Rio-andirio Walk
Posted by , 1 Sep 2005, 01:05 PM in Vacations/Excursions
Actually I've done it before, in january and we nearly froze to death... Since the experience was that traumatizing i was quite anxious about this summer stroll.
Thankfully my fears have been proven to be unfounded:
the weather was very hot and the sea breeze was a pleasant surprise!
After getting to the other side we saw that we could easilly break through to the casle(the gate barrier was a bit broken) which is sth we did and found out that
Anyways afterwards we found our way home and ended up sleeping at 6AM(roughly)!
Quite a nice trip I'd say!
Painting's Over!
Posted by , 1 Sep 2005, 12:41 PM in VariousALLRIGHTT!!!!!
Finaly my dream's come true and I got to paint my home!
Omg I think I'm in love
Actually I think I should be painting houses for a living
I should thank my younger brother for his precious help for without his help it would have taken me ages to get the job done!!
Οι περιπέτειες ενός γκαντέμη I
Posted by , 22 Aug 2005, 06:44 AM in Vacations/Excursions
Οι περιπέτειες ενός γκαντέμη
Μέρος Ι
Περιήγηση στις ομορφιές της Μακεδονίας
Παραλία Πασειδίου Χαλκιδικής 6:30πμ
Ο ήλιος ανατέλει και εμείς ξαπλώνουμε κατάκοποι στην πολύ-πρόχειρα-στημένη σκηνή την οποία μόλις προ ολίγου ξεπακετάραμε προκειμένου να κατασκηνώσουμε στην παραλία. Κοιτάζω το κατάλυμα μας και αυτό που βλέπω μου θυμίζει πιό πολύ κατασκήνωση γύφτων παρά εκδρομέων. Το αντίσκηνο ανάμεσα σε ένα παρατημένο, σκουριασμένο container και στο αυτοκίνητο μου. Λογής σχοινιά πηδούν από το αντίσκηνο πε προορισμό τα ποιό απίθανα σημεία στα οποία μπορολυσαμε να τα στερεώσουμε. Κατάκοπος από την δεκάωρη οδήγηση και με ένα απίστευτο μείγμα ιδρώτα και σκόνης να καλύπτει το δέρμα μου ακούω τον Bon Jovi πού παίζει στο ράδιο σαν να ήτανε άγγελος και σκέφτομαι πώς αυτή την φορά δεν έφταιγε κανείς άλλος παρά εμείς!! Αυτή την φορά εμέις το προκαλέσαμε!!
Αθήνα, 03:00
-"Λοιπόν τελικά ο γιώργος θα έρθει η είναι ακόμα σπέτσες;"
-"'Αστον αυτόν...σπέτσες είναι και θα κάτσει για καιρό..."
-"μμμ, ο φοίβος είναι αγγλία, στον περλέ δεν λέμε γιατί θα μας πρήξει..."
-"ναι, τα δύο μας είμαστε, τελικά λες να πάμε;"
-"Ναι, τί έχουμε να χάσουμε;"
-"Θα μπούμε όμως στο camping ή θα ψαχνόμαστε πάλι;;"
-"Ναι ρεεεε! Αφού σού 'πα θα μας βολέψει το κονέ!"
-"Εκείνος ο θείος, της κολλητής της κοπέλας εκέινου του φίλου σου;"
-"Όχι αυτός!!! Ο κολλητός του θείου είναι που θα μας χώσει μέσα, δουλεύει εκεί!"
-"Έχεις μιλησει με κανέναν προσωπικά;"
-"Όχι μωρέ!! τα κανόνισε όλα ο φίλος μου. Πάμε και στην τελική εάν πάει κάτι σκατα παμε θεσσαλονίκη και αράζουμε εκεί για λιγότερες μέρες..."
Και καπως έτσι ήταν που αποφασίσαμε με έναν φίλο μου να βάλουμε δύο οδοντόβουρτσες και 5-6 μπλουζάκια σε μία βαλίτσα, αναχωρώντας για το Ποσείδι χαλκιδικης και εκείνο το μυθικό camping πού οι φήμες το είχανε να χάριζει με 1€ την ημέρα στους φοιτητές του αριστοτελείου, και σε όσους είχαν τα μέσα να μπούν(ούκ ολίγους απ'οτι ακουγοταν ) τις "απόλυτες διακοπές".
