Printable Version of Topic

Posted by: www.yourforum.gr 29 Jun 2010, 10:51 PM

Εδώ θα έχουμε ιδιαίτερες ετυμολογικές ανακαλύψεις !

"Λοιπόν η βυζαντινή προέλευση της λέξης “γλέντι” έχει ως εξής (την αναφέρω από μνήμης)

Στο βυζάντιο υπήρχε ένα ύφασμα που λεγόταν λέντιον (λατινικής προέλευσης μάλλον) του οποίου η ύφανση ήταν ιδιαίτερα επίπονη… Όταν τελείωνε οι υφαντουργοί έκαναν γιορτή γιατί αυτό το ύφασμα άξιζε πολλά. Η γιορτή υποτίθεται ότι λεγόταν εκλέντιον (δλδ το πέρας της ύφανσης του λέντιον – συγνώμη για τις γενικές), που έδωσε στην ελληνική δυό λέξεις: το γλέντι και το ξεφάντωμα (η εξ-ύφανση του λέντιον).
Την ιστορία την είχα διαβάσει παλαιά (80ς) σε τεύχος της “ιστορία εικονογραφημένη” στις στήλες των επιστολών αναγνωστών και μου είχε φανεί αρκετά πειστική… Δεν αποκλείεται δλδ να πέρασε στην Τουρκική από τη βυζαντινή διάλεκτο… (Μην ξεχνάμε την ισχυρή λατινική επίδραση στα παλαιά βυζαντινά)"

Posted by: www.yourforum.gr 29 Jun 2010, 10:55 PM

ΟΥΖΟ

Δεδομένου ότι η ετυμολογία της λέξης είναι αμφίβολη (κατά την επικρατέστερη εκδοχή, προέρχεται από την τουρκική λέξη uzum, που θα πει τσαμπί από σταφύλι - εκδοχή που δεν ακούγεται πειστική αφού το ποτό αυτό παραγόταν από την αρχαιότητα ακόμη), ο Πεντζίκης εφηύρε τη δική του ετυμολογική εκδοχή και ισχυριζόταν ότι η λέξη ούζο σημαίνει ου ζω, δίνοντας στο ποτό μια υπερβατική διάσταση ή αλλιώς ορίζοντάς το ως έκφραση μιας κατάστασης του πνεύματος που οδηγεί πέραν της ζωής και του θανάτου.

Εγώ πάλι στο σχολείο άκουσα και την εκδοχή : "Η προέλευση της ονομασίας του ούζου δεν είναι γνωστή με απόλυτη σιγουριά. Εικάζεται ότι η ονομασία προέρχεται από το εξής περιστατικό: Μία εταιρία εξήγαγε το ποτό στη Μασσαλία και στα κιβώτια της εξαγώγιμης παρτίδας αναγραφόταν η φράση "uso Massalia", δηλαδή "προς χρήση στη Μασσαλία". Για κάποιους λόγους η φράση αυτή έγινε συνώνυμη του καλής ποιότητας ούζου, και στη συνέχεια η λέξη "Μασσαλία" έφυγε και έμεινε η λέξη uso=ούζο που στο εξής χαρακτήριζε το ποτό."

ΚΡΑΣΙ

Η λέξη κρασί, λοιπόν, αντικατέστησε τη λέξη οίνος στους βυζαντινούς χρόνους . Η λέξη κατάγεται, με μεσολάβηση των τύπων κρασίν<κρασίον, από τη λέξη κράσις=ανάμειξη, που με τη σειρά της είναι παράγωγο του ελληνικού θέματος κρα-<ινδοευρωπαϊκό θέμα kera- (πρβλ. το ρήμα κεράννυμι=αναμειγνύω και το ουσ. κρατήρ=σκεύος ανάμειξης). Η ετυμολογία της λέξης αντανακλά τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ανακατεμένο με νερό.

Η λέξη "οίνος" μαρτυρείται στην ελληνική γλώσσα ήδη από τους μυκηναϊκούς χρόνους (στη γραμμική Β: wo-no, μεταγραφόμενο: Fοίνος), ωστόσο δεν είναι γνωστή η προέλευσή της. Η λέξη απαντάται σε όλες σχεδόν τις γλώσσες της Μεσογείου καθώς και στις περισσότερες της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας. Οι τύποι των σημιτικών γλωσσών (εβρ. jajin, αραβ. wain) θεωρούνται δάνεια από γειτονικούς λαούς. Οι κελτικοί τύποι (αρχ. ιρλανδ. fin, γαλατ. gwin) θεωρούνται δάνειο από τη λατινική γλώσσα (vinum), κάτι που ορισμένοι δέχονται και για το γοτθικό-γερμανικό wein, από το οποίο με τη σειρά τους κατάγονται πιθανότατα οι τύποι των σλαβικών και βαλτικών γλωσσών.

Υποστηρίχθηκε ότι η καταγωγή της λέξης είναι ινδοευρωπαϊκή, από τη ρίζα uei- ή wei- "κάμπτω, στρέφω" με αναφορά στη χαρακτηριστική μορφολογία της αμπέλου (πρβλ. λατιν. vitis=άμπελος, επίσης ελλ. ιτύς, λατιν. vitus και γερμ. weide=ιτιά). Πιθανότερη εκδοχή θεωρείται ωστόσο ότι η λέξη προήλθε από μια άγνωστη γλώσσα της περιοχής του νοτίου Καυκάσου-Εύξεινου Πόντου, από όπου επίσης δείχνει να κατάγεται η σύχρονη άμπελος.