές των νεκρών. Διακοσμούνται με τις τεχνικές της αγγειογραφίας και παριστάνονται να θρηνούν.


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 05:23 PM
Post #5


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΑΡΧΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ



ΚΤΗΡΙΑ

1. ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΡΗΝΗ
2. ΒΩΜΟΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΩΝ
3. ΒΩΜΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ
4. ΑΙΑΚΕΙΟΝ
5. ΠΑΛΑΙΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟ
6. ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ C, D και F


Ο 7ος αι. π.Χ. αποτελεί για την Αθήνα, και την Αττική γενικότερα, περίοδο περισυλλογής, αναδίπλωσης και εντέλει παρακμής, η οποία συνοδεύεται επιπρόσθετα από σημαντικότατη κάμψη στον υλικό πολιτισμό και κατά πάσα πιθανότητα από δραστική μείωση του πληθυσμού, όπως τουλάχιστον διαφαίνεται από το μικρό αριθμό ταφών που αποδίδονται στη συγκεκριμένη περίοδο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιστορικές πηγές συνδέουν το διάστημα αυτό με μια κατάσταση γενικευμένης αναταραχής, στάσης και κοινωνικής διαμάχης μεταξύ των εύπορων τάξεων και των ελεύθερων γεωργών και τεχνιτών, η οποία εμπόδισε την Αθήνα να αναπτυχθεί κατά τον ίδιο τρόπο που αυτό επιτεύχθηκε σε πόλεις όπως το ¶ργος, η Κόρινθος, η Χαλκίδα και η Σπάρτη. Ορισμένοι ιστορικοί μάλιστα διατυπώνουν την άποψη ότι η Αθήνα επλήγη από παρατεταμένη ανομβρία την περίοδο εκείνη, γεγονός που προφανώς είχε αποτέλεσμα την παρακμή της γεωργικής παραγωγής και την ένταση των κοινωνικών συγκρούσεων.

Στο χώρο της Αγοράς επικρατεί η εικόνα που συναντήσαμε στη διάρκεια της Γεωμετρικής περιόδου, αλλά σιγά σιγά η συνήθεια να χρησιμοποιείται ο χώρος ως νεκροταφείο εγκαταλείπεται. Η τάση αυτή ίσως να οφείλεται στην πραγματικότητα στη μείωση του πληθυσμού και συνακόλουθα στον περιορισμένο αριθμό ταφών. Γεγονός πάντως είναι ότι στο χώρο της Αγοράς υπάρχουν σχετικά ολιγάριθμες μαρτυρίες για την περίοδο μεταξύ των αρχών του 7ου αιώνα και του 600 π.Χ. Η συνέχεια πάντως στη χρήση των οικογενειακών ταφικών περιβόλων που συναντήσαμε στην Ύστερη Γεωμετρική περίοδο φανερώνει ότι οι όποιες αλλαγές έγιναν σταδιακά.

Κατά τον 6ο αι. π.Χ. ο χώρος της Αγοράς εξελίσσεται εκ νέου. Αν και δεν υπάρχουν απτές ενδείξεις για οργανωμένη διοικητική χρήση της περιοχής από την εποχή του Σόλωνα (594 π.Χ.), εντούτοις καθαρίζονται και ισοπεδώνονται οι χώροι όπου προηγουμένως υπήρχαν οι γεωμετρικές οικίες. Το γεγονός ότι η περιοχή της Ακρόπολης χρησιμοποιείται για μια σειρά δημόσιες τελετές, οι οποίες επηρεάζουν και το χώρο της Αγοράς, ίσως να αποτέλεσε το έναυσμα για τις σχετικές εργασίες. Μάλιστα, ορισμένοι μελετητές δέχονται ότι η απαρχή της διαρρύθμισης του χώρου της Αγοράς ως τμήματος της πολιτικής ζωής της πόλης οφείλεται στη θεσμοθέτηση των Μεγάλων Παναθηναίων το 566 π.Χ. Η μεγάλη πομπή της γιορτής διέτρεχε την Αγορά κατά τα Κλασικά χρόνια και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάτι τέτοιο δε γινόταν ήδη στην Αρχαϊκή περίοδο.

Το τέλος της Αρχαϊκής περιόδου σημαδεύεται από την πτώση της τυραννίας του Πεισιστράτου και των γιων του και την εγκαθίδρυση του πολιτεύματος της δημοκρατίας στην Αθήνα. Η δημοκρατία προέκυψε μέσα από μια διαδικασία σύγκρουσης των δύο κυριότερων πολιτικών παρατάξεων: από τη μία μεριά των αρίστων και των οπαδών τους και από την άλλη του δήμου, του πλήθους των ελεύθερων πολιτών, που όμως δεν κατείχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα την επαύριο της εκδίωξης των τυράννων από την Αθήνα (510 π.Χ.). Επώνυμος άρχων εκλέχθηκε ο Ισαγόρας, ένας ευγενής που είχε τη στρατιωτική στήριξη του βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένη (ο οποίος είχε παρέμβει στρατιωτικά και είχε εκδιώξει τον Ιππία και τους οπαδούς του από την Αθήνα, καταλύοντας την πεντηκονταετή τυραννία της οικογένειας των Πεισιστρατιδών).

Ο Κλεισθένης, μέλος της οικογένειας των Αλκμεωνιδών, εμφανίστηκε ως προστάτης του δήμου και πρότεινε μια σειρά μεταρρυθμίσεις, οι οποίες μετέτρεψαν το πολίτευμα από αριστοκρατία σε δημοκρατία. Ο Ισαγόρας και ο Κλεομένης αντέδρασαν. Ο Κλεισθένης εξορίστηκε. Αργότερα εξορίστηκαν 700 ακόμη οικογένειες. Όταν όμως ο Ισαγόρας επιχείρησε να αντικαταστήσει τη βουλή με ένα σώμα 300 υποστηρικτών του, τα μέλη της αντέδρασαν και κάλεσαν το λαό στα όπλα. Οι εξεγερμένοι Αθηναίοι εκδίωξαν τους Σπαρτιάτες και επανέφεραν τον Κλεισθένη και τους εξόριστους πολίτες. Ο λαός (δήμος) είχε θριαμβεύσει σε αυτή την πρώτη πολιτική επανάσταση της ιστορίας.

Οι αλλαγές είναι κοσμογονικές: το 507 π.Χ. η Αθήνα νικά το συνασπισμό όλων των εχθρών της (Ευβοέων, Βοιωτών και Πελοποννησίων), το 500 π.Χ. αρχίζει να χτίζει τη θαλάσσια ηγεμονία της ελέγχοντας τη Λήμνο και τις θαλάσσιες οδούς προς τη Μαύρη θάλασσα, το 499-494 π.Χ. αποφασίζει να σπεύσει αρωγός των συγγενών της Ιώνων, που είχαν επαναστατήσει από τον περσικό ζυγό, και το 490 π.Χ. νικά τους Πέρσες στο Μαραθώνα. Στο διάστημα αυτό η νεοσύστατη δημοκρατία αναλαμβάνει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ανοικοδόμησης, που δυστυχώς μένει ημιτελές, λόγω του ξεσπάσματος των Μηδικών πολέμων και της καταστροφής της πόλης από τον Ξέρξη. Στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης και στο χώρο της Αγοράς γίνονται εκτεταμένες εργασίες, των οποίων δυστυχώς τα ίχνη δεν είμαστε πάντα σε θέση να διακρίνουμε.

Κάποια πρώιμα Κτήρια (C και D κάτω απο το παλιο Βουλευτήριο), που ενδεχομένως να έχουν και δημόσια εκτός από ιδιωτική χρήση, ανήκουν στην περίοδο αυτή και εντοπίζονται στη νοτιοδυτική γωνία της Αγοράς, η οποία διαχρονικά επείχε θέση διοικητικού κέντρου. Συνολικά πάντως ο χώρος της Αγοράς συνεχίζει να χρησιμοποιείται από εργαστήρια κεραμέων και χαλκουργών. Ταυτόχρονα κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα κτήρια με θρησκευτικό χαρακτήρα, όπως ο Βωμός των 12 Θεών, ο Βωμός της Αφροδίτης Ουρανίας και το Αιακείον, διοικητικά κτήρια (Παλαιό Βουλευτήριο) καθώς και ένα σημαντικό κρηναίο οικοδόμημα, η Νοτιοανατολική Κρήνη (που ορισμένες φορές ταυτίζεται εσφαλμένα με την Εννεάκρουνο). Κάποια από αυτά τα κτήρια σχετίζονται με την τυραννία των Πεισιστρατιδών, ενώ άλλα (Αιακείον, Παλαιό Βουλευτήριο) πρέπει να αποδοθούν στη δημοκρατία που εγκαθίδρυσε ο Κλεισθένης μετά το 507 π.Χ.