Ποσείδι Χαλκιδικής, Camping ΑΠΘ 22:30
Δέκα περίπου ώρες αφότου αναχωρήσαμε από αθήνα φτάνουμε στο περιβόητο camping και εγώ απίστευτα ζαλισμένος από την μαγική οδηγητική εμπειρία παρακολουθώ τον φίλο μου να διαπραγματεύεται με τους φύλακες και το λοιπό προσωπικό πού υπήρχε εκείνη την στιγμή στην γραμματεία και σιγά σιγά τα όνειρά μας γίνονται θρύψαλλα...η άκρη μας 'αφαντη.
-"Έ, μπορεί να σχόλασε ο άνθρωπος, ας ξανάρθουμε αύριο και βλέπουμε..."
Και επειδή το αληθές της άνωθι πρότασης μας φάνηκε αδιαπραγμάτευτο αποφασίσαμε να ασχολειθούμε με το τί θα κάναμε απόψε! Προφανώς με το "κάναμε" εννοώ την βραδυνή έξοδο και όχι το ζήτημα της διαμονής πού προς το παρόν δεν μας απασχολούσε!
Καλλιθέα Χαλκιδικής 00:30
Οπότε μετά από άλλη μισή ώρα οδήγηση φτάνουμε σε ένα κοντινό χωριό που υποτίθετο οτί είχε "καλό βράδυ". Το χωριό πραγματικά επρόκειτο για πραγματικά καλή περίπτωση οπότε απολαύσαμε μία αρκετά μεγάλη περατζάδα διαπιστώνοντας την αφθονία θηλυκών με τα οποία φυσικά και επιθυμούσαμε στενότερες επαφές. Είκοσι λεπτά και -10€ αργότερα κοιτάμε τους τοίχους του "πιό καλού club της περιοχής" και χαζογελάμε με το γεγονός ότι δεν υπήρχε γυναίκα ζωγραφιστή εκεί μέσα!
-"Άσπρο Πάτο!!"
Ποσείδι Χαλκιδικής, Camping ΑΠΘ 12:30
Μετά από έναν ωραιότατο παραλιακό ύπνο βρισκόμασται ξανά πρό των πυλών του camping για να δοκιμάσουμε ακόμα μία φορά την τύχη μας! Ακολουθεί ένας τηλεμαραθώνιος με τον-φίλο-που-τα-είχε-κανονίσει-με την-άκρη σε στύλ:
-"Μα πάς καλά ρε γιώργο, τέ εννοείες δεν μιλήσατε με τον "θείο";;"
-"..."
-"Ναι, αλλα όπως φαίνεται μόνο το όνομα δέν αρκούσε και τώρα εμέις δεν έχουμε πού να μείνουμε."
-"..."
-"Καλά καλά ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ"
Τελικά μετά από αρκετή έρευνα διαπιστώνουμε οτί ο φίλος του "Θείου" δούλευε αύγουστο, σε δέκα δηλαδή μέρες από τότε! Ο ίδιος ο αρχηγός της κατασκήνωσης μας κοινοποίησε περιχαρής οτί δεν υπήρχε "ουδεμία περίπτωσις δια την παράνομην είσοδόν " μας "ες τα ενδότερα των εγκαταστάσεων". Τότε περίπου ήτανε που είχα μία αναλαμπή και θυμήθηκα τον γιό του νονού μου μου είχε την καταπληκτική ιδιότητα του να είναι φοιτητής του ΑΠΘ γεγονός που με έκανε να ελπίσω οτί μπορεί να είχε κανέναν φίλο που να μας έβαζε μέσα!(βλέπετε ο κάθε φοιτητής του ΑΠΘ μπορούσε να μπάσει μέσα έναν φίλο του) Τελικά φίλος δάν υπήρχε, ΑΛΛΆ μάθαμε για ένα μονοπάτι πού παρέκαμπτε τα σύνορα της κατασκηνώσεως και μας οδηγούσε εντελώς τσάμπα μέσα σε αυτό που είχε πλέον αρχίζει να φαντάζει σε εμάς σαν κήπος της Εδέμ. Ενοοείται οτί αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ...
ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ...13:00
Painting Me Home
Posted by , 17 Aug 2005, 05:33 AM in Various
Here I am, in Patras once again...at least this time tis for something good,
which is no other than painting me home.
You see I had these crazy ideas 'bout different kinds of colours stuck in me mind...
...and of course I could do nothing else but grab the brushes!!!!
Till now I'm about 50%done. Thanks to the unexpected arrival of me younger brother I think that I'll be able to finish earlier than scheduled!!!