Όσον αφορά τον 7ο αι. π.Χ. τα ευρήματα από την Αγορά ανήκουν κατά κύριο λόγο σε ταφές. Η περίοδος από το 700 έως περίπου το 600 π.Χ., η λεγόμενη Ανατολίζουσα περίοδος, αντιπροσωπεύεται από περιορισμένο, αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρον, υλικό. Κατά τη φάση αυτή κυριαρχεί στην Αθήνα ο ονομαζόμενος πρωτοαττικός ρυθμός, ο οποίος, σε αντίθεση με τη γεωμετρική παραγωγή της πόλης, έχει ελάχιστη επιρροή εκτός Αττικής. Διακρίνεται σε τρεις φάσεις: τον πρώιμο (700-675 π.Χ.), το μέσο (675-650 π.Χ.) και τον ύστερο (650-620 π.Χ.). Ο πρώιμος ρυθμός μοιάζει να ξεπηδά ομαλά από την ύστατη γεωμετρική παράδοση των εργαστηρίων που δρουν γύρω στο 700 π.Χ. Κατά τη Μέση Πρωτοαττική περίοδο κυριαρχεί ο λεγόμενος μαυρόασπρος ρυθμός, του οποίου όμως τα καλύτερα δείγματα έχουν βρεθεί εκτός Αττικής, και συγκεκριμένα στην Αίγινα. Από την Αγορά της Αθήνας προέρχεται ένα ιδιαίτερο εύρημα, ένας ταφικός πολύχρωμος πήλινος ανάγλυφος πίνακας, με παράσταση πεπλοφόρου θεάς με υψωμένα χέρια, πλαισιωμένης από δύο φίδια. Το έργο αυτό έχει συγκριθεί με εκείνα ενός από τους καλύτερους ζωγράφους του μαυρόασπρου ρυθμού, του Ζωγράφου της Οινοχόης της Αίγινας.

Στην Αγορά αντιπροσωπεύεται και ο ύστερος πρωτοαττικός ρυθμός, και ιδιαίτερα ο Ζωγράφος του Νέσσου, του οποίου έργα έχουν βρεθεί στο νεκροταφείο του Διπύλου, αλλά και στο ιερό της Νύμφης στην Ακρόπολη. Από τάφο της Αγοράς προέρχεται ένας ωραιότατος αμφορέας ενιαίου περιγράμματος, ο οποίος διακοσμείται με μια φτερωτή σφίγγα. Το ιδίωμα που επικρατεί την περίοδο αυτή είναι ο λεγόμενος μελανόμορφος ρυθμός, ο οποίος εφευρέθηκε στην Κόρινθο γύρω στο 700 π.Χ., αλλά εισάγεται στην Αθήνα το β΄ μισό του 7ου αι. π.Χ. Η τεχνική συνίσταται στην απεικόνιση των μορφών σε σκιαγραφία πάνω στο ανοιχτόχρωμο βάθος του πηλού, ενώ το περίγραμμα και οι λεπτομέρειες δηλώνονται με εγχάραξη, με ένα αιχμηρό εργαλείο.

H μεγάλη ακμή του μελανόμορφου εντοπίζεται στον 6ο αι. π.Χ. Ιδιαίτερα στο χώρο της Αγοράς έχουν βρεθεί πολυάριθμα μελανόμορφα αγγεία, η ποιότητά τους όμως σε γενικές γραμμές δε συγκρίνεται με τα αγγεία που αφιέρωναν οι κεραμείς στην Ακρόπολη ή εξήγαν στην Ιταλία και τις άλλες υπερπόντιες αγορές. Πάντως τα μικρότερα αγγεία είναι σχεδόν πλήρη, αν και σπάνια είναι ακέραια, ενώ ο ρυθμός αντιπροσωπεύεται με ευρήματα σε όλα σχεδόν τα σχήματα και από όλους σχεδόν τους ζωγράφους και τις ομάδες. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα πρώιμα ευρήματα, σε μεγάλους αριθμούς συγκριτικά με θέσεις όπως ο Κεραμεικός και η Ακρόπολη.

Ο κύριος όγκος των ευρημάτων της Αρχαϊκής περιόδου προέρχεται από τα δεκάδες πηγάδια της Αγοράς, τα οποία σφραγίζονται με το υλικό των κατεστραμμένων από τους Πέρσες οικιών, ιερών και εργαστηρίων. Τα κεραμικά ευρήματα είναι πολυάριθμα: προέρχονται τόσο από τις οικίες όσο και από τα εργαστήρια.

1.Λεωκόρειον2.Βωμός των 12 Θεών3.Ναός του Δία4.Ναός του Απόλλωνα Πατρώου5.Μητρώον6.Βουλευτήριο7.Το Πρυτανικόν8.Αιάκειον9.Νοτιοανατολική κρήνη


Ο μελανόμορφος ρυθμός της Αθήνας ακολουθεί, έως περίπου το 570 π.Χ. τον αντίστοιχο μελανόμορφο της Κορίνθου. Η «κορινθιάζουσα» τάση τείνει να εκλείψει μετά τα μέσα του 6ου αι. π.Χ., όταν ο αττικός μελανόμορφος φτάνει στη μέγιστη ακμή του. Οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι του μελανόμορφου είναι ο Εξηκίας, ο Λυδός και ο Ζωγράφος του ¶μαση. Δυστυχώς τα περισσότερα από τα έργα τους είναι πολύ αποσπασματικά. Μπορεί όμως να γίνει λόγος για μια όλπη (είδος αγγείου σερβιρίσματος του κρασιού) του Ζωγράφου του ¶μαση, η οποία φέρει ίχνη επιδιορθώσεων από την Αρχαιότητα. Παρουσιάζεται ένα ζευγάρι συμποσιαστών σε μια κλίνη, περιστοιχισμένο από έναν αυλητή και έναν υπηρέτη.

Η συντριπτική πλειονότητα των μελανόμορφων αγγείων της Αγοράς ανήκει στον ύστερο 6ο και τον πρώιμο 5ο αι. π.Χ. Τα περισσότερα πηγάδια σφραγίζονται μετά την καταστροφή του 480-479 π.Χ., επομένως το υλικό της περιόδου αυτής είναι και το πλέον διαδεδομένο. Το κυριότερο σχήμα είναι η λήκυθος, ένα ελαιοδοχείο που χρησιμοποιούνταν και στις ταφικές τελετουργίες. Από τα εκατοντάδες ταπεινά δείγματα του σχήματος ξεχωρίζει ένα που χρονολογείται περίπου το 510 π.Χ. και παριστάνει την Αθηνά να παρουσιάζει τον Ηρακλή στον πατέρα της και τους άλλους θεούς στον Όλυμπο, προκειμένου να εγκρίνουν τη θεοποίησή του.

Περίπου το 530-525 π.Χ., οι Αθηναίοι κεραμείς και αγγειογράφοι προχωρούν σε καινοτομίες. Η σπουδαιότερη είναι η εφεύρεση του ερυθρόμορφου ρυθμού. Η τεχνική συνίσταται στην αντιστροφή της εντύπωσης του μελανόμορφου: μορφές στον ανοιχτό χρωματικό τόνο του πηλού πάνω στο βάθος του μαύρου βερνικιού με το οποίο καλύπτεται το αγγείο. Τα περιγράμματα ορίζονται με μια παχιά γραμμή, τη λεγόμενη ανάγλυφη, ενώ η γραμμή από αραιωμένο μελάνι χρησιμοποιείται για τις λεπτομέρειες της ανατομίας. Η τεχνική αυτή επιτρέπει την αλληλοκάλυψη των μορφών και την ακριβέστερη σχεδίαση πολύπλοκων στάσεων του ανθρώπινου σώματος. Έτσι οι συνθέσεις απελευθερώνονται από τη συμβατικότητα των μελανών μορφών.

Οι πρώτοι ζωγράφοι του ερυθρόμορφου δεν αντιπροσωπεύονται στην Αγορά. Το σχήμα που κυριαρχεί την Αρχαϊκή περίοδο είναι η κύλικα. Μια ομάδα κυλίκων παρουσιάζει ενδιαφέροντα μυθολογικά και τελετουργικά θέματα και εκτίθεται στο Μουσείο της Αγοράς: μια γυμνή γυναίκα που καίει θυμίαμα σΆ ένα βωμό, ένας οπλίτης που κάνει σπονδή σε βωμό, ένας νεαρός άντρας που τρέχει με δύο αμφορείς στην πλάτη, ένας σάτυρος πάνω σε γάιδαρο, μια γυμνή εταίρα που τρέχει κουβαλώντας τις μπότες της, δύο πυγμάχοι. To ωραιότερο αγγείο αυτής της κατηγορίας είναι μια κύλικα, που πιθανολογείται ότι αποτελεί το πρωιμότερο έργο του μεγαλύτερου ζωγράφου των αρχών του 5ου αι. π.Χ., του Ζωγράφου του Βερολίνου. Στο μετάλλιο απεικονίζεται ένας νέος άντρας που κρατά ένα λαγό, ενώ στις δύο εξωτερικές όψεις απαντούν μια διονυσιακή σκηνή και μια μυθολογική μονομαχία.