In the meanwhile we are planning(me, my brother and a friend(KostasBG btw) to cross the RIO-ANTIRIO bridge on foot tomorrow@night...a hard quest it is, I've done it before(IN X-MAS, and froze2death!!!) so I ain't afraid
Aaaanyways it's 6:26 in the morning and I've spend the last couple of days painting having only a pittiful of 4hrs sleep, which of course I'm planning to substitute RIIIGHT NOW!!!!
PS:
I'll post some pics of the house, when done
Music Test
Posted by , 16 Aug 2005, 03:04 AM in MusicI Took this silly music test, well here are the results:
Your Taste in Music: |
Heavy Metal: Highest Influence |
80's Alternative: High Influence |
80's Rock: High Influence |
90's Alternative: High Influence |
Classic Rock: High Influence |
Hair Bands: High Influence |
Progressive Rock: High Influence |
Punk: Medium Influence |
R&B: Medium Influence |
80's Pop: Low Influence |
80's R&B: Low Influence |
90's Pop: Low Influence |
Adult Alternative: Low Influence |
Alternative Rock: Low Influence |
Ha Ha, and it's the first time that I'm seeing some genre titles... lol, if they think they've influneced me that much they must know sth more
Οι περιπέτειες ενός γκαντέμη
Posted by , 7 Aug 2005, 01:32 AM in Vacations/ExcursionsΟι περιπέτειες ενός γκαντέμη
Μέρος ΙΙ
Περιήγηση στις ομορφιές του αιγαίου
Ίος. Ώρα=11:30
Φασαρία.
Φασαρία, σκόνη και ιδρώτας και πολύ ζέστη είναι το κλίμα πού επικρατεί στην προβλήτα της ίου την οποία διασχίζω τρέχοντας φορτωμένος με ένα κάρο μπαγκάζια. Βλέποντας πολύ αραιό κόσμο στο υπόστεγο αναμονής η σκέψη μου περνάει απ’ το μυαλό:
«Λες να…;»
Το θέαμα πού αντικρίζω την επιβεβαιώνει και πάραυτα κάθε είδους βρισιές αναβλύζουν σαν πλούσιος χείμαρρος μέχρι την άκρη της γλώσσας μου. Η μπουκαπόρτα είναι μισοσηκωμένη, οι κάβοι λύνονται και το πλοίο πήγε περίπατο…
Μισή ώρα και μείον 26,5€ (για το νέο εισιτήριο) αργότερα γελάω σαν ηλίθιος αραγμένος στο καφέ πού επιλέξαμε στο να μας βοηθήσει να περάσουμε τις πέντε ώρες πού μας χωρίζουν απ’ το επόμενο πλοίο. «Γαμώ το διάολο μου! Δεν νομίζω να υπάρχει καταλληλότερο σενάριο για την ταινία “Οδύσσεια 2005: Οι διακοπές ενός μουντζωμένου” από αυτά πού περάσαμε».
Είχαμε μόλις επιστρέψει από ένα, θα έλεγα τραγικό, τριήμερο στην Θεσσαλονίκη οπού με έναν φίλο μου ζήσαμε καταστάσεις απείρου κάλους όπως λ.χ. το να είμαστε σε ένα κωλοχώρι στην μέση του πουθενά συνειδητοποιώντας οτί η «άκρη» πού θα καθιστούσε δυνατή την είσοδο στο μοναδικό κάμπινγκ της περιοχής έλαμπε δια της απουσίας της. Έτσι λοιπόν μας δόθηκε η δυνατότητα να διαπιστώσουμε τι ωραίο πράγμα πού ‘ναι το ελεύθερο κάμπινγκ μετά από 10 ώρες οδήγηση! (βεβαίως και άλλα ωραία έγιναν, όπως το να χάσουμε τα κλειδιά του αμαξιού μου, περνώντας έτσι, πανικόβλητοι, μερικές απολαυστικές ώρες κάτω απ’ τον γλυκό βραστό καλοκαιρινό ήλιο μέχρι να τα ξαναβρούμε..)
Τελοσπάντων μετά από αυτή την ομολογουμένως ΠΟΛΥ οδυνηρή εμπειρία είχα εναποθέσει τις περισσότερες των ελπίδων μου για ξεκούραση, καθώς επίσης και όλη μου την καλή διάθεση, στο επερχόμενο Πάρος-Ίος δεκαήμερο….Άαααχ άμοιρε φασκελωθέντα, κούνια πού σε κούναγε!!!