Τα επείσακτα κεραμικά είναι εξαιρετικά σπάνια στην Αγορά της Αθήνας. Αξίζει να αναφερθεί κανείς σε έναν εντυπωσιακό αμφορίσκο από τη Μίλητο, του λεγόμενου ρυθμού των Φικελλούρων, που έχει περίτεχνη γεωμετρική και φυτική διακόσμηση στο σώμα. Ένα ακόμη αγγείο από την Ιωνία πιθανολογείται ότι είναι το πλαστικό βαλσαμάριο νεαρού αθλητή που γονατίζει και δένει μια ταινία στην κεφαλή του, εξαιρετικής ποιότητας και θαυμάσιας διατήρησης.

Έργα γλυπτικής και πηλοπλαστικής είναι εξαιρετικά σπάνια στο χώρο της Αγοράς και δε σώζονται σε καλή κατάσταση.



--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 06:06 PM
Post #6


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Η περσική κατάκτηση της Αθήνας το 480-479 π.Χ. οδήγησε σε εκτεταμένες καταστροφές, κάτι που μαρτυράται βέβαια κατά κύριο λόγο στην Ακρόπολη της Αθήνας. Τα πηγάδια της Ακρόπολης κλείνουν σχεδόν όλα με κεραμικό υλικό που προέρχεται από την περίοδο 500-480 π.Χ. Μετά το 480 π.Χ., ο Θεμιστοκλής και μετέπειτα ο Κίμωνας αναλαμβάνουν τη διευθέτηση ενός νέου διοικητικού κέντρου για την Αθήνα.

Η πραγματική εικόνα της Αγοράς στην έναρξη της Κλασικής περιόδου (479 π.Χ.), μετά την αποχώρηση των Περσών, πρέπει να ήταν μια σειρά ερειπωμένα κτήρια, που είχαν υποστεί ανεπανόρθωτες καταστροφές, λόγω της περσικής κατάκτησης. Ιδιαίτερα τα κτήρια της δυτικής πλευράς καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Ναός Απόλλωνος Πατρώου
Πανοραμική άποψη της Αγοράς του 5ου αι. π.Χ. 1.Βασίλειος Στοά 2.Στοά Ελευθερέου Διός 3.Ναός Ηφαίστου 4.Νέο Βουλευτήριο 5. Θόλος 6. Παλαιό Βουλευτήριο 7Αιάκειον 8 Νότια Στοά Ι 9. Αρχαϊκή κρήνη 10.Νομισματοκοπείο, 11 Περίβολος 12. Ποικίλη Στοά

Έπειτα από ένα εύλογο διάστημα, η πόλη δημιούργησε μια σειρά κτήρια διοικητικού και θρησκευτικού χαρακτήρα. Η Θόλος χτίζεται γύρω στο 465 π.Χ., προκειμένου να στεγάσει τους πρυτάνεις: το Νέο Βουλευτήριο αναλαμβάνει τη θέση του Παλαιού, το οποίο μετατρέπεται σε τόπο φύλαξης των αρχείων του κράτους και χώρο λατρείας της Μητέρας των Θεών. Η οικοδομική δραστηριότητα είναι έντονη και στη βόρεια πλευρά: η Βασίλειος Στοά ξαναχτίζεται με το αυθεντικό υλικό των ετών του 550-500 π.Χ. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το Βωμό των Δώδεκα Θεών, που πιθανότατα ξαναχτίζεται λίγο μετά το 480 π.Χ. Οικοδομείται επίσης και η περίφημη Ποικίλη Στοά από το γαμπρό του Κίμωνα, τον Πεισιάνακτα, και στολίζεται με ζωγραφικά έργα μεγάλης αξίας από τον Πολύγνωτο, το Μικίωνα και τον Πάναινο.

Νέα κτήρια ανεγείρονται σταδιακά και στην ανατολική και τη νότια πλευρά. Τα κτήρια της ανατολικής πλευράς, απλοί περίβολοι, έχουν μάλλον δικαστική χρήση. Αντίθετα, στη νότια οικοδομείται γύρω στο 430 π.Χ. η Νότια Στοά Ι, όπου τελούνται συσσίτια. ¶λλα κτήρια της ίδιας περιόδου είναι η Στοά του Ελευθερίου Διός και το Νομισματοκοπείο. Η πόλη εντάσσεται και στο οικοδομικό πρόγραμμα του Περικλή, όταν χτίζεται ο περίφημος ναός του Ηφαίστου και της Αθηνάς Εργάνης, το λεγόμενο «Θησείο», λίγο μετά το 450 π.Χ. Στη δυτική πλευρά της Αγοράς συγκεντρώθηκαν επομένως τα βασικά δημόσια κτήρια νομοθετικού, δικαστικού, διοικητικού και στρατιωτικού χαρακτήρα, ενώ στη νότια αυτά που σχετίζονταν με την εμπορική και οικονομική ζωή της πόλης.

Μετά τα μέσα του 5ου αι. π.Χ., η Αγορά της Αθήνας οργανώνεται ως το διοικητικό κέντρο μιας δημοκρατίας, η οποία αποτελούσε ταυτόχρονα και το κέντρο μιας «αυτοκρατορίας». Η μεγαλοπρέπεια των κτηρίων της Ακρόπολης δε γίνεται αισθητή στο χώρο της Αγοράς. Σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις κάποια μνημεία διακρίνονται για την πολυτέλειά τους, όπως για παράδειγμα η Στοά του Ελευθερίου Διός.



Μια σειρά αλλαγές παρατηρούνται και κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων του 5ου αι. π.Χ., όταν σημειώνονται καταστροφές ή τροποποιήσεις στη χρήση μιας σειράς μνημείων, όπως η Θόλος, το Παλαιό Βουλευτήριο, τα δικαστήρια κάτω από τη Στοά του Αττάλου κ.λπ. Οι περισσότερες αλλαγές σχετίζονται με τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν το ολιγαρχικό πραξικόπημα του 411 π.Χ., την πτώση της Αθήνας στους Σπαρτιάτες το 404 π.Χ. και την τυραννία των τριάκοντα.

Η οικοδομική δραστηριότητα στην Αγορά ανανεώθηκε στα μέσα περίπου του 4ου αι. π.Χ. Παρά τις δυσκολίες της Αθήνας στο πολιτικό επίπεδο, που ακολούθησαν την ήττα της στον Πελοποννησιακό πόλεμο, η οικονομία της πόλης άνθησε ιδιαίτερα στη διάρκεια αυτού του αιώνα. Αποκορύφωμα της ακμής της ήταν η περίοδος που την τύχη της πόλης έλεγχε ο ρήτορας Λυκούργος, ο οποίος κόσμησε την πόλη, αλλά και την Αγορά, με μια σειρά πολυτελή κτήρια. Ο ναός του Απόλλωνος Πατρώου, το Τετράγωνο Περιστύλιο, η νέα εκδοχή του Μνημείου των Δώδεκα Ηρώων, η Οπλοθήκη τοποθετούνται χρονικά στο διάστημα που η πόλη είναι ακόμη αυτόνομη.

Χρήσεις αλλότριες προς το διοικητικό χαρακτήρα της Αγοράς είναι σπάνιες πλέον και περιορίζονται σε κάποιες οικίες στις παρυφές του χώρου που οριζόταν ως Αγορά τον 5ο αι. π.Χ. και σπανιότερα σε κάποια εργαστήρια. Πολυάριθμα είναι τα ευρήματα που μαρτυρούν το ρόλο της Αγοράς ως διοικητικού κέντρου: αγγεία με την επιγραφή ΔΕΜΟΣΙΟΣ που αποτελούν ταυτόχρονα επίσημες μονάδες μέτρησης χωρητικότητας, επίσημα μέτρα και σταθμά, κλεψύδρες, πινάκια δικαστών, πινάκια καταγραφής ιππέων και αλόγων, κατάδεσμοι (μαγικά κείμενα που «καταδένουν» τους αντιπάλους αυτού που καταφεύγει στη μαγεία, προκειμένου να μην τον βλάψουν ή για να τους βλάψει ο ίδιος), όστρακα από τη διαδικασία της οστρακοφορίας.