Πάρος. Ώρα=13:00
Εντυπωσιακή λαύρα! Φτάνουμε στο κάμπινγκ πού είχαμε σκοπό να μείνουμε μονάχα για να διαπιστώσουμε ότι εκτός από εμάς ήτανε ζήτημα εάν θα υπήρχανε και άλλοι δέκα διαμένοντες. Έτσι ελλείψη θερμόαιμων αγγλίδων και του καλοκαιρινού τζέρτζελου που αναμένανε οι “three amigos” ξεκινούν μία (εκ των πολλών πού θα ακολουθούσαν) πορεία στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, φορτωμένοι ούκ ολίγες αποσκευές. Είναι Αύγουστος. Μεσημέρι.
Πολλές σταγόνες ιδρώτα αργότερα φτάνουμε στο «καλύτερο» κάμπινγκ του νησιού, που αποδεικνύεται κατά πολύ χαμηλότερο των στάνταρ που είχαν τεθεί, από παλιότερα καλοκαίρια. Το ίδιο ίσχυε και για το νησί αυτό καθαυτό πού συνίστατο σε μία πρώτης τάξεως μαύρη τρύπα για τα πορτοφόλια μας, καθώς επίσης και κοντινές στην δική μας ηλικίες. Εκτός λοιπόν από άπειρους πιτσιρικάδες πού μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο(και είχαν το ακαταλόγιστο των χρημάτων για τις διακοπές τους) και 26+-άρηδες(πού προφανώς κάτι παραπάνω διέθεταν από τον έρμο τον φοιτητή) η ωραία Πάρος είχε να μας προσφέρει εκπληκτική σωματική άσκηση δια του περπατήματος, καθώς συγκοινωνίες πάσης φύσεως ήτανε πανταχού απούσες.
Έτσι λοιπόν απολαμβάναμε ένα δεκάρι χιλιόμετρα περπάτημα ημερησίως μέχρι πού η ωραία τύχη που μας είχε κατά πόδας αποφάσισε να χαμογελάσει λίγο περισσότερο σε έναν φίλο μου χαρίζοντας του έναν ωραίο πυρετό ύψους τριάντα οκτώ! Δεδομένου λοιπόν των νέων εξελίξεων(και φυσικά του κατά πολύ εκτροχιασθέντος προϋπολογισμού) αποφασίζουμε να επισπεύσουμε την μετάβασιν υμών ες την Ίον, οπού γνωρίζοντας το κλίμα(λόγω παλαιότερων παραθερισμών) υπολογίζαμε σε μία ανετότερη κατάσταση. Χάνουμε ως συνήθως το μοναδικό λεωφορείο και φτάνουμε «ταξάτοι» στην μαρίνα Πάρου όπου και μας περίμενε το «Σαντορίνη Εξπρές».
??? Ώρα~19:00
Τα μεγάφωνα του πλοίου ανακοινώνουν «άφιξιν ες τον τελικόν προορισμόν: Θήρα»
«Έ; Πώς; Πού; Πότε; Γιατί;
Πώς στο διάολο βρεθήκαμε Σαντορίνη;;;»
Και ναι, ήτανε τόση μεγάλη η παρατηρητικότητά μας ώστε να χάσουμε την στάση για Ίο. Εμπρός λοιπόν αποσκευές(είπαμε, ουκ ολίγες!!) έπ’ ώμον, πρακτορείο και έκδοση νέων εισιτηρίων. Τουλάχιστον σε ένα περίπτερο εκεί κοντά βρίσκω το καουμπόικο καπέλο των ονείρων μου και νοιώθω πανευτυχής!
Ίος. Ώρα=Αργάαα το βράδυ
Λόγω της οργάνωσης(πού τόσο είχαμε στερηθεί) πού παρείχε το γνωστό μας κάμπινγκ κατέστη δυνατή μία ταχύτατη εγκατάσταση σε κάτι καλύβες-σκυλόσπιτα (Ω ναι! Είχανε ράντζα!!) Η όλη ταλαιπωρία και απογοήτευση των προηγούμενων ημερών εκδηλώνεται σε ένα τριφασικό εορταστικό μεθύσι πού έλαβε χώρα το ίδιο βράδυ, εις υγείαν της ανάκαμψης των διακοπών. Χρώματα, πρόσωπα, θολούρα και ευφορία παραχωρούν την σκυτάλη σε μία ευγενική εναπόθεση των όσων είχα καταπώσει εκείνο το βράδυ πάνω σε ένα γραφικό νησιώτικο πεζουλάκι. Μετά από μία ξέφρενη επιστροφή κατά την οποία πρέπει να ενημερώθηκε όλο το νησί για τα “blues της Ίου” πού συνθέσαμε επί τόπου, πέφτω ξεραμένος για ύπνο προκειμένου να διαπιστώσω τρισευτυχισμένος το επόμενο πρωί ότι ο πυρετός πού τόσο γλυκά κρατούσε συντροφιά στον φίλο μου αποφάσισε να επισκεφτεί και εμένα. Οφείλω να ομολογήσω ότι σε συνδυασμό με το hangover από την προηγούμενη ημέρα η κατάσταση ήτανε μία πραγματικά εξαίσια εμπειρία: Πραγματική συνεισφορά στην μελέτη «περί ορίων της ανθρώπινης υπομονής»! Το επόμενο μερόνυχτο κύλησε νωχελικά, στους ρυθμούς και τα βογκητά του 38+, καθώς επίσης και της «οξείας κερατίτιδος»(1) που ξέχασα να αναφέρω ότι έπληττε τον, «υγιή», τρίτο της παρέας. Κατόπιν δεδομένου του ότι είχε διπλασιαστεί ο αριθμός των εμπύρετων και του ακατάπαυστου της κερατίτιδας του τρίτου, κρίνεται απαραίτητη η αναχώρηση μας προς τας Αθήνας. Κλείνουμε με το «Απόλλων Εξπρές» πού ήταν το πρώτο πρωινό πλοίο. Επειδή η ώρα αναχώρησης ήτανε παραήτανε πρωινή για τα γούστα μας αποφασίζουμε να μην κοιμηθούμε καθόλου. Το πράττουμε. Αξίζει να σημειώσω το νευρικό-υστερικό-ακατάπαυστου και καθ’ όλα φιλικό γέλιο διάρκειας περίπου δέκα λεπτών που έγινε από τους δύο εις βάρος κάποιων διθυραμβικών δηλώσεων του 3ου. Αν και υποθέτω ότι η πραγματική αιτία αυτού επεισοδίου ήτανε η όλη συσσωρευμένη ψυχική συμπάθεια προς την έκβαση των διακοπών (και όχι κάποιου είδους κακοβουλία) που βρήκε την διέξοδό της δια της ειρηνικής(ευτυχώς!) αυτής οδού. Η νύχτα δίνει την θέση της στην μέρα, μία ακόμα πεντάλεπτη κρίση γέλιου λαμβάνει χώρα, και αφού μαζέψαμε τις ουκ ολίγες μας αποσκευές βρεθήκαμε να πίνουμε έναν καφέ στην μαρίνα περιμένοντας το πλοίο.
«Κάτσε, πού να στριμωχνόμαστε στις ουρές…» λέμε όταν το βλέπουμε να δένει και περιμένουμε πέντε λεπτά. Σηκωνόμαστε, τραβάμε να μπούμε στο πλοίο και κάπου εκεί η αφήγηση μου επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησε! Στην καφετέρια που κάθομαι και γεμίζω τούτες δω τις σελίδες(πρόκειται για τα
οπισθόφυλλα του «νευρομάντη» του Ουίλλιαμ Γκίμπσον) σκουντάω τον φραπέ μου και φυσικά το ποτήρι προσγειώνεται και διακοσμεί το πάτωμα με πανέμορφα γυαλάκια και ωραιότατο καφέ. Το κοιτάζω και σκέφτομαι ότι θέλω κάτι το επικό για το κλείσιμο τούτου δω του αριστουργήματος πού μόλις συνέταξα!
Μμμμ! Βρίσκω αρμόζων το
«Γκαντεμιά για λίγο πάψε,
να βαράς με το σπαθί.
Μόνο σώπασε και κλάψε,
στων φουκαράδων τα κορμιά…»
Άντε φόρτσα για summer ’06!! Πάμε για ανάβαση Ιμαλαΐων μπας και ξεκουραστούμε και λιγάκι!!
__________________________________________________________________
1Ρήξις και μόλυνσις του κερατοειδούς φλοιού( του οφθαλμού) που συνοδεύεται από έντονο οφθαλμικό άλγος καθώς επίσης και αδυναμία έκθεσης στον ήλιον
on Rio-andirio Walk