Παράλληλα, εμφανίζονται σε αυξανόμενους ρυθμούς μνημειακά έργα πλαστικής και μεταλλοτεχνίας, δημιουργίες φημισμένων καλλιτεχνών, όπως ο Φειδίας, ο Αγοράκριτος, ο Αλκαμένης, αλλά και ανωνύμων, όχι λιγότερο προικισμένων καλλιτεχνών. Το αριστούργημα της περιόδου είναι η χάλκινη κεφαλή της Νίκης, που χρονολογείται περίπου στο 425 π.Χ. και προέρχεται αναμφίβολα από κάποιο ναό. Το έργο ήταν αρχικά επίχρυσο και είχε ένθετα μάτια από πολύτιμους ή ημιπολύτιμους λίθους.

Ένα ακόμη εξαιρετικά σημαντικό γλυπτό έργο είναι η μαρμάρινη κεφαλή γυναικείας θεάς, η οποία, με βάση την τεχνοτροπική σύγκριση με την ¶ρτεμη της ανατολικής ζωφόρου του Παρθενώνα, αποδίδεται σε κάποιον από τους γλύπτες που εργάστηκαν για τη διακόσμηση του κορυφαίου αθηναϊκού μνημείου. Το έργο χρονολογείται στο 440-420 π.Χ. και είναι ένα από τα σημαντικότερα αυθεντικά κλασικά γλυπτά που βρέθηκαν στην Αγορά.

Ιδιαίτερα σημαντικές, για ιστορικούς λόγους, είναι οι δεκάδες αποσπασματικές Ερμές που βρέθηκαν στο χώρο της Αγοράς, γύρω από τη Βασίλειο και την Ποικίλη Στοά, και χρονολογούνται από τον 5ο έως το 2ο αι. μ.Χ. Η δημοτικότητα της ερμαϊκής στήλης (ενός πεσσού που απόληγε στην προτομή του Ερμή, ενώ δηλωνόταν ευκρινώς το ανδρικό μόριο), οφείλεται εν μέρει στο ότι ο Κίμωνας, μετά τη νίκη του επί των Περσών στο Ηίον της Θράκης, έλαβε την άδεια να στήσει τρεις τέτοιες στήλες στο χώρο της Αγοράς. Ο ακρωτηριασμός των Ερμών της Αγοράς, το 415 π.Χ., οδήγησε το αθηναϊκό κράτος σε μεγάλη κρίση, που κατέληξε τελικά στην καταδίκη μιας ομάδας νέων από τη χρυσή γενιά της αριστοκρατίας της πόλης, και κυρίως στην εξορία του Αλκιβιάδη.

Το λατρευτικό άγαλμα του Απόλλωνος Πατρώου, του 4ου αι. π.Χ., είναι το γνωστότερο πρωτότυπο έργο που μας έχει σωθεί. Το συγκεκριμένο έργο αναφέρεται από τον Παυσανία και οι ανασκαφείς το ταύτισαν με μεγάλο μαρμάρινο ντυμένο ακέφαλο άγαλμα που φυλάσσεται στο Μουσείο της Αγοράς. Σήμερα σώζεται σε ύψος 2,54 μ. Ο θεός ήταν ενδεδυμένος με πολυτελή χιτώνα και κρατούσε λύρα. Ένα άλλο άγαλμα θεότητας της ίδιας περίπου περιόδου είναι το κολοσσικό άγαλμα μιας γυναικείας μορφής, που θεωρείται αλληγορία, πιθανόν της Θέμιδας, αν και παλιότερα είχε υποστηριχθεί και η λανθασμένη άποψη ότι είναι η Δημοκρατία. Πρόκειται για έργο εξαιρετικής τέχνης, το οποίο δυστυχώς σώζεται αποσπασματικά.

Τα πολυάριθμα μνημεία της Αγοράς ήταν διακοσμημένα με αρχιτεκτονικά γλυπτά. Από το Ηφαιστείο σώζονται μόνο ορισμένες από τις μετόπες σε κακή κατάσταση. Εξίσου αποσπασματική είναι η αρχιτεκτονική γλυπτική από το Ναό του ¶ρεως, ο οποίος μεταφέρθηκε στην Αγορά τον 1ο αι. π.Χ. Τα πιο ωραία αρχιτεκτονικά γλυπτά που έχουν βρεθεί στην Αγορά ανήκουν στα ακρωτήρια της Στοάς του Ελευθερίου Διός. Σώζονται σε σχετικά καλή κατάσταση η κεφαλή μιας Νίκης του ύστερου 5ου αι. π.Χ. και ο θαυμάσιος κορμός με το χυτό ένδυμα μιας Νίκης, της οποίας δυστυχώς έχει χαθεί η κεφαλή.

Τα ανάγλυφα που σώζονται από την Αγορά είναι σχετικά ολιγάριθμα, αλλά παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Μια ανάγλυφη βάση αγάλματος του 4ου αι. π.Χ., πιθανόν αφιερώματος έπειτα από κάποια νίκη, διασώζει μια συμβολική παράσταση του αποβατικού αγώνα, ενός φυλετικού διαγωνισμού που λάμβανε χώρα στην περιοχή της Αγοράς κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Παναθηναίων. Ένα ακόμη ενδιαφέρον έργο είναι το ψηφισματικό ανάγλυφο που διακοσμεί το ψήφισμα κατά της τυραννίας του 337/336 π.Χ. Απεικονίζεται ο ένθρονος δήμος της Αθήνας (γενειοφόρος άντρας) τη στιγμή που τον στεφανώνει η προσωποποίηση της Δημοκρατίας (μια όρθια πεπλοφόρος γυναίκα).

Τα έργα μικροτεχνίας είναι πολυάριθμα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ένα ελεφαντοστέινο ειδώλιο με παράσταση του Απόλλωνα, έργο του 4ου αι. π.Χ.

Η κεραμική του 5ου αι. π.Χ. είναι διαφοροποιημένη σε σχέση με την αρχαϊκή. Κυριαρχούν τα μελαμβαφή και χονδροειδή χρηστικά αγγεία, τα οποία μπορεί να είναι δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσης. Τα γραπτά αγγεία είναι λιγότερο διαδεδομένα και εμφανίζονται κυρίως στους αποθέτες των οικιών και των ιερών. Μεγάλος αριθμός κεραμικών και άλλων ευρημάτων προέρχεται από τον περίβολο του σταυροδρομιού. Ορισμένα από τα ερυθρόμορφα αγγεία της περιόδου είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, επειδή παρουσιάζουν τελετές που ενδεχομένως να λάμβαναν χώρα στην Αγορά, όπως η λαμπαδηδρομία προς τιμή του Ηφαίστου.

ΚΤΗΡΙΑ
1. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΤΟΑ
2. ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΠΑΤΡΩΟΥ
3. ΝΕΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟ
4. ΠΟΙΚΙΛΗ ΣΤΟΑ
5. ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΦΡΑΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΦΡΑΤΡΙΑΣ
6. ΣΤΟΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΔΙΟΣ
7. ΘΟΛΟΣ Ή ΣΚΙΑΣ
8. ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΗΡΩΩΝ
9. ΝΟΤΙΑ ΣΤΟΑ I
10. ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΟΣ
11. ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟN
12. ΝΑΟΣ ΗΦΑΙΣΤΟΥ
13. ΚΤΗΡΙΑ Α-Ε ΣΤΗ ΒΔ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
14. ΠΑΡΟΔΙΟ ΙΕΡΟ
15. ΤΡΙΓΩΝΙΚΟ ΙΕΡΟ


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 06:25 PM
Post #7


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ


Η Αθήνα μάχεται κατά των Μακεδόνων σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου. Η ήττα όμως των συνασπισμένων νοτιοελλαδικών δυνάμεων στη Χαιρώνεια (338 π.Χ.) σηματοδοτεί το τέλος της ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής της πόλης. Μετά την καταστροφή της Θήβας (336 π.Χ.) και την κατάκτηση της Ανατολής από τον Αλέξανδρο, η Αθήνα αναγκάζεται να παραμείνει πιστή στους Μακεδόνες. Το 322 π.Χ. όμως εξεγείρεται, αλλά ηττάται και χάνει την ανεξαρτησία της. Έκτοτε, και για όλο το διάστημα του 3ου αι. π.Χ., παραμένει υποτελής στους Μακεδόνες. Την περίοδο αυτή ιδιαίτερο ρόλο στα πράγματα της πόλης διαδραματίζει ο Δημήτριος ο Πολιορκητής. Χτίζει την ελληνιστική Πύλη, ενώ προσθέτει τον ίδιο και τον πατέρα του στους αρχικούς 10 Επωνύμους Ήρωες της πόλης.

Η απελευθέρωση της Αθήνας έρχεται γύρω στο 220 π.Χ., όταν ο Μακεδόνας φρούραρχος Διογένης πείθεται να δωροδοκηθεί και να εγκαταλείψει τη θέση του. Στα τέλη του 3ου αι. π.Χ. η Αθήνα συμμαχεί με τη Ρώμη κατά των Μακεδόνων. Ανεξάρτητη έκτοτε, γνωρίζει πραγματική πολιτισμική και αρχιτεκτονική αναγέννηση στα μέσα του 2ου αι. π.Χ., χάρη στη συνδρομή των ελληνιστικών βασιλείων της Αιγύπτου, της Συρίας, της Περγάμου, της Καππαδοκίας και του Πόντου. Είναι η εποχή που η Αγορά πήρε την τελική ορθογώνια μορφή της με τη διαμόρφωση εκτεταμένων κιονοστοιχιών στην περίμετρό της. Κιονοστοιχία συνεχής διατρέχει την πρόσοψη των μνημείων της δυτικής πλευράς, ενώ η νότια πλευρά κοσμείται με μια σειρά μεγαλόπρεπα κτήρια, τη Μέση Στοά (180 π.Χ.), τη Νότια Στοά ΙΙ (150 π.Χ.) και το Ανατολικό Κτήριο (150 π.Χ.). Στη δυτική πλευρά κατεδαφίζονται τα κτήρια που υπήρχαν και ανοικοδομείται η Στοά του Αττάλου.

Στην ίδια περίοδο ξαναχτίζεται το Μητρώο, αντικαθιστώντας το ταπεινό πλέον Παλαιό Βουλευτήριο. Περιστύλια, περίβολοι και πλήθος αναθηματικών αγαλμάτων και μνημείων ολοκληρώνουν τη διακόσμηση της πλατείας. Η Αγορά της Αθήνας ακολουθεί τα πολεοδομικά πρότυπα των μεγάλων μητροπόλεων της Ασίας (Πέργαμος), αλλά και των μικρότερων, αλλά εξαιρετικά επιτυχημένων νέων βασιλικών κτήσεων (Πριήνη, ¶σσος).
Πανοραμική άποψη της Ελληνιστικής Αγοράς. Σημειώνονται με τους αριθμούς: 1.Στοά Αττάλου, 2.Μέση Στοά, 3.Νότια Στοά ΙΙ, 4.Αιάκειον, 5.Θόλος, 6.Νέο Βουλευτήριο, 7.Μητρώον, 8.Ηφαιστείον, 9.Οπλοστάσιον, 10, Ναός Απόλλωνα Πατρώου και Ναός Διός, 11. Στοά Ελευθερέος Διός, 12.Βασίλειος Στοά.

Σημαντικό πλήγμα για την ελληνιστική Αθήνα υπήρξε η καταστροφή της από την επιδρομή του Ρωμαίου στρατηγού Σύλλα, ο οποίος πολιόρκησε και κατέλαβε την πόλη το 86 π.Χ. Το μεγαλύτερο τμήμα της νότιας πλευράς της Αγοράς καταστράφηκε ολοσχερώς. Η περιοχή χρησιμοποιήθηκε στο εξής κυρίως για βιοτεχνικές δραστηριότητες (κεραμική, μεταλλοτεχνία, μαρμαρογλυπτική κ.ά.). Ωστόσο, και άλλα κτήρια υπέστησαν σοβαρότατες ζημιές, αλλά επισκευάστηκαν.



Ο χώρος της Αγοράς της Αθήνας είναι εξαιρετικά πλούσιος σε έργα ελληνιστικής πλαστικής. Με τη μετατροπή της Αγοράς, και της Αθήνας γενικότερα, σε πολιτισμικό κέντρο μεγίστης σημασίας για την ανατολική Μεσόγειο, φυσικό ήταν να πολλαπλασιαστούν τα αναθήματα και τα έργα τέχνης που εξετίθεντο στους ναούς της Αγοράς και στους υπαίθριους χώρους, μεταξύ των διάφορων οικοδομημάτων. Δυστυχώς τα καλύτερα έργα αυτής της παραγωγής, τα οποία ήταν μαρμάρινα ή χάλκινα και τα περιγράφει περιληπτικά ο Παυσανίας, δε σώθηκαν. Αντίθετα, λιγοστά είναι τα έργα εκείνα που θεωρούνται εξαιρετικής ποιότητας, σε αντιδιαστολή με τα αριστουργήματα του 5ου αι. π.Χ.

Ένα από τα πλέον ξεχωριστά έργα της περιόδου είναι το ανάγλυφο με σκηνή από την παιδική ηλικία του Διονύσου, το οποίο είχε αφιερώσει ο Νεοπτόλεμος από τη Μελίτη, γύρω στο 330-320 π.Χ. Πολύ αργότερα, κατά τον 4ο αι. μ.Χ., το ανάγλυφο πέρασε στη συλλογή του ιδιοκτήτη της φιλοσοφικής σχολής, η οποία είναι γνωστή ως οικία Ω. Τον 6ο αι. π.Χ., όταν απαγορεύτηκε η λειτουργία τέτοιων σχολών, το ανάγλυφο καταστράφηκε από χριστιανούς ζηλωτές, οι οποίοι απολάξευσαν όλα τα πρόσωπα των μορφών. Παρουσιάζεται μέσα σε σπήλαιο –κατΆ αναλογία με τα ανάγλυφα της λατρείας του Πάνα– μια ομάδα ολύμπιων θεών με επικεφαλής το Δία, που παρακολουθούν τον Ερμή να παραδίδει το βρέφος Διόνυσο στις Νύμφες του όρους Νύσα για να το αναθρέψουν.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συλλογή αναγλύφων με τη μορφή της Μητέρας των Θεών καθήμενης, πλαισιωμένης από πιστούς και από λέοντες, καμιά φορά μέσα σε ναΐσκο. Πρόκειται για ελεύθερα αντίγραφα του περίφημου λατρευτικού αγάλματος, έργου του Αγορακρίτου ή του Φειδία, το οποίο στεγαζόταν στο Μητρώο.

Αξίζει να αναφερθεί κανείς στις περίφημες Ταναγραίες, πήλινα ειδώλια των αρχών της Ελληνιστικής περιόδου, τα οποία αρχικά φτιάχνονταν στην Τανάγρα της Βοιωτίας αλλά σύντομα η κατασκευή τους επεκτάθηκε στον ελληνικό κόσμο, και ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια και την Αθήνα. Ένα εξαιρετικό δείγμα του είδους αποτελεί το ακέφαλο ειδώλιο της θεάς Αφροδίτης που κρατά στα χέρια ένα κάτοπτρο.

Η κεραμική της Ελληνιστικής περιόδου χαρακτηρίζεται από ραγδαία πτώση της ποιότητάς της. Μετά την κατάκτηση της Ανατολής από το Μέγα Αλέξανδρο, οι εικονιστικοί ρυθμοί σχεδόν εξαφανίζονται. Από τα λίγα γραπτά αγγεία που απομένουν είναι του λεγόμενου ρυθμού της Δυτικής κλιτύος της Ακρόπολης. Πρόκειται για αγγεία καλυμμένα εξ ολοκλήρου με μαύρο βερνίκι, ενώ η όποια διακόσμηση, φυτική, γεωμετρική και σπανιότερα εικονιστική, γίνεται με επίθετα χρώματα, κυρίως το λευκό. Από το χώρο της Αγοράς προέρχεται το σπουδαιότερο ίσως αγγείο του ρυθμού αυτού, ένας τεράστιος κάνθαρος με αφιέρωση στην ¶ρτεμη και το Διόνυσο. Το θέμα που παρουσιάζει είναι η ¶ρτεμη κυνηγός.


ΚΤΗΡΙΑ

1. ΣΤΟΑ ΑΤΤΑΛΟΥ
2. ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΒΑΘΡΟ
3. ΒΗΜΑ
4. ΜΕΣΗ ΣΤΟΑ
5. ΝΟΤΙΑ ΣΤΟΑ IΙ
6. ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ
7. ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΥΛΗ
8. ΟΠΛΟΘΗΚΗ
9. ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟ
10. ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗ ΚΡΗΝΗ


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 06:36 PM
Post #8


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΡΩΜΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Η Αθήνα την εποχή της Δεύτερης Σοφιστικής ήταν μια πόλη όπου συνυπήρχε η ζοφερή πραγματικότητα της ζωής σε μια μίζερη και καταχρεωμένη επαρχιακή πόλη με το ηρωικό παρελθόν. Έχει εύστοχα αποκληθεί «θεματικό πάρκο» της Αρχαιότητας, όπου οι Αθηναίοι έπρεπε να παίζουν το ρόλο των φιλοσόφων και καλλιτεχνών ένδοξων προγόνων τους. Οι Ρωμαίοι της ύστερης δημοκρατίας και της αυτοκρατορίας είχαν πάθος με την Αθήνα. Ωστόσο, οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης ήταν χρεωμένοι στο ζάπλουτο πατέρα του Ηρώδη του Αττικού. Στην Αθήνα πάντως συνέρρεαν σπουδαστές από διάφορα μέρη: οι φιλοσοφικές σχολές (Περίπατος, Ακαδημία, Στοά, Επικούρεια) ήταν διάσημες και διατηρούσαν την αίγλη τους. Οι Ρωμαίοι (π.χ. ο Κικέρων) αναζητούσαν να ακολουθήσουν τα βήματα των μεγάλων αντρών του παρελθόντος. Στα αξιοθέατα της πόλης δε συγκαταλέγονταν μόνο τα μνημεία της, αλλά και η ακτή όπου ο Δημοσθένης έκανε εξάσκηση στη ρητορική, η Ακαδημία του Πλάτωνα, ο τάφος του Περικλή, το σπίτι του Επικούρου κ.λπ. Κομβικό σημείο των περιηγήσεων των επισκεπτών, όπως αποδεικνύει και η διαδρομή του Παυσανία, ήταν, πέραν της Ακρόπολης, και η Αγορά.

Τη Ρωμαϊκή εποχή διακρίνονται τρεις φάσεις κατά τις οποίες η Αθήνα λαμπρύνεται με οικοδομήματα: η πρώτη είναι η περίοδος του Αυγούστου (30 π.Χ.-14 μ.Χ.), η δεύτερη είναι η περίοδος του Αδριανού (112-138 μ.Χ.) και η τρίτη η περίοδος των Αντωνίνων (140 μ.Χ. κ.ε.). Με την οικοδόμηση της Ρωμαϊκής Αγοράς από τον Αύγουστο, ο χώρος χάνει τη σημασία του ως εμπορικό κέντρο. Για το λόγο αυτό ο ανοιχτός χώρος της πλατείας της Αγοράς καλύπτεται σταδιακά με οικοδομήματα (Ωδείο του Αγρίππα, ΝΑ και ΝΔ Ναός, Ναός του ¶ρεως κ.λπ.)

Η Αθήνα παραμένει κατά τον 1ο και 2ο αι. μ.Χ. μια πόλη που η πλειονότητα των κατοίκων της είναι φτωχοί (οι περισσότεροι ήταν χρεωμένοι στον πατέρα του Ηρώδη του Αττικού). Ο Αύγουστος είναι ο τελευταίος από μια σειρά σημαντικών Ρωμαίων που γοητεύτηκαν από το περασμένο μεγαλείο της Αθήνας. Καθένας τους (Καίσαρας, Κικέρωνας, Πομπήιος, Μάρκος Αντώνιος, Αύγουστος) συνεισέφερε στην ανάκαμψη της κατεστραμμένης από το Σύλλα Αθήνας.



Νέο χαρακτήρα πήρε η Αγορά στα τέλη του 1ου αι. π.Χ. και στις αρχές του 1ου αι. μ.Χ. Το διάστημα αυτό συμπίπτει με τη δραστηριότητα του Αυγούστου, του μονάρχη που συνειδητά επέλεξε το παρελθόν ως οδηγό του για το μέλλον. Ο Αύγουστος άλλαξε δραματικά το τοπίο της Αγοράς της Αθήνας: η εμπορική δραστηριότητα μεταφέρθηκε στη νέα Αγορά, τη λεγόμενη Ρωμαϊκή, ενώ η παλιά μετατράπηκε σε καλλιτεχνικό κέντρο και χώρο αναψυχής με την προσθήκη κτηρίων και έργων τέχνης, χάρη στις δωρεές των Ρωμαίων ευεργετών της πόλης. Την κεντρική ανοιχτή πλατεία της Αρχαίας Αγοράς κάλυπταν πλέον το Ωδείο του Αγρίππα, ενώ κλασικοί ναοί και μνημεία, όπως της Αθηνάς από την Παλλήνη, της Αθηνάς Σουνιάδος από το Σούνιο, της στοάς της Δήμητρας από το Θορικό, μεταφέρονται αυτούσια ή τμηματικά στο κέντρο της πόλης και ανασυστήνονται ή χρησιμεύουν για την ανέγερση σύνθετων κτηρίων με έντονα κλασικιστικό χαρακτήρα. Τα μνημεία αυτά είναι ο Ναός του ¶ρεως, ο ΝΔ Ναός, ο ΝΑ Ναός, ο Βωμός του ¶ρεως και ο Βωμός του Διός Αγοραίου.

O 2ος αι. μ.Χ. σηματοδότησε την τελευταία μεγάλη περίοδο ακμής της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας με την κατασκευή της Βιβλιοθήκης του Πανταίνου (επί αυτοκράτορα Τραϊανού), της Βασιλικής, του Μονοπτέρου και του Νυμφαίου (επί Αδριανού), αλλά και την ολοκλήρωση μιας σειράς έργων, όπως το Υδραγωγείο και η Βιβλιοθήκη του Αδριανού. Η Αθήνα των μέσων του 2ου αιώνα είναι μια επαρχιακή πόλη, η οποία όμως διατηρεί ζωντανή κάποια από την παλιότερη αίγλη της. Για σύντομο διάστημα, επί Αδριανού, αποτελεί κέντρο του Πανελληνίου, της πολιτισμικής και θρησκευτικής ένωσης των Ελλήνων.

Με το τέλος της περιόδου των Αντωνίνων η πόλη αρχίζει σταδιακά να παρακμάζει, διαδικασία που διαρκεί έως το 267, όταν οι Έρουλοι την καταστρέφουν. Το βαρβαρικό αυτό φύλο κατάφερε να υπερνικήσει εύκολα την αντίσταση των Αθηναίων, οι οποίοι υπεράσπιζαν το Βαλεριανό τείχος, που είχε οικοδομηθεί το 254. Υπό την ηγεσία του ιστορικού Δεξίππου Ποπλίου Ερεννίου, οι εναπομείναντες Αθηναίοι κρύφτηκαν στα δάση.

Το εύρος των καταστροφών που προκάλεσαν οι Έρουλοι αποκαλύφτηκε με τις ανασκαφές της Αμερικανικής Σχολής. Όλα τα κτήρια στη νότια και την ανατολική πλευρά της Αγοράς επλήγησαν. Συγκεκριμένα, το Ωδείο υπέστη τη μεγαλύτερη καταστροφή και ακολουθούν η Μέση Στοά, η Βιβλιοθήκη του Πανταίνου, η Στοά του Αττάλου, και ιδιαίτερα το νότιο τμήμα της που κάηκε. Αργότερα τα κτήρια αυτά χρησιμοποιήθηκαν μόνο για την προμήθεια οικοδομικού υλικού. Στη δυτική πλευρά οι ζημιές εντοπίστηκαν μόνο στα νότια: το Μητρώο και το Βουλευτήριο καταστράφηκαν ολοσχερώς. Η Θόλος επιβίωσε και επιδιορθώθηκε αργότερα. Η Στοά του Διός, ο ναός του Απόλλωνος Πατρώου, η Βασίλειος Στοά και η Ποικίλη επέζησαν έως τα τέλη του 4ου αιώνα και την επιδρομή των Γότθων του Αλαρίχου. Καταστροφές επισημάνθηκαν και στη βόρεια πλευρά της Αγοράς, όπου η βασιλική κάηκε. Έξω από τα όρια της Αγοράς καταστράφηκαν το ΝΑ Κτήριο και το Ελευσίνιο, ενδεχομένως μάλιστα να σημειώθηκαν εκτενείς ζημιές και στη Βιβλιοθήκη του Αδριανού. Νομίσματα του αυτοκράτορα Γαλλιηνού (253-268), που βρέθηκαν σε κλειστά αρχαιολογικά σύνολα, επιβεβαίωσαν τη χρονολόγηση της καταστροφής.

Ακολουθώντας τα ίχνη της καταστροφής, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι Έρουλοι εισήλθαν σε δύο τμήματα. Το πρώτο πέρασε από το Δίπυλο, όπου έγινε σκληρή μάχη και σημειώθηκαν καταστροφές, και ακολούθησε την Παναθηναϊκή Οδό έως το κέντρο της Αγοράς. Η καταστροφή στο νότιο τμήμα της Αγοράς και στις βόρειες υπώρειες του Αρείου Πάγου ενδεχομένως να προκλήθηκε από μια ομάδα που εισήλθε από τις Πύλες του Πειραιά και προσέγγισε την Αγορά από το νοτιοδυτικό της άκρο. Ίσως ένα τρίτο κύμα να επέδραμε από την Πνύκα και την περιοχή της Πύλης του Αγίου Δημητρίου. Αυτοί έφτασαν ως τη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, όπου επίσης σημειώθηκαν καταστροφές.

Οι Αθηναίοι πρέπει να κρύφτηκαν σε κάποιο παρακείμενο της Ακρόπολης σημείο, γιατί εκεί δε σημειώθηκαν καταστροφές. Επιτέθηκαν στους Ερούλους και τους έτρεψαν σε φυγή. Τις μαρτυρίες της καταστροφής σώζει το έργο του ίδιου του Δεξίππου (τα Σκυθικά, FGrHist 100), όπου παρουσιάζεται εκτενής περιγραφή της μάχης. Κατά τΆ άλλα αναφορές γίνονται στην προφανώς ιστορικά ατεκμηρίωτη απόφαση των Ερούλων να μην κάψουν τα βιβλία, γιατί αυτά είναι που θα έκαναν και στο μέλλον τους Αθηναίους ανίκανους στη μάχη.

Μετά την επιδρομή η Αθήνα μετατρέπεται σε επαρχιακή κωμόπολη, που απλώς αντανακλά το παλιότερο μεγαλείο της.

Η γλυπτική των Ρωμαϊκών χρόνων είναι άφθονη, αν και σε γενικές γραμμές δε διακρίνεται για την ποιότητά της. Ξεχωρίζει πάντως μια σειρά από έργα δημόσιου χαρακτήρα, κυρίως πορτρέτα επιφανών Ρωμαίων και Αθηναίων. Το πιο γνωστό ρωμαϊκό γλυπτό της Αγοράς είναι ο αποσπασματικός ανδριάντας του αυτοκράτορα Αδριανού, που παραπέμπει τυπολογικά σε άγαλμα από την Ιεράπυτνα της Κρήτης. Ο Αδριανός παριστάνεται με το θώρακα διακοσμημένο με το Παλλάδιο να στεφανώνεται από δύο Νίκες, ενώ πατά πάνω στη λύκαινα που βυζαίνει το Ρέμο και το Ρωμύλο. Ένα από τα ωραιότερα πορτρέτα της Αγοράς είναι η κεφαλή ενός ηλικιωμένου ιερέα της Ίσιδος, των μέσων του 1ου αι. π.Χ., το οποίο, αν και ελληνικό, επηρεάζεται έντονα από τη ρωμαϊκή τέχνη του πορτρέτου των χρόνων γύρω στο 70 π.Χ., ενώ εμφανίζει και αιγυπτιακές επιρροές.

Από τη Βιβλιοθήκη του Πανταίνου προέρχονται δύο σημαντικά έργα, οι προσωποποιήσεις της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Πρόκειται για γυναικείες μορφές που φορούν πανοπλία. Μάλλον πλαισίωναν τον καθήμενο Όμηρο, σε σύμπλεγμα που υπέγραφε ο γλύπτης Ιάσων.

Ο μεγαλύτερος αριθμός ρωμαϊκών γλυπτών προήλθε από τη λεγόμενη Οικία Ω, στην πλαγιά του Αρείου Πάγου. Η συγκεκριμένη οικία χτίστηκε τον 4ο αι. μ.Χ. και λειτούργησε ως φιλοσοφική σχολή. Εκεί όμως ανασκάφηκαν τρία διαφορετικά πηγάδια που περιείχαν μια σειρά από προγενέστερα έργα, τα οποία χρονολογούνται από τον 4ο αι. π.Χ. έως τον 3ο αι. μ.Χ., όπως δύο αγάλματα της Αθηνάς και του Ηρακλή, η κεφαλή της αρχαϊστικής Νίκης, πορτρέτο γενειοφόρου φιλοσόφου, του θεού Ήλιου, το πορτρέτο του Αντωνίνου του Ευσεβούς και μιας Ρωμαίας δέσποινας, καθώς και πληθώρα μικρότερων ειδωλίων και ανάγλυφων έργων από μάρμαρο. Η θαυμάσια αυτή συλλογή είχε σκόπιμα πεταχτεί στις αρχές του 6ου αι. μ.Χ., ενώ ορισμένα άλλα έργα είχαν υποστεί καταστροφές, πιθανόν από χριστιανούς ζηλωτές.

Σημαντική παράμετρος στο εικονιστικό ρεπερτόριο της περιόδου είναι τα ανάγλυφα, ή ακόμα και ολόγλυφα, έργα που διακοσμούν τα πήλινα λυχνάρια της περιόδου των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Κοντά στα συνήθη ερωτικά θέματα συναντά κανείς και θέματα με ιδιαίτερο αθηναϊκό ενδιαφέρον, όπως η προτομή της Αθηνάς και η μορφή του Ηφαίστου. Μετά τον 4ο αι. μ.Χ. γίνονται πολύ δημοφιλή και τα λυχνάρια με σύμβολα της εβραϊκής και της χριστιανικής θρησκείας. Πολλά από τα λυχνάρια αυτά έχουν βρεθεί στην Οικία Ω.


ΚΤΗΡΙΑ

1. ΒΑΣΙΛΙΚΗ
2. ΒΩΜΟΣ ΔΙΟΣ ΑΓΟΡΑΙΟΥ
3. ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
4. NΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ ΝΑΟΣ
5. ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ
6. ΝΥΜΦΑΙΟΝ
7. ΜΟΝΟΠΤΕΡΟΣ
8. ΩΔΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΡΙΠΠΑ
9. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΠΑΝΤΑΙΝΟΥ
10. ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΤΟΑ


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 06:49 PM
Post #9


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Κατά τη διάρκεια της επιδρομής των Ερούλων το 267 στην Αθήνα τα περισσότερα από τα οικοδομήματα της Αρχαίας Αγοράς, όπως το Ωδείο και οι μεγάλες ελληνιστικές στοές, καταστράφηκαν πλήρως. Τα αρχιτεκτονικά μέλη των κτηρίων αυτών χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή ενός οχυρωματικού περίβολου, του λεγόμενου υστερορωμαϊκού τείχους, που διέτρεχε την ανατολική πλευρά της Αγοράς και περιέκλειε το βόρειο τμήμα της πόλης. Στα τέλη του 4ου αιώνα ο Αλάριχος και οι Βησιγότθοι προξένησαν νέες μεγάλες ζημιές στην πόλη.

Κατά τον 5ο και 6ο αιώνα, ωστόσο, παρατηρείται νέα οικοδομική δραστηριότητα στο χώρο. Ανεγέρθηκαν μερικά μεγάλα συγκροτήματα, όπως το «Γυμνάσιο» στα νότια –ένα εκπαιδευτήριο με αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκη, παλαίστρα και λουτρά– και άλλες μεγάλες οικίες στα βόρεια του Αρείου Πάγου (Οικία Γ), στην περιοχή της Θόλου και ανατολικά της Στοάς του Αττάλου. Κάποιες από τις οικίες, όπως αυτές στο νότιο τμήμα της Αγοράς προς τον ¶ρειο Πάγο, ταυτίζονται ως φιλοσοφικές σχολές ή εκπαιδευτήρια.

Επί Ιουστινιανού η δράση των φιλοσοφικών σχολών καταργήθηκε (529) και, σύμφωνα με τις πηγές, αποσπάστηκαν αρκετά αρχιτεκτονικά μέλη από τα κτήρια με σκοπό την ανέγερση της Αγίας Σοφίας. Νέα καταστροφή της Αγοράς και της πόλης προκάλεσε η επιδρομή των Σλάβων το 582.

Πανοραμική άποψη της Αγοράς γύρω στο 500 μ.Χ. Στο κέντρο ξεχωρίζει το μεγάλο συγκρότημα κτηρίων, πιθανόν Γυμνάσιο. Κάτω δεξιά ο Ναός του Ηφαίστου μετά τη μετατροπή του σε εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Στα αριστερά το υστερορωμαϊκό τείχος που ενσωμάτωσε τη στοά του Αττάλου.

Η είσοδος του Γυμνασίου στην οποία είχαν τοποθετηθεί τα αγάλματα Γιγάντων και Τριτώνων που βρίσκονταν στο Ωδείο του Αγρίππα κατά τη δεύτερη φάση του.

Νέες οικοδομικές δραστηριότητες που χρονολογούνται στον προχωρημένο 7ο αιώνα, όπως η μετατροπή του Ηφαιστείου σε εκκλησία αφιερωμένη στον ¶γιο Γεώργιο και η κατασκευή ενός συγκροτήματος ανατολικά της Στοάς του Αττάλου, σχετίζονται πιθανόν με την επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Αθήνα ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ το 662/663.

Όπως διαπιστώνεται από τα ανασκαφικά δεδομένα, κατά τον 8ο και τον 9ο αιώνα η πόλη βρισκόταν σε παρακμή. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης εκδηλώνονται τον επόμενο αιώνα. Όπως φαίνεται από τις ιδιωτικές κατοικίες, που πλήθυναν και στο χώρο της Αρχαίας Αγοράς, ο πληθυσμός αυξήθηκε και άρχισαν να χτίζονται οι πρώτες εκκλησίες, όπως ο Ναός των Αγίων Αποστόλων, ο λεγόμενος αργότερα του Σολάκη – ένα εξαίσιο δείγμα μεσοβυζαντινής αρχιτεκτονικής, που χρονολογείται γύρω στο 1000.

Στο βόρειο τμήμα της Αγοράς και του Αγοραίου Κολωνού, ανατολικά του Θησείου, διαμορφώνεται από το 10ο έως το 12ο αιώνα ευρύτατη και πυκνοκατοικημένη συνοικία. Το τμήμα αυτό της μεσαιωνικής πόλης έχει μελετηθεί διεξοδικά και μας δίνει πληρέστερη εικόνα για τον τύπο των συνοικιών. Όπως φαίνεται δεν υπήρχε πολεοδομικός σχεδιασμός. Τα σπίτια παρατάσσονται δεξιά και αριστερά από ένα στενό δρόμο που όδευε από βορρά προς νότο. Είχαν μικρά δωμάτια γύρω από μία αυλή, η οποία κατά κανόνα ήταν ασβεστωμένη και σε ορισμένες περιπτώσεις διέθετε μικρό υπόστεγο στη μία πλευρά.

Συνήθως, παρατηρούνται δύο ή τρεις επάλληλες χρονολογικά οικιστικές φάσεις. Η ύδρευση εξασφαλιζόταν με πηγάδια που υπήρχαν στις αυλές, ενώ για την αποθήκευση των τροφίμων χρησίμευαν πιθάρια βαλμένα μέσα στο δάπεδο. Οι κατασκευές ήταν πολύ ευτελείς και σώζονται συνήθως μόνο τα θεμέλια, χωρίς να είναι δυνατή η αποκατάσταση των ορόφων. Ανάμεσα στα σπίτια υπήρχαν μικρά κτήρια για βιοτεχνικές εγκαταστάσεις (εργαστήρια) και εμπορικά «καταστήματα».

Έχει βρεθεί και ένα μεγάλο τετράγωνο κτήριο με δωμάτια γύρω, το οποίο ήταν ίσως κλειστή αγορά ή πανδοχείο ή κατά άλλους βιοτεχνικό συγκρότημα και πιθανόν υφαντουργείο. Η κατάσταση που αναφέραμε άλλαξε άρδην στις αρχές του 13ου αιώνα μετά την καταστροφική επιδρομή του 1203 από το δυνάστη του Ναυπλίου, Λέοντα Σγουρό, και ιδιαίτερα μετά τη φραγκική κατάληψη της πόλης το 1204. Στα μετέπειτα χρόνια της Φραγκοκρατίας λίγες από τις συνοικίες διατηρήθηκαν, ενώ σε αρκετές παρατηρούνται διακυμάνσεις κατοίκησης και ερήμωσης.


ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Η έκταση που καταλαμβάνει η σημερινή Αρχαία Αγορά έπαψε να είναι πυκνοκατοικημένη ήδη από το 13ο αιώνα. Από περιγραφές και χαλκογραφίες των περιηγητών από το 15ο έως το 17ο αιώνα διακρίνεται ότι η περιοχή βρισκόταν εκτός των τειχών της πόλης και δεν υπήρχαν πολλά σπίτια. Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και στο 18ο αιώνα, με τη διαφορά ότι η περιοχή του Θησείου, όπως και η Μονή των Καπουτσίνων, έχει οριστεί από τους Οθωμανούς ως τόπος ταφής των «ξένων». Το 1778 με την εντολή του Χασεκή, βοεβόδα της Αθήνας, που αποσκοπούσε στην προστασία της πόλης από τους Αλβανούς, χτίστηκαν τα «Τείχη του Χασεκή». Μετά την οικοδόμηση των τειχών η περιοχή της Αρχαίας Αγοράς βρέθηκε εντός των τειχών και παρατηρήθηκε αύξηση στον αριθμό των κατοικιών της. Έπειτα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους υπήρξαν σχέδια για την ανάπλαση της περιοχής και τη δημιουργία εκεί βασιλικού κήπου. Όμως τα αρχαιολογικά ευρήματα οδήγησαν τις Αρχές να προβούν σε σταδιακή απαλλοτρίωση του χώρου για αρχαιολογικές έρευνες. Η πρώτη φάση των ανασκαφών ξεκίνησε το 1859 και συνεχίστηκε έως το 1912 από την Αρχαιολογική Εταιρεία.






Source : el.wikipedia.org
Google Earth (http://3d.athens-agora.gr/)
http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2485
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?sel=2
Mc CAMP II, J., The Archaeology of Athens (New Haven – London 2001)
ΤΡΑΥΛΟΣ, Ι., Πολεοδομική Εξέλιξις των Αθηνών (Αθήνα 1960).
TRAVLOS, J., Pictorial Dictionary of Ancient Athens (Princeton 1971).
WYCHERLEY, R., The Stones of Athens (Princeton 1978).
Αρχαία Αγορά της Αθήνας – ¶ρειος Πάγος. Σύντομο Ιστορικό και Περιήγηση, Έκδοση της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως (Αθήνα 2004)
Μc CAMP II, J., The Athenian Agora, A Short Guide to the Excavations, Excavations of the Athenian Agora, Picture Book no 16, American School of Classical Studies (Princeton 2003).
Mc CAMP II, J., Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Οι Ανασκαφές στην καρδιά της κλασικής πόλης2 (Αθήνα 2004)
PAPADOPOULOS, J.K., Ceramicus Redivivus: The Early Iron Age PottersΆ Field in the Area of the Classical Athenian Agora (Hesperia Supplement 31, Princeton 2003)
BURDEN, J.Ch., Athens Remade in the Age of Augustus: A Study of the Architects and Craftsmen at Work (Diss. University of California, Berkeley 1998)
Mc CAMP II, J., Horses and Horsemanship in the Athenian Agora (Agora Picture Books 24, Princeton 1998).
KENT THOMPSON, D., An Ancient Shopping Center: The Athenian Agora (Agora Picture Books 12, Princeton 1993)
LANG, M., The Athenian Citizen (Agora Picture Books 4, Princeton 2004)
http://www.cityeye.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=336&Itemid=144
http://www.athensinfoguide.com/gr/wtsagora.htm


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
XRUSA
post 30 Jun 2011, 07:02 PM
Post #10


YourForum Astrologer
Group Icon

Group: Platinum Members
Posts: 12781
Joined: 16-February 06
Member No.: 1148
Zodiac Sign: I'm a aries!
Gender: I'm a f!



αξιολογη δουλεια sis...


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
Eua1
post 30 Jun 2011, 11:35 PM
Post #11


Lifetime commited
Group Icon

Group: Elite Members
Posts: 1981
Joined: 9-December 06
From: Σε δικο μου Σύμπαν
Member No.: 3623
Zodiac Sign: I'm a gemini!
Gender: I'm a f!



default.rolleyes.gif


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post
XRUSA
post 1 Jul 2011, 06:33 AM
Post #12


YourForum Astrologer
Group Icon

Group: Platinum Members
Posts: 12781
Joined: 16-February 06
Member No.: 1148
Zodiac Sign: I'm a aries!
Gender: I'm a f!



περιμενω και τα links sis... default.rolleyes.gif

μη τεμπελιαζεις.... default.tongue.gif


--------------------
Go to the top of the page
 
+Quote Post

Reply to this topicStart new topic
3 User(s) are reading this topic (3 Guests and 0 Anonymous Users)
0 Members:

 



RSS Lo-Fi Version Time is now: 28th March 2024 - 07:20 PM
Skin and Graphics by Dan Ellis and Anubis. Hosting by Forums & More © 2005-2011.
InvisionGames - Your #1 Arcade Games Repository | AllSigs - Signatures for all | Rock Band + Guitar Hero = RockHero ! | The Remoters - Remote Assistance | FileMiners - You ask, We